O Σφαιρόπουλος , ο Σινάτρα και οι άδειες μπαταρίες

Καλημέρα ,καλησπέρα τελοσπάντων γεια σας και καλώς σας βρήκα.

Πέρασε και η 20η αγωνιστική της Euroleague και αυτό που αφήνει είναι μόνο πίκρα.

Ναι ξέρω ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Ζαλγκίρις αλλά αυτό δεν αλλάζει την γεύση που μου άφησε αυτή η αγωνιστική.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας μπορεί να επιβίωσαν του θρίλερ με τους Λιθουανούς ,αλλά κάποιος πρέπει να εθελοτυφλεί , για να μην βλέπει πως κάτι δεν πάει καλά στο πράσινο στρατόπεδο.

Κούραση , ενέργεια που δεν επαρκεί ,ροτέισον που παραμένει μικρό και πάντως όχι ευέλικτο ,ηρωϊκό μπάσκετ μπας και επιβιώσουμε.

Για ένα ημίχρονο οι παίχτες του Τσάβι Πασκουάλ είχαν πιάσει από το λαιμό τα «κολεγιόπαιδα» του Σάρας και τα χτυπούσαν σαν χταπόδια και λένε και στο χωριό μου.

Η άμυνα με αλλαγές πάνω στα σκριν που έπαιρναν ο Πάνγκο , κατά κύριο λόγο και ο Μίτσιτς δευτερευόντως ,λειτουργούσε σωστά,οι ψηλοί της Ζάλγκιρις δεν έπαιρναν την μπάλα ,τα μπλοκ άουτ λειτουργούσαν τέλεια ,ο ρύθμός άνοιξε και με τις πολλές κλεμμένες μπάλες και όλα έμοιαζαν φυσιολογικά.

Μετά όμως άρχισε το δεύτερο ημίχρονο και ο Παναθηναϊκός έμεινε κλειδωμένος στα αποδυτήρια.

Μάταια ο κόσμος στις εξέδρες έψαγνε να βρει τους ήρωές του.

Ο Πάνγκος βρήκε πάλι τους χώρους που ήθελε ,ο Γουάιτ (πάρα πολύ καλό τεσσάρι με παιχνίδι και μέσα και έξω και με φοβερή ενέργεια) δεν έβλεπε τους Γκιστ ,Μίντλετον ,ο Μιλάνκις και ο Ουλανόβας βρήκαν τα σουτ που έψαχναν και φυσικά ο Καβαλιάουσκας εκμεταλλεύτηκε κάθε μις ματς που του έδωσε η πράσινη άμυνα.

Στην άλλη μεριά του παρκέ ,είδαμε το συνηθισμένο 1 εναντίον 1 παιχνίδι του ΠΑΟ ,ατέλειωτες προσωπικές ενέργειες ,σουτ με χέρια υψωμένα και γενικά μηδέν δημιουργία και συνεργασίες.

Η διαφορά των 20 πόντων εξανεμίστηκε μέχρι να πεις » Πάνγκος » και οι Πράσινοι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο.

Από εκεί τους ξεκόλλησαν αρχικά ο Σίγκλετον με ένα έμμεσο και ένα άμεσο τρίποντο και στη συνέχεια ο Ρίβερς με μεγάλα σουτ ,διεισδύσεις αλλά και φοβερές άμυνες.

Στην παράταση ενώ η ψυχολογία ήταν υπέρ των γηπεδούχων ,το μπάσκετ που πήγαζε από το πινακάκι του Σάρας πήγε να βγει στον αφρό.

Παιχνίδι απομόνωσης εσείς ,σύστημα για να βγάλουμε ελεύθερο σουτ εμείς.

Θα το είχε πάρει το ματσάκι ο Σάρας αν στην τελευταία φάση δεν έδινε την οδηγία στους παίχτες του να πάρουν βάθος για να αποφύγει το λάθος.

Δεν υπολόγισε στον Νικ «the quick» Καλάθη που έτρεξε το γήπεδο σε λιγότερο από 4 δεύτερα και σκόραρε ένα τεράτιο buzzer bitter.

Και αν και ο ΠΑΟ δεν πλήρωσε τα ,πολλά ,λ΄θη του και το ντεφορμάρισμά του πάμε στον Ολυμπιακό που κατάφερε ,γιατί περί κατορθώματος πρόκειται ,να ηττηθεί από τον αδιάφορο και ελλειπή Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.

Οι Πειραιώτες κάνουν μια φυσιολογική κοιλιά ,αλλά αυτό από μόνο του δεν δικαιολογεί την αντιμπασκετική εικόνα που παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα.

Αυτό που εξηγεί την όλη καθίζηση είναι η έλλειψη πλάνου και αγωνιστικής φιλοσοφίας.

Ναι λοιπόν φίλες και φίλοι το παίρνω πάνω μου και λέω πως απόλυτος υπεύθυνος για αυτό είναι μόνο ο κόουτς Σφαιρόπουλος και κανένας άλλος.Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ο κόουτς δεν έχει εξελίξει στο ελάχιστο το παιχνίδι της ομάδας του.Ο Ολυμπιακός επιθετικά είναι πιο προβλέψιμος και από την ανατολή του ήλιου και δε χρειάζεται κάποιος να είναι προπονητής για να το καταλάβει.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού έχοντας σαν μότο το «εν αρχή είναι η άμυνα» έχει στηρίξει λογικά όλο το πλάνο του στην ενέργεια.

Το πρόβλημα είναι πως τέτοια δε διαθέτει φέτος.

Δική του επιλογή ήταν να μην έχει στο ρόστερ κανέναν αθλητικό ψηλό που να καλύπτει με τα χέρια και το κορμί του το καλάθι.Δική του επιλογή ήταν όλα τα γκαρντ του να μην έχουν σα δυνατό σημείο την προσωπική άμυνα.

Αυτά αφορούν την άμυνα που τόσο πολύ αγαπάει ο κόουτς και που όφειλε να έχει θωρακήσει.

Στην επίθεση έτσι και αλλιώς μεγάλη επίδραση δεν έχει.

Τα plays του έτσι και αλλιώς είναι ελάχιστα και μάλιστα πολύ αναγνωρίσιμα.

Κάθε καλοκαίρι μας λέει πως στόχος είναι να παίξει πιο γρήγορα και στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και σε set παιχνίδι ,αλλά οπως κάθε χειμώνα ,έτσι και φέτος βλέπουμε πάλι επιθέσεις στα τελευταία δευτερόλεπτα του χρόνου επίθεσης και πολύ μα πάρα πολύ τρίπλα και καθόλου κίνηση.

