Καλημέρα ,καλησπέρα τελοσπάντων γεια σας και καλώς σας βρήκα.
Πέρασε και η 20η αγωνιστική της Euroleague και αυτό που αφήνει είναι μόνο πίκρα.
Ναι ξέρω ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Ζαλγκίρις αλλά αυτό δεν αλλάζει την γεύση που μου άφησε αυτή η αγωνιστική.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας μπορεί να επιβίωσαν του θρίλερ με τους Λιθουανούς ,αλλά κάποιος πρέπει να εθελοτυφλεί , για να μην βλέπει πως κάτι δεν πάει καλά στο πράσινο στρατόπεδο.
Κούραση , ενέργεια που δεν επαρκεί ,ροτέισον που παραμένει μικρό και πάντως όχι ευέλικτο ,ηρωϊκό μπάσκετ μπας και επιβιώσουμε.
Για ένα ημίχρονο οι παίχτες του Τσάβι Πασκουάλ είχαν πιάσει από το λαιμό τα «κολεγιόπαιδα» του Σάρας και τα χτυπούσαν σαν χταπόδια και λένε και στο χωριό μου.
Η άμυνα με αλλαγές πάνω στα σκριν που έπαιρναν ο Πάνγκο , κατά κύριο λόγο και ο Μίτσιτς δευτερευόντως ,λειτουργούσε σωστά,οι ψηλοί της Ζάλγκιρις δεν έπαιρναν την μπάλα ,τα μπλοκ άουτ λειτουργούσαν τέλεια ,ο ρύθμός άνοιξε και με τις πολλές κλεμμένες μπάλες και όλα έμοιαζαν φυσιολογικά.
Μετά όμως άρχισε το δεύτερο ημίχρονο και ο Παναθηναϊκός έμεινε κλειδωμένος στα αποδυτήρια.
Μάταια ο κόσμος στις εξέδρες έψαγνε να βρει τους ήρωές του.
Ο Πάνγκος βρήκε πάλι τους χώρους που ήθελε ,ο Γουάιτ (πάρα πολύ καλό τεσσάρι με παιχνίδι και μέσα και έξω και με φοβερή ενέργεια) δεν έβλεπε τους Γκιστ ,Μίντλετον ,ο Μιλάνκις και ο Ουλανόβας βρήκαν τα σουτ που έψαχναν και φυσικά ο Καβαλιάουσκας εκμεταλλεύτηκε κάθε μις ματς που του έδωσε η πράσινη άμυνα.
Στην άλλη μεριά του παρκέ ,είδαμε το συνηθισμένο 1 εναντίον 1 παιχνίδι του ΠΑΟ ,ατέλειωτες προσωπικές ενέργειες ,σουτ με χέρια υψωμένα και γενικά μηδέν δημιουργία και συνεργασίες.
Η διαφορά των 20 πόντων εξανεμίστηκε μέχρι να πεις » Πάνγκος » και οι Πράσινοι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο.
Από εκεί τους ξεκόλλησαν αρχικά ο Σίγκλετον με ένα έμμεσο και ένα άμεσο τρίποντο και στη συνέχεια ο Ρίβερς με μεγάλα σουτ ,διεισδύσεις αλλά και φοβερές άμυνες.
Στην παράταση ενώ η ψυχολογία ήταν υπέρ των γηπεδούχων ,το μπάσκετ που πήγαζε από το πινακάκι του Σάρας πήγε να βγει στον αφρό.
Παιχνίδι απομόνωσης εσείς ,σύστημα για να βγάλουμε ελεύθερο σουτ εμείς.
Θα το είχε πάρει το ματσάκι ο Σάρας αν στην τελευταία φάση δεν έδινε την οδηγία στους παίχτες του να πάρουν βάθος για να αποφύγει το λάθος.
Δεν υπολόγισε στον Νικ «the quick» Καλάθη που έτρεξε το γήπεδο σε λιγότερο από 4 δεύτερα και σκόραρε ένα τεράτιο buzzer bitter.
Και αν και ο ΠΑΟ δεν πλήρωσε τα ,πολλά ,λ΄θη του και το ντεφορμάρισμά του πάμε στον Ολυμπιακό που κατάφερε ,γιατί περί κατορθώματος πρόκειται ,να ηττηθεί από τον αδιάφορο και ελλειπή Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.
Οι Πειραιώτες κάνουν μια φυσιολογική κοιλιά ,αλλά αυτό από μόνο του δεν δικαιολογεί την αντιμπασκετική εικόνα που παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα.
Αυτό που εξηγεί την όλη καθίζηση είναι η έλλειψη πλάνου και αγωνιστικής φιλοσοφίας.