Οι περσινοί τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος μπέρδεψαν τον κόουτς πάρα πολύ.

Ενώ κατάλαβε πως πρέπει να απεγλωβιστεί από το πικ εν ρολ και πήρε παίχτες που μπορούν να παίξουν κάτι διαφορετικό(Στρέλνιεξ , Τόμσον ,Ρόμπερτς) αυτός τελικά προσπαθεί μάταια να τους ενσωματώσει σε αυτό ακριβώς το πικ εν ρολ παιχνίδιπου ήθελε να αλλάξει.

Άλλωστε ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα που έχει τέτοια ψύχωση με το πικ εν ρολ και να έχει μόνο ένα γκαρντ που να μπορεί να το εκτελέσει σωστά ,τον Σπανούλη.

Ακόμα και ο Ρόμπερτς ,που τόσο λοιδωρείται από κόσμο και δημοσιογράφους , που μπορεί να στήσει ένα πικ δεν βολλεύεται να το κάνει από το κεντρικό διάδρομο αλλά από το πλάι.Κανένας όμως δεν του δίνει αυτή τη δυνατότητα αφού ο Ολυμπιακός στήνεται πάντα για κεντρικό πικ.Επίσης ο Ρόμπερτς σε πολλά ματς δεν έχει την μπάλα στα χέρια αφού καλλείται να υποδυθεί το δυάρι που ποτέ δεν ήταν και δεν πρόκειται να γίνει.

Ο Τόμσον που όλοι θέλουν να αλλαχτεί είναι ένα παιδί που στο NBA έπαιζε στη θέση 3 αλλά ήταν αρκετά αδύναμος για να κοντραριστεί με τα τέρατα.Έπεσε λοιπόν στο 2 αλλά εκεί εν ήταν ιδιαίτερα ικανός στο χειρισμό της μπάλας και για αυτό του έφαγε τη θέση ο Κόβινγκτον.

Τα λέω όλα αυτά για να καταλάβετε πως ο Χόλις είναι μια περίπτωση παρόμοια με αυτή του Άντερσον της Χίμκι.Ένα παιδί που στην Ευρώπη στο 2 αλλά και στο 3 ,αν του δώσεις ρόλο θα κάνει τη διαφορά.Το παιδί είναι σουτέρ θέσης ,αλλά όπως και κάθε σουτέρ θέλει ρυθμό και για να τον βρει πρέπει να πάρει προσπάθειες και να δουλέψει για το σουτ του η ομάδα.Τίποτα από τα δύο δεν γίνεται και έτσι ο Χόλις μοιάζει και είναι ξένο σώμα.Κάτι ακόμα τελευταίο για το Χόλις είναι πως στα πρώτα του παιχνίδια ,όντας άστοχος στο τρίποντο και βρίσκοντας απέναντί του λιγότερο αθλητικούς αντιπάλους ,δοκίμαζε να επιτίθεται πηγαίνοντας τους αντιπάλους του στα πόδια.Ε τέτοιους χώρους πλέον δεν του δίνει η ομάδα.

Κλείνω με το Στρέλνιεξ που έπεσε θύμα της παρουσίας του στο Eurobasket.Στην καλοκαιρινή περιπέτειά του με τη φοβερή Λετονία ο Γιάνις πέρασε πολύ χρόνο στον άσσο.Η ειδοποιός διαφορά όμως του Ολυμπιακού με τη Λετονία είναι πως οι Λετονοί είχαν μόνιμα στο παρκέ 5 σουτέρ και έπαιζαν ελάχιστα εώς καθόλου πικ εν ρολ.Επίσης εκείνη η ομάδα σκρίναρε πολύ μακρία από την μπάλα και αναζητούσε πάντα το τρίποντο μέσα από κίνηση και άμεση εκτέλεση.Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει στον Ολυμπιακό οπότε το χαραμίζεις ένα τόσο καλό σουτέρ και να τον μετατρέπεις σε άσσο είναι κρίμα και άδικο.

Τέλος θα ασχοληθώ με το Βασίλη Σπανούλη και την άδικη προς το πρόσωπό του συμπεριφορά του κόουτς.Αν κάποιος δεν είναι απλά εμπαθής θα έχει προσέξει πως ο ηγέτης του Ολυμπιακού μετά τον τραυματισμό του έχει επιστρέψει αποφασισμένος να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του.Εκτελεί λιγότερο από ποτέ ,προσπαθεί να κινεί γρήγορα την μπάλα και γενικά κινείται περισσότερο σαν άσσος παρά σαν 2.Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι πως η υπόλοιπη ομάδα δεν έχει μάθει να τον αντιμετωπίζει σαν τέτοιο.Άκόμα και όταν αυτός προσπαθεί να βάλλει τους υπόλοιπους στο παιχνίδι ,μοιάζουν όλοι να περιμένουν από αυτόν να εκτελέσει και όχι να πασάρει.Αυτό είναι δουλειά του προπονητή να το αλλάξει και το μεταφέρει στους παίχτες του.Στα μάτια μου μοιάζει ο κόουτς να κρύβεται πίσω από το Βασίλη γνωρίζοντας πως ότι και να συμβεί αυτός θα τα ακούσει.Ο αρχηγός ,όπως και ο Πρίντεζης συνεχίζουν να μην παίρνουν καμία βοήθεια από τον πάγκο γιατί πολύ απλά ο πάγκος εναποθέτει μετά από ένα σημείο όλες τις ελπίδες του πάνω τους.Απλά και αυτοί δεν είναι ρομπότ και θέλουν στήριξη και πλάνο.

Όπως καταλαβαίνετε ο κόουτς έχει φτιάξει ένα υβρίδιο που δεν μπορεί να δουλέψει.Αν θεωρεί πως πρέπει να στηριχτεί στο παλιό πλάνο πρέπει να αλλάξει παίχτες τώρα , αλλά προσωπικά θεωρώ πως και αυτό να γίνει θα αποτύχει γιατί το μπάσκετ έχει ξεφύγει.

Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο ότι πρέπει να αλλάξει το πλάνο.Κάτι που θεωρώ ακόμα δυσκολότερο γιατί ο κόουτς δεν το πιστεύει.Του αρέσει να παίζει με λίγες κατοχές και με το χρονόμετρο οπότε μου μοιάζει δύσκολο να εμπιστευτεί ένα στυλ που στο μυαλό του εμπεριέχει πολύ ρίσκο.

Γενικά ο Ολυμπιακός ,όλος ο οργανισμός , πρέπει να πάρει αποφάσεις «χτες» και να αποφασίσει προς τα που θέλει να κινηθεί. Ο κόουτς πρέπει να καταλέβει πως με το εμμονικό «my way » έκανε επιτυχία μόνο ο Σινάτρα και πως αν συνεχίζει να έχει αγκυλώσεις αυτός ο δρόμος θα τον οδηγήσει στον γκρεμό.

Η καταστροφή δεν ήρθε ακόμα ,υπάρχει χρόνος ,αλλά πρέπει να τον εκμεταλλευτεί.

Ακολουθεί ένα ντέρμπι πρωταθλήματός που ενώ δεν κρίνει τίποτα επί της ουσίας και για τους 2 θα παίξει σημαντικό ρόλο για την πορεία τους από εδώ και στο εξής και μάλλον για τον ηττημένο θα φέρει αλλαγές.

Στον Παναθηναϊκό μια πιθανή ήττα θα τους αναγκάσει να σκεφτούν πιο αποφασιστικά το ενδεχόμενο προσθήκης στο «2 » και κυρίως στο 5.

Στον Ολυμπιακό πάλι μπορεί να σημάνει το οριστικό τέλος εποχής που μοιάζει να έρχεται.

Τα λέμε την Τρίτη λοιπόν.

Καλά να περάσετε στο ΣΚ.

Η συντριβή με περίπατο περνάει.

Καλημέρα φίλες και φίλοι.

Η Euroleague συνεχίζει με μια ακόμα διπλή αγωνιστική γεμάτη ματσάρες και φυσικά έντονο ενδιαφέρον για εμάς εδώ στη νότια πλευρά των Βαλκανίων γιατί πολύ απλά οι πρασινοκόκκινοι ή κοκκινοπράσινοι  ,για να μην παρεξηγηθεί και κανένας , δε συμμετέχουν απλά αλλά είναι και διεκδικητές του τίτλου.

Όπως είχα γράψει και εδώ το πλεονέκτημα με τις παρούσες συνθήκες δεν είναι απλά εφικτό ,αλλά υποχρεωτικό.

Δε θα επαναλάβω τα ίδια αλλά θα ασχοληθώ με τη χθεσινή προπόνηση του Ολυμπιακού.

Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα που δέχτηκε από τους Βάσκους την Παρασκευή στη Βιτόρια ,ο Ολυμπιακός έπρεπε να τα βγάλει πέρα και με τον εαυτό του αφού είχε προηγηθεί η δικαιότατη ήττα στην Πυλαία από τον βελτιωμένο ΠΑΟΚ και με την κλασσική μουρμούρα των οπαδών του που δε γεμίζουν το γήπεδο ,αλλά και με τους θεότρελους αμερικανοισραηλινούς της «ομάδας του Λαού».

Δεν ήταν ένα εύκολο ματς το χτεσινό.

Άλλωστε ομάδες σαν τη Μακκάμπι ή Μακκαμπί ,μικρή σημασία έχει , δεν ταιριάζουν στον Ολυμπιακό γιατί δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο πλάνο ή σταθερά.

Οι Ισραηλινοί παίζουν διαχρονικά ένα γρήγορο στα όρια του αναρχικού μπάσκετ απλά τα τελευταία χρόνια δεν έχει την ποιότητα να το υποστηρίξει.

Το δίδυμο των κοντών Αμερικάνων ,Τζάκσον-Κόουλ , ειδικά ο πρώτος είναι πυραυλοκίνητο αλλά δεν δουλεύουν για την ομάδα.Πολύ παιχνίδι απομόνωσης ,ντρίμπλα μέχρι να τρυπήσει το παρκέ και πάσα κάθε πανσέληνο.Είναι αδιανόητο πως με Τάιους και Τόμας μέσα στη ρακέτα ,δύο παιδιά με αθλητικές ικανότητες δεν βγάζουν ούτε άλλευ ουπ.Αν σε αυτούς προσθέσεις και τον Ρολ ,που πέρα από την καταπληκτική vintage ροκ εν ρόλα καραφλοχωρίτρα ,όποτε παίρνει την μπάλα κοιτάζει να σουτάρει γιατί μπορεί και να μην ξανάχει την ευκαιρία ,καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει περιθώριο για συνεργασίες.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη όταν στο παρκέ ο Σπάχια ρίχνει τον γίγαντα ,στην κυριολεξία λόγω μεγέθους ,Παραχούρσκι ο οποίος μοιάζει να παίζει μια ταχύτητα κάτω από τους συμπαίχτες του και μάλιστα αποτελεί και άλυτο πρόβλημα η κάλυψη του στην άμυνα.

Μια άμυνα μάλιστα που δεν είναι και η σκληρότερη της διοργάνωσης αφού τα παιδιά εκεί στο Τελ Αβίβ δεν πολυσυμπαθούν το παιχνίδι όταν δεν έχουν την μπάλα.

Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός χτες φρόντισε να κόψει το βήχα της Μακκάμπι ,ειδικά όταν κατάφερε να αποκόψει τον Τζάκσον από το αγαπημένο του iso παιχνίδι .Όσο αυτός έκανε τα δικά του ,είτε σκόραρε είτε κάποιος από τους ψηλούς συμπαίχτες του έπαιρνε το επιθετικό ριμπάουντ γιατί τα αντίστοιχα παλικάρια του Ολυμπιακού έτρεχαν να βοηθήσουν στο μαρκάρισμα του κοντορεβυθούλη Αμερικάνου.

Επιθετικά το πράγμα  αρχικά ήταν αρκετά δυσκοίλιο και έπρεπε να εμφανιστεί ο Μακλίν για να κάνει το σόου για ένα σκάρτο δεκάλεπτο αφού και αυτόν τον βρήκε η κατάρα του ΣΕΦ και έπαθε τράβηγμα στη μέση του και δεν τον ξαναείδαμε.

Ο μόνος που χάρηκε με αυτό ήταν ο Παραχούρσκι που είχε περάσει έναν εφιάλτη απέναντί του.

Από εκεί που το άφησε ο Τζαμέλ το έπιασε ο Παπαπέτρου ο οποίος παίζοντας σαν τριαμισάρι ,έβγαζε ενέργεια σε άμυνα και επίθεση και τρόμαζε όποιος πλησίαζε το καλάθι της ομάδας του.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Μακκάμπι έπαθε ότι έπαθε ο Ολυμπιακός στη Βιτόρια.

Ολικό μπλακ άουτ ,παραίτηση και τριαντάρα.