Ναι λοιπόν φίλες και φίλοι το παίρνω πάνω μου και λέω πως απόλυτος υπεύθυνος για αυτό είναι μόνο ο κόουτς Σφαιρόπουλος και κανένας άλλος.Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ο κόουτς δεν έχει εξελίξει στο ελάχιστο το παιχνίδι της ομάδας του.Ο Ολυμπιακός επιθετικά είναι πιο προβλέψιμος και από την ανατολή του ήλιου και δε χρειάζεται κάποιος να είναι προπονητής για να το καταλάβει.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού έχοντας σαν μότο το «εν αρχή είναι η άμυνα» έχει στηρίξει λογικά όλο το πλάνο του στην ενέργεια.
Το πρόβλημα είναι πως τέτοια δε διαθέτει φέτος.
Δική του επιλογή ήταν να μην έχει στο ρόστερ κανέναν αθλητικό ψηλό που να καλύπτει με τα χέρια και το κορμί του το καλάθι.Δική του επιλογή ήταν όλα τα γκαρντ του να μην έχουν σα δυνατό σημείο την προσωπική άμυνα.
Αυτά αφορούν την άμυνα που τόσο πολύ αγαπάει ο κόουτς και που όφειλε να έχει θωρακήσει.
Στην επίθεση έτσι και αλλιώς μεγάλη επίδραση δεν έχει.
Τα plays του έτσι και αλλιώς είναι ελάχιστα και μάλιστα πολύ αναγνωρίσιμα.
Κάθε καλοκαίρι μας λέει πως στόχος είναι να παίξει πιο γρήγορα και στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και σε set παιχνίδι ,αλλά οπως κάθε χειμώνα ,έτσι και φέτος βλέπουμε πάλι επιθέσεις στα τελευταία δευτερόλεπτα του χρόνου επίθεσης και πολύ μα πάρα πολύ τρίπλα και καθόλου κίνηση.
Οι περσινοί τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος μπέρδεψαν τον κόουτς πάρα πολύ.
Ενώ κατάλαβε πως πρέπει να απεγλωβιστεί από το πικ εν ρολ και πήρε παίχτες που μπορούν να παίξουν κάτι διαφορετικό(Στρέλνιεξ , Τόμσον ,Ρόμπερτς) αυτός τελικά προσπαθεί μάταια να τους ενσωματώσει σε αυτό ακριβώς το πικ εν ρολ παιχνίδιπου ήθελε να αλλάξει.
Άλλωστε ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα που έχει τέτοια ψύχωση με το πικ εν ρολ και να έχει μόνο ένα γκαρντ που να μπορεί να το εκτελέσει σωστά ,τον Σπανούλη.
Ακόμα και ο Ρόμπερτς ,που τόσο λοιδωρείται από κόσμο και δημοσιογράφους , που μπορεί να στήσει ένα πικ δεν βολλεύεται να το κάνει από το κεντρικό διάδρομο αλλά από το πλάι.Κανένας όμως δεν του δίνει αυτή τη δυνατότητα αφού ο Ολυμπιακός στήνεται πάντα για κεντρικό πικ.Επίσης ο Ρόμπερτς σε πολλά ματς δεν έχει την μπάλα στα χέρια αφού καλλείται να υποδυθεί το δυάρι που ποτέ δεν ήταν και δεν πρόκειται να γίνει.
Ο Τόμσον που όλοι θέλουν να αλλαχτεί είναι ένα παιδί που στο NBA έπαιζε στη θέση 3 αλλά ήταν αρκετά αδύναμος για να κοντραριστεί με τα τέρατα.Έπεσε λοιπόν στο 2 αλλά εκεί εν ήταν ιδιαίτερα ικανός στο χειρισμό της μπάλας και για αυτό του έφαγε τη θέση ο Κόβινγκτον.
Τα λέω όλα αυτά για να καταλάβετε πως ο Χόλις είναι μια περίπτωση παρόμοια με αυτή του Άντερσον της Χίμκι.Ένα παιδί που στην Ευρώπη στο 2 αλλά και στο 3 ,αν του δώσεις ρόλο θα κάνει τη διαφορά.Το παιδί είναι σουτέρ θέσης ,αλλά όπως και κάθε σουτέρ θέλει ρυθμό και για να τον βρει πρέπει να πάρει προσπάθειες και να δουλέψει για το σουτ του η ομάδα.Τίποτα από τα δύο δεν γίνεται και έτσι ο Χόλις μοιάζει και είναι ξένο σώμα.Κάτι ακόμα τελευταίο για το Χόλις είναι πως στα πρώτα του παιχνίδια ,όντας άστοχος στο τρίποντο και βρίσκοντας απέναντί του λιγότερο αθλητικούς αντιπάλους ,δοκίμαζε να επιτίθεται πηγαίνοντας τους αντιπάλους του στα πόδια.Ε τέτοιους χώρους πλέον δεν του δίνει η ομάδα.