Ο Ολυμπιακός δεν έριξε ρυθμό ,έκανε το ροτέισόν του ,ξεμπούκωσε και τώρα ταξιδεύει στα περίχωρα της Μόσχας για ένα παιχνίδι που μπορεί να καθορίσει πάρα πολλά για το μέλλον του στη διοργάνωση.

Κερδίζεις τη Χίμκι ,που προέρχεται από διπλό στο Βελιγράδι, είσαι με το ένα πόδι στην τετράδα.

Χάνεις και συνεχίζεις να είσαι λίγο τσίτα.

Το ματς της Μόσχας θα είναι από κάθε άποψη ιδιαίτερο.Η Χίμκι ενώ ξεκίνησε με όνειρα χίλια και μπάτζετ στο Θεό έχει μπλέξει και καίγεται.Έπεσαν και τα πρόστιμα και η πίεση είναι στα κόκκινα.Παραμένει όμως μια ομάδα με πολύ ταλέντο και ποιότητα ,καλό προπονητή αλλά είναι και εύθραυστη.Ακόμα και χτες απέναντι στο μαχητικό αλλά με εμφανές έλλειμα ποιότητας Ερυθρό Αστέρα δυσκολεύτηκε.Θετικό για αυτήν ότι ο Σβεντ επανήλθε στα δικά του στάνταρ σκοραρίσματος.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι σκληρός και να προσπαθήσει να χαλάσει το όχι και τόσο σκληραγωγημένο σε συνθήκες πίεσης μυαλό των Ρώσων .Όσο οι Ρώσοι δε θα ξεφεύγουν ή θα κυνηγάνε στο σκορ τόσο θα θολώνουν.

Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε πριν 2 χρόνια σε αυτό το γήπεδο ο Ολυμπιακός είχε γνωρίσει μια συντριβή με 30 πόντους την τελευταία αγωνιστική του ΤΟΠ -16 που σφράγισε και τον αποκλεισμό του από τη διοργάνωση.

Αυτά λοιπόν τα λέμε αύριο μετά το συναπάντημα του ΠΑΟ με τον πολυαγαπημένο του Ζέλικο στην Πόλη.

ΥΓ1: Με το ματς του ΣΕΦ τελειωμένο γύρισα να παρακολουθήσω Μπάμπεργκ -Ζαλγκίρις.Οι Γερμανοί είναι η καλυτερη ομάδα για να παρακολουθήσει ο ουδέτερος θεατής.Ειδικά στα εντός έδρας είναι όλα θρίλερ.Χτες ο Σαρούνας  κλήθηκε να λύσει τον κύβο του Ρούμπιτ.Δεν κάνω λάθος γιατί Ρούμπιτ ονομάζεται ο ψηλός της ομάδας του Τρινκιέρι που κράτησε όρθια την ομάδα του μαζί με το Χάκετ.

ΥΓ2:Πρόλαβα και είδα και την τελευταία περίοδο του ντέρμπι των Ισπανικών ναυαγίων.Η Βαλένθια παρότι κατέβηκε με 6 απουσίες κατάφερε να κερδίσει την απογοητευτική και χωρίς προσωπικότητα Μπάρτσα που κατά πάσα πιθανότητα δε θα είναι στην οχτάδα.Ακόμα μια χαμένη χρονιά για τους Καταλανούς.

ΥΓ3:Φίλες και φίλοι όσοι ξοδεύατε λίγο από το χρόνο σας για να διαβάσετε τις ασυναρτησίες μου εδώ να ξέρετε πως έχω ξεκινήσει ένα νέο εγχείρημα και στο wordpess.H διέυθυνση είναι http://kafeniakianalysi.com. Αν θέλετε κοπιάστε και εκεί.

Από Πόλεμος των Άστρων , Κράμερ εναντίον Κράμερ.

Πάλι δε θα γράψω για αθλητικά.

Μάλλον τα Χριστούγεννα με έχουν επηρεάσει.Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

Λοιπόν το σημερινό κείμενο θα καταπιαστεί με το σινεμά.

Εδώ πρέπει να σας γνωστοποιήσω την αγάπη μου για την έβδομη τέχνη.Έχω εντρυφήσει στην κριτική κινηματογράφου και αυτό μπορεί να σας το επιβεβαιώσει η μάνα μου.

Η Βαγγελιώ λοιπόν πάντα μου έλεγε πως 4 χρόνια που πέρασα στο Ηράκλειο της Κρήτης σαν φοιτητής σε 2 πράγματα πήρα ειδικότητα.Στις ταινίες και στα ποτά.Υπερβολές της Ελληνίδας μάνας που δεν καταλαβαίνει την καλλιτεχνική κλίση του παιδιού της.

Έχω δει πάρα πολλές ταινίες αλλά μην ψαρώνετε.Δε θα σας μιλήσω για Αρονόφσκι και κυνόδοντες.Όχι εδώ θα μιλάμε για Αμερικανιές και blockbuster και τίποτα παραπάνω.

Έτσι λοιπόν μέρες που είναι πήγα να δω την 8η ταινία Star Wars.

Αν ήμουν μόνος μου μπορεί και να μην πήγαινα να το δω.Εδώ δεν πήγα να δω το justice league που παίζει ο υπέρτατος υπερήρωας ,ο άρχοντας της νύχτας και του στυλ , ο μεγιστάνας (όχι των Νίντζα αν και αυτός ήταν ταινιάρα) των πολεμικών τεχνών ,ο Μπάτμαν.

Τελικά δεν μπορούσα να το αποφύγω αφού επαναπατρίστηκε ο κολλητός ,που μετά από ένα εξάμηνο που όργωσε την Καραϊβική με τα κρουαζιερόπλοια ,ήθελε να ταξιδέψει και σε ένα γαλαξία far away.

Πήγαμε λοιπόν , πήραμε τα εισητήρια ,χαζέψαμε στο μαγαζί με τις φιγούρες , που όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα θα τα κοιτάμε με υγρά μάτια σαν να ήταν αρνί στη σούβλα , πήγαμε και στα ουφάδικα τα οποία πάντα επισκεπτόμαστε για να μπούμε ζεστοί στην αίθουσα.Επειδή είμαι άνθρωπος του αθλητισμού όμως έριξα και τα σουτάκια μου στις μπασκέτες-κλουβιά για να κάψω θερμίδες και να καταναλώσω με μεγαλύτερο κέφι και σχεδόν μηδαμινές τύψεις τα νάτσος με το τυρί που τελικά έγιναν ποπ κορν μετά από παρότρυνση του Νάσου.

Έτοιμοι  λοιπόν μπήκαμε στην αίθουσα για να ακολουθήσουμε την πορεία της Δύναμης.

Η Δύναμη μέσα μας χρειάστηκε από πάρα πολύ νωρίς για να καταφέρουμε να αντέξουμε το 20λεπτο των διαφημίσεων πριν την έναρξη της ταινίας.Είδαμε από μελομακάρονα και κουραμπιέδες ,μέχρι ακουστικά για κινητά και κοσμοτέ.

Κάπου ενδιάμεσα είδαμε και 3 τρέιλερ που δεν τα πολύ θυμάμαι γιατί είχα αρχίσει να αιωρούμε σαν τον Γιόντα για να αντέξω.

Κάποια στιγμή λοιπόν και αφού είχαμε φάει όλα τα καλαμπόκια του Τενεσσύ και είχαμε ρουφήξει όλη την κοκά κόλα της Ατλάντα ,ξεκίνησε και η ταινία.

Κλασσικό χειροκρότημα όταν πέφτει ο πρόλογος με τη μουσικούλα ,όλα όμορφα και πάμε να μιλήσουμε για το  τι είδαμε.

Η επανάσταση είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση και τρώει ξύλο σε κάθε γωνία του Γαλαξία.

Η First order ,οι Μασώνοι του Σύμπαντος ,έχουν και φράγκα και τεχνολογία και οι θαρραλέοι επαναστάτες έχουν μείνει ελάχιστοι και μάλιστα κυνηγημένοι από τον υπέρτατο στόλο των κακών που έχουν πάρει απόφαση να τους εξαφανίσουν.

Εδώ να πω πως είναι πάρα πολύ θετικό πως δεν χρειάστηκε να φτιάξουν ακόμα ένα Death Star για να πετύχουν το σκοπό τους.Άλλωστε το αστείο με την καταστροφή του Death Star είχε καταντήσει πιο αναμενόμενο και από τις φάπες που τρώνε οι πειρατές στον Αστερίξ.

Τελοσπάντων οι κακοί έχουν νέο αρχηγό  ,  τον λιτό και χαρακωμένο Σνουκ.Ο οποίος Σνουκ κάνει την έκπληξη και δεν φοράει ούτε μάσκα ,  ούτε μπουρνούζι αλλά μια χρυσή ρόμπα που θα τον έκανε φαβορί ακόμα και για το my style rocks.

Ο Σνουκ έχει αμολήσει το μαθητευόμενό του τον Κάϊλο Ρεν να ξεκληρίσει την οικογένειά του ,αφού μετά από τον πατέρα τον οποίο καθάρισε στο πρώτο ,τώρα τον στέλνει να φάει και τη μάνα του που ηγείται της επανάστασης.Τελικά ο Κάϊλο που περνάει δύσκολα ψυχολογικά δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει το έργο του και η ψυχολογία του γίνεται ακόμα χειρότερη.Επίσης εκτός από τη μάνα του θέλει να φάει και το Θείο και πρώην δάσκαλό του ,τον Λουκά τον Σκάιγοκερ που έχει αυτοεξοριστεί σαν τον Καραμανλή γιατί δε γουστάρει τις παπάτζες των Τζεντάι.Γενικά η ψυχολογία του Κάϊλο είναι ένα μαύρο χάλι ,έχει μαύρους κύκλους ,αλλά με τέτοια μούρι προφανώς είχε πέσει θύμα bullying από τα άλλα παιδάκια και αυτό το βγάζει προς τα έξω.

Κάπου εδώ εμφανίζεται και η αθώα και γλυκιά πρωταγωνίστρια που ζέχνει Δύναμη ακόμα και σε μας που δεν έχουμε θητεύσει στο πλάι του Γιόντα ή έστω και του Όμπι του Γουάν του Κενόμπι.

Πάει λοιπόν η πιτσιρίκα και βρίσκει τον απομονωμένο Λουκ και για παρέα έχει και αυτή ένα διάδοχο του Τσουμπάκα ,που βγάζει τις ίδιες κραυγές με τον προκάτοχό του αλλά συμμετέχει πολύ λιγότερο στην πλοκή και απλά κάνει αστειάκια με ένα ζωάκι που μοιάζει με συνδυασμό Πίκατσου , πιγκουίνου και λίγο Γκρουτ.

Ψάχνει εκεί η κοπελιά τρόπο να πείσει τον Λουκά να την εκαπιδεύσει αυτός όμως είναι ανένδοτος μέχρι που κάτι συμβαίνει και αποφασίζει να της κάνει ταχύρυθμα μαθήματα.Ο ίδιος μπορεί να κόπιασε στις ζούγκλες μαζί με το Γιόντα αλλά τώρα σε μια εποχή που ο χρόνος είναι χρήμα τρία μαθήματα είναι αρκετά για να πάρει κάποιος το πτυχίο του Τζεντάι και γιατί δε θα κάτσει η Disney να περιμένει πότε θα είναι αυτή έτοιμη.

Η πιτσιρίκα όμως μπορεί να έχει ταλέντο αλλά έχει και αισθήματα.Άλλωστε είναι ορφανή και έχει έλλειψη στοργής.Έτσι λοιπόν τα σόσιαλ μίντια μπήκαν και στο σύμπαν του Πολέμου των Άστρων.

Όχι δεν έχουν φέισμπουκ ή κάτι τέτοιο ,αλλά μέσω της δύναμης μπορεί να τσατάρει και να κάνει ακόμα και βίντεοκλίση με τον Κάϊλο.Μόνη αυτή με ένα γέρο σε ένα νησί που βρέχει συνέχεια (μου θύμησε το φανταριλίκι μου στην Παναγιά) , αυτός κλεισμένος σε ένα κελί και με ένα προϊστάμενο που τον ζαλίζει ,δε θέλει πολύ να αρχίσεις την καυλάντα.

Καυλάντησαν λοιπόν τα παιδιά ,τα είπαν τα ξαναείπαν μέχρι που άγγιξαν χεράκια και έκαναν και φατσούλες.

Ενδιάμεσα και ενώ αυτοί ερωτεύονται ο μαυρούλης ξυπνά από το λήθαργο (συνέχεια αυτό κάνει, τον δέρνουν λιποθυμά και συνέρχεται) πάει να την κοπανήσει αλλά εκεί τον τσιμπάει μια Κινεζούλα που του αναπτερώνει το ηθικό ,τον αναγκάζει να επανεξετάσει τις αρχές του και τον μπλέκει πάλι σε μια αποστολή αυτοκτονίας.Αφού πρώτα τον έριξε αναίσθητο φυσικά.