Κλείνω με το Στρέλνιεξ που έπεσε θύμα της παρουσίας του στο Eurobasket.Στην καλοκαιρινή περιπέτειά του με τη φοβερή Λετονία ο Γιάνις πέρασε πολύ χρόνο στον άσσο.Η ειδοποιός διαφορά όμως του Ολυμπιακού με τη Λετονία είναι πως οι Λετονοί είχαν μόνιμα στο παρκέ 5 σουτέρ και έπαιζαν ελάχιστα εώς καθόλου πικ εν ρολ.Επίσης εκείνη η ομάδα σκρίναρε πολύ μακρία από την μπάλα και αναζητούσε πάντα το τρίποντο μέσα από κίνηση και άμεση εκτέλεση.Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει στον Ολυμπιακό οπότε το χαραμίζεις ένα τόσο καλό σουτέρ και να τον μετατρέπεις σε άσσο είναι κρίμα και άδικο.
Τέλος θα ασχοληθώ με το Βασίλη Σπανούλη και την άδικη προς το πρόσωπό του συμπεριφορά του κόουτς.Αν κάποιος δεν είναι απλά εμπαθής θα έχει προσέξει πως ο ηγέτης του Ολυμπιακού μετά τον τραυματισμό του έχει επιστρέψει αποφασισμένος να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του.Εκτελεί λιγότερο από ποτέ ,προσπαθεί να κινεί γρήγορα την μπάλα και γενικά κινείται περισσότερο σαν άσσος παρά σαν 2.Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι πως η υπόλοιπη ομάδα δεν έχει μάθει να τον αντιμετωπίζει σαν τέτοιο.Άκόμα και όταν αυτός προσπαθεί να βάλλει τους υπόλοιπους στο παιχνίδι ,μοιάζουν όλοι να περιμένουν από αυτόν να εκτελέσει και όχι να πασάρει.Αυτό είναι δουλειά του προπονητή να το αλλάξει και το μεταφέρει στους παίχτες του.Στα μάτια μου μοιάζει ο κόουτς να κρύβεται πίσω από το Βασίλη γνωρίζοντας πως ότι και να συμβεί αυτός θα τα ακούσει.Ο αρχηγός ,όπως και ο Πρίντεζης συνεχίζουν να μην παίρνουν καμία βοήθεια από τον πάγκο γιατί πολύ απλά ο πάγκος εναποθέτει μετά από ένα σημείο όλες τις ελπίδες του πάνω τους.Απλά και αυτοί δεν είναι ρομπότ και θέλουν στήριξη και πλάνο.
Όπως καταλαβαίνετε ο κόουτς έχει φτιάξει ένα υβρίδιο που δεν μπορεί να δουλέψει.Αν θεωρεί πως πρέπει να στηριχτεί στο παλιό πλάνο πρέπει να αλλάξει παίχτες τώρα , αλλά προσωπικά θεωρώ πως και αυτό να γίνει θα αποτύχει γιατί το μπάσκετ έχει ξεφύγει.
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο ότι πρέπει να αλλάξει το πλάνο.Κάτι που θεωρώ ακόμα δυσκολότερο γιατί ο κόουτς δεν το πιστεύει.Του αρέσει να παίζει με λίγες κατοχές και με το χρονόμετρο οπότε μου μοιάζει δύσκολο να εμπιστευτεί ένα στυλ που στο μυαλό του εμπεριέχει πολύ ρίσκο.
Γενικά ο Ολυμπιακός ,όλος ο οργανισμός , πρέπει να πάρει αποφάσεις «χτες» και να αποφασίσει προς τα που θέλει να κινηθεί. Ο κόουτς πρέπει να καταλέβει πως με το εμμονικό «my way » έκανε επιτυχία μόνο ο Σινάτρα και πως αν συνεχίζει να έχει αγκυλώσεις αυτός ο δρόμος θα τον οδηγήσει στον γκρεμό.
Η καταστροφή δεν ήρθε ακόμα ,υπάρχει χρόνος ,αλλά πρέπει να τον εκμεταλλευτεί.
Ακολουθεί ένα ντέρμπι πρωταθλήματός που ενώ δεν κρίνει τίποτα επί της ουσίας και για τους 2 θα παίξει σημαντικό ρόλο για την πορεία τους από εδώ και στο εξής και μάλλον για τον ηττημένο θα φέρει αλλαγές.
Στον Παναθηναϊκό μια πιθανή ήττα θα τους αναγκάσει να σκεφτούν πιο αποφασιστικά το ενδεχόμενο προσθήκης στο «2 » και κυρίως στο 5.
Στον Ολυμπιακό πάλι μπορεί να σημάνει το οριστικό τέλος εποχής που μοιάζει να έρχεται.
Τα λέμε την Τρίτη λοιπόν.
Καλά να περάσετε στο ΣΚ.