Μπορεί Death Star να μην υπάρχει αλλά δε γίνεται ταινία Star Wars χωρίς μια αποστολή αυτοκτονίας εναντίον κάποιου υπερόπλου της αυτοκρατορίας.Αυτη τη φορά δε θα πρέπει να καταστρέψουν κάποιο υπερόπλο αλλά έναν ανιχνευτή που καταφέρνει να εντοπίζει τα αστρόπλοια της Επανάστασης ακόμα και κατά την διάρκεια του άλματος στο υπερδιάστημα.

Αφήστε τα η κατάσταση είναι δραματική για τους καλούς που δεν έχουν Τζεντάι ,δεν έχουν πλοία , δεν έχουν βάση ,δεν έχουν στον ήλιο μοίρα γενικά.Έχουν ξεμείνει με τη Λέια που είναι όμως σε καταστολή και με ένα πιλότο που προφανώς είναι ο απόγονος του Τομ Κρουζ από το Τοπ Γκαν.Μόνος του αυτός καταρίπτει τα πάντα αλλά κάνει και καρναβάλια και καταστρέφει όλα τα βομβαρδιστικά.

Επιστρέφω στο μαυρούλη που μαζί με τη νέα φίλη του πάνε στο Λας Βέγκας του Γαλαξία για να βρουν ένα τύπο που θα τους βάλλει στην αρμάδα των κακών αλλά εκεί τους πιάνουν για παράνομο παρκάρισμα και όλα στραβώνουν.Στο κελί 33 που τους ρίχνουν συναντιόνται με τον ντελ Τόρο που τείνει να γίνει σαν τον Τζόνι τον Ντεπ και να παίζει παρόμοιους ρόλους.Ο Μπενίσιο υποδύεται έναν ψιλοκατεστραμένο και ημίτρελο απατεώνα ,όπως στο άλλο διαστημικό έπος τους Φύλακες του Γαλαξία.Με τα πολλά η τρεις τους της κοπανάνε , και επειδή είναι οικολόγοι και ανθρωπιστές απελευθερώνουν και ένα κοπάδι διαστημικών και τεράστιων αλόγων και μεταδίδουν το μήνυμα της επανάστασης και σε κάτι παιδάκια που καθαρίζουν τους σταύλους και ζουν σε συνθήκες σκλαβιάς.

Πέρα από το μύνημα κατά της παιδικής εργασίας σε αυτό το κομμάτι η ταινία προσπαθεί ανεπιτυχώς να μας περάσει τη θεωρεία των δύο άκρων λέγοντάς μας πως όλοι αυτοί που τζογάρουν εκεί βγάζουν τα φράγκα τους πουλώντας όπλα και στις δύο μεριές.

Ξέρω δακρύσατε με τα πολιτικά μυνήματα της Disney , αλλά προχωράω.

Τα κατάφεραν οι δικοί μας και ξεκίνησαν το ταξίδι τους για να σώσουν την κατάσταση.

Στην άλλη άκρη του Γαλαξία το κορίτσι μας αφού πήρε το πτυχίο της αποφασίζει να ζήσει το δικό της «Τατουάζ» και πάει να συναντηθεί με τον Κάϊλο που έχει βγάλει τη μάσκα και αυτό είναι πάρα πολύ κακό αφού με τέτοια φάτσα δεν μπορείς να τον πάρεις στα σοβαρά.

Της κάνει την κλασσική dark side πουστιά και την πάει σιδεροδέσμια στο Σνουκ που προσπαθεί να την προσηλητίσει αλλά τα βρίσκει σκούρα από το κορίτσι μας που δε μασάει και την αρχίζει στις τηλεπαθητικές μπάτσες.

Κάπου εκεί ο γονατιστός Κάϊλο παίρνει ανάποδες και ξεκινάει επιτέλους μια Τζεντάι μάχη για την οποία περιμέναμε περίπου 2 ώρες και είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε πως βλέπουμε twilight.

Δικαιωνόμαστε για την υπομονή μας με ένα υπέρτατο πετσόκομα.Ο Κάϊλο τηλεπαθητικά τραβάει το φωτόσπαθο της κουκλίτσας και μαζί αφού δέρνουν κάτι κόκκινους τύπους που έμοιαζαν βγαλμένοι από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» κόβουν στη μέση το Σνουκ.

Την ίδια στιγμή σε κάποιο από τα χαμηλά καταστρώματα της αρμάδας ο Ντελ Τόρο μαζί με το Φιν και την Κινεζούλα και το ρομπότ τους(συγκηνιτική η προσπάθειά του αλλά C3PO δε θα γίνει ποτέ) τα καταφέρνουν….στο περίπου.

Τους τσιμπάνε οι κακοί όμως και εκεί ο Ντελ Τόρο τους προδίδει (ξέρω πέσατε από τα σύννεφα) και κάνει την εμφάνισή της ο θυληκός Μπόμπα Φετ που είχε κάνει ακόμα ένα πέρασμα από την πρώτη ταινία και όλοι περιμέναμε να την δούμε αλλά μάταια.Για να καταλάβετε ,έχοντας αλυσοδεμένους τους κομάντο μας αποφασίζει να τους πάρει τα σκαλπ αλλά τότε γίνεται το θαύμα και το τελευταίο πλοίο της Αντίστασης εμβολίζει την υπεργαμάτη φρεγάτα του συγχωρεμένου του Σνουκ.Μέσα σε φωτιές ,εκρήξεις πιστολίδια ο Φιν αρχίζει να δέρνεται με την διάδοχο του Μπόμπα η οποία τον πλακώνει άσχημα τον ρίχνει στο κενό…………μην κρατάτε άλλο την ανάσα σας γιατί ο τύπος χωρίς να λιποθυμήσει εμφανίζεται σε μια πλατφόρμα που αιωρείται και καταβαραθρώνει την ψηλή στο απέραντο Σύμπαν.Εννοείται πως το ρομπότ έχει ανάψει ήδη της μηχανές του σκάφους διαφυγής και όλοι είναι καλά και ασφαλείς.

Ταυτόχρονα το ζευγάρι της Δύναμης προσπαθεί να τα βρει.Ο γλυκός Κάϊλο σαν άλλος Σταύρος Θεοδωράκης αηδιασμένος από την πόλωση μεταξύ Σιθ και Τζεντάι την ψήνει να κάνουν το Ποτάμι της Δύναμης και να κυβερνήσουν σαν ερωτευμένοι Πιγκουίνοι.

Η δικιά μας δεν τσιμπάει πληγώνεται και με ύφος «σε πίστεψα και με πλήγωσες» φεύγει με το Φάλκον που ακόμα αντέχει και πάει να βρει τους υπόλοιπους στη νέα βάση τους.

Εκεί η Λέια έχει συνέλθει και αποφασίζει να κάνει μια last stand μάχη με τους κακούς στο Άλαμο του Γαλαξία που μοιάζει και λίγο με Helms Deep.

Τα πράγματα όμως είναι ζόρικα αφού οι Αντιστασιακοί μετρούνται και βγαίνουν λιγότεροι και από σύλλογο Γραμμικής Ά.Είναι ήρωες όμως και δε μασάνε ακόμα και όταν μαθαίνουν από τον Φιν ,που τα ξέρει από μέσα ,ότι ο Κάιλο που έχει αναλάβει τα ηνία των κακών θα φέρει ένα υπερτούμπανο κανόνι που θα μετατρέψει το οχυρό σε αστρόσκονη.

Ο πιλότος άλλο που δε θέλει και αποφασίζει να καβαλήσει μαζί με τους υπόλοιπους τοθυ σμήνους του κάτι σαράβαλα και να πάνε να την πέσουν στους πολιορκητές.

Όπως καταλαβαίνετε το ματσάκι γίνεται λιοντάρια-χριστιανοί ,ο Φιν τη βλέπει αυτοθυσία και πάει να πέσει πάνω στο κανόνι που φορτίζει αλλά τότε η τρυφερή κινεζούλα πέφτει πάνω του και τον εκτροχιάζει και του σώζει τη ζωή.Αυτή πέφτει αναίσθητη ,αυτός τη φιλάει (πόσο Disney!!!) αλλά οι κακοί δεν καταλαβαίνουν και μπουμπουνάνε την κανονιά και ισοπεδώνουν τα πάντα.

Οι Αντιστασιακοί έχουν κάνει κακάκια ,δεν έχουν ελπίδα και τότε γίνεται το απροσδόκητο.

Τόση ώρα δε σας έχω αναφέρει καθόλου τον Λουκά.

Ε ήρθε η ώρα του και εμφανίζεται εκεί που πρέπει όταν πρέπει.

Η Λέια συγκινείται που βλέπει τον αδελφό της , αυτός της εξηγεί ότι ο Κάιλο δε σώζεται αφού έχει γίνει πρεζάκιας της σκοτεινής πλευράς.

Δακρύζουν,αγκαλιάζονται και ο Λουκάς με τριμαρισμένο μούσι και με όλα τα φίλτρα του ίνσταγκραμ στη μάπα του βγαίνει να αντιμετωπίσει όλο τον στρατό των κακών.

Ο Κάιλο τον βλέπει και δίνει εντολή να του ρίξουν ότι κάνει μπουμ  κάτι που γίνεται αλλά ο Λουκάς δεν κλείνει ούτε βλέφαρο και μάλιστα με κίνηση Σιγκάλ ξεσκονίζεται.

Τότε ο Κάιλο συφιλιάζεται και κατεβαίνει με το φωτόσπαθό του να τελειώσει τη δουλειά.

Τα λένε μεταξύ τους ,ο Λουκάς του ζητάει συγνώμη ,αλλά το ξύλο είναι αναπόφευκτο.

Αρχίζει το χορευτικό ,ο Λουκάς σαν άλλος Νίο αποφεύγει τις επιθέσεις του ανηψιού του μέχρι που βαριέται και τον αφήνει να τον σκοτώσει.

Όχι φίλες και φίλοι δεν πεθαίνει τελικά ο Λουκάς.

Δεν ήταν καν εκεί αφού είχε στείλει το ολόγραμμά του.

Αυτός ήταν σε στάση διαλογισμού σε ένα βράχο στο νησί του και μέσα από τη ροή της Δύναμης τρόλαρε τον νεανία Κάιλο που όπως πολύ σωστά συμπεράνατε έχει πάθει κ΄ριση πανικού από τα νεύρα.

Ο Λουκάς μετά από αυτό ακολουθεί τα βήματα του Γιόντα και αφήνει την υλική μορφή του και μένει μόνο η ρόμπα του.

Μέσα σε όλα αυτά η γλυκιά αλλά αποφασισμένη Ρέι κάνει βόλτες με το Φάλκον και προσπαθεί να εντοπίσει τους εναπομείναντες αντιστασιακούς οι οποίοι ακολουθώντας κάτι διαμαντένιες αλεπούδες διαφεύγουν κάτω από το βουνό.

Όμως τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο και κάποια στιγμή κολλάνε αφού η έξοδος διαφυγής τους έχει μπλοκαριστεί από μία κατολίσθηση.

Εκεί έρχεται η Ρέι που πρέπει να μας αποδείξει ότι είναι τοπ Τζεντάι και με τη Δύναμη σηκώνει τις πέτρες και όλα καλά.

Η Αντίσταση συνεχίζει ,βρήκε την Τζεντάι της και η Λέια που μας έχει αφήσει χρόνους στην πραγματική ζωή τους λέει πως δεν είναι αυτή που συνεχίζει τον αγώνα αλλά όλοι αυτοί οι μικροί ήρωες.

Ο Κάιλο αφού ξεκλήρισε όλο το σόι του έχει νεύρα πολλά και όλοι περιμένουμε την τελευταία ταινία για να δούμε πως θα καταλήξει το διαστημικό έπος.

Ζητώ συγγνώμη από όσους δεν έχεουν δει την ταινία για τα σπόιλερ αλλά….

May the force be with you.

4×4 στο δρόμο για το Βελιγράδι.

Ακόμα μια δπλή αγωνιστική της euroleague έφτασε στο τέλος της.
Και οι δυό εκπρόσωποί μας κατάφεραν κάτι σπάνιο αφού κατάφεραν να κάνουν αμφότεροι το 2/2 στις αναμετρήσεις τους.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν ήμουν τόσο αισιόδοξος στην αρχή της εβδομάδας.
Ειδικά για τον Ολυμπιακό το παιχνίδι της Πόλης έγινε πιο δύσκολο μετά το στραπάτσο στο ΣΕΦ από τον ΠΑΟ.Ασχολήθηκα όμως με αυτό το παιχνίδι οπότε θα μείνω σε αυτό της Παρασκευής απέναντι στους ερυθρόλευκους του Βελιγραδίου.
Κάποια ιδιαίτερη τακτική ανάλυση δε χωράει για την αναμέτρηση αφού η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δυό ομάδες ήταν χαοτική.

Αυτό που κρατούν οι Πειραιώτες είναι η βελτίωση στον επιθετικό ρυθμό τους αλλά και την για ακόμα ένα παιχνίδι ανοδική πορεία των Αμερικάνων του.
Ο κόουτς Σφαιροπουλος φαίνεται πως εχει αποφασίσει να αλλάξει κάπως την επιθετική τακτική του χωρίς να απομακρύνεται από τις αρχές του.
Η πρώτη επιλογή παραμένει το παιχνιδι στο ποστ αλλά όχι με βιασύνη και χωρίς ισορροπία.
Πλέον η μπάλα φτάνει στο ποστ μόνο όταν ο ψηλός θα έχει αρκετό χώρο και χρόνο για να κινηθεί και φυσικά με τετοιο τρόπο ώστε να δυσκολεύει τις βοήθειες.
Επίσης πλέον ο ψηλός έχει πολλές επιλογές πάσας είτε προς τα έξω είτε προς τα μέσα και αυτό οφείλεται στη μεγαλύτερη διάθεση για κίνηση που επέδειξαν οι πλαϊνοί.Τόμσον,Παπαπέτρου και Παπανικολάου μετά από καιρό δεν περίμεναν απλά στημένοι στο τρίποντο την μπάλα αλλά πολλές φορές κινούνταν προς το καλάθι.
Μια ακόμα απόδειξη της βελτιωμένης ερυθρόλευκης επιθετικής λειτουργίας είναι η εμφάνιση του Μακλίν.Ο Αμερικάνος φόργουρντ-σέντερ όταν βρει χώρους να βάλλει την μπάλα στο παρκέ είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη.
Από την άλλη ο ΠΑΟ έκανε ακόμα ένα διπλό και μάλιστα απέναντι σε ομάδα με φιλοδοξίες.Ειδικά στην πρώτη περίοδο οι πράσινοι έπαιξαν πολύ ωραίο μπάσκετ αλλά μετά ανέδειξαν πάλι τις γνωστές εκτός έδρας αδυναμίες τους.
Χαλάρωσαν την άμυνά τους,έκαναν βιαστικές επιλογές στην επίθεση και φυσικά θυμήθηκαν την κακή άμυνά τους στο ποστ και πήγαν να κάνουν ήρωα τον τίμιο αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο Στίματς.
Εκεί στήριξε ο έτερος x factor του αγώνα ο Βουγιούκας.Ο Ιαν σκόραρε,πάσαρε και γενικα δημιούργησε χώρους για τους συμπαίκτες του.
Ο Μακκόλουμ σε κάποιες στιγμές θύμιζε τον αδελφό του και κρατούσε την Έφες στο παιχνίδι.

Γενικά αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη περίοδο του Παο μετά είδε άφθονο μπάσκετ πρωτοβουλίας και λίγες συνεργασίες.
Ε σε ένα τέτοιο ματς προβάρδισμα θα έχει πάντα η ομάδα με το μεγαλύτερο ταλέντο και πρωσοπικότητα.Παππάς,Γκιστ,Ρίβερς έκαναν τη δουλειά όταν έπρεπε και φυσικά με τέτοιο Καλάθη οι Τούρκοι δεν είχαν ελπίδα.
Ο Νικ που έχει ακούσει τόσα έμοιαζε σαν άντρας ανάμεσα σε παιδάκια.Τέλειωνε φάσεις με δεξί και αριστερό,τρίποντα ,μπομπίτες,ποσταρίσματα,έπαιρνε ριμπάουντ και μοίραζε ασσίστ σαν καραμέλες σε παιδικό πάρτυ.
Ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έμοιαζε με λευκό Ουέστμπρουκ και έκοψε το βήχα των Τούρκων.
Στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ο Περάσοβιτς κλασσικά θόλωσε και άφησε τη μοίρα του στα χέρια του Μακκόλουμ που δε διακρίνεται για το καθαρό μυαλό του.
Στα αρνητικά για τον Παο η επαναφορά του Ντενμον στα προ Χίμκι στάνταρ αλλά και η χλιαρή παρουσία του Λοτζέσκι.
Στα πολύ θετικά η ακόμη καλύτερη προσαρμογή του Θανάση που είναι υπεραπαραίτητος στο αμυντικό κομμάτι.
4×4 λοιπόν οι αιώνιοι που μπορεί να έχουν αδυναμίες αλλά έχουν κερδίσει το δικαίωμα να ελπίζουν σε επιτυχίες στο τρελοκομείο που λέγεται euroleague.
ΥΓ1:Η Βαλένθια του Γκριν που τόσοι γκρίνιαζαν που έφυγε έχασε για τρίτη σερί φορά και μάλιστα εύκολα με τον Αμερικάνο να έχει 6 πόντους.
ΥΓ2:Μια ομάδα που ψάχνει ρόλους και χημεία δε μπορεί να δίνει χρόνο σε νεαρούς που δε θα υπολογίζονται στα δύσκολα.Πρώτα θα προσαρμοστεί ο Ρόμπερτς και μετά θα πάρει χρόνο ο Τολιόπουλος.Ο μικρός έχει ταλέντο αλλά θα αρκεστεί στην Α1.
ΥΓ3:Ο Γουίλτζερ για να προσφέρει πρέπει να μάθει τη θέση 5.Για 4 μοιάζει αργός.Αν γίνει πιο σκληρός θα έχει ελπίδες.
ΥΓ4:Νικ θα λέτε και θα κλαίτε.Βλέπω το καλοκαίρι τα 2 μύρια να είναι πολύ λίγα.
ΥΓ4:Θα το ξαναπώ ο Ντένμον όταν το παιχνιδι πάει καλά για τον Παο θα παίζει.Αν όχι Παππάς και μόνο.
ΥΓ5:Τι ματσάρα το Φενέρ-Τσσκα.

Σπουδαίες νίκες αλλά κάτι δε μου κολλάει.

Ήρθε λοιπόν και η δεύτερη "διαβολοβδομάδα" της Euroleague με τη διπλή αγωνιστική και μάλιστα άνοιξα με 2 μεγάλες νίκες για τους "δικούς" μας.
Ο ΠΑΟ προερχόμενος από το διπλό στο ΣΕΦ έκανε τη Χίμκι να μοιάζει με ομάδα Α1 και μάλιστα δεύτερης ταχύτητας.Οι δαντελένιοι παίχτες της μάσησαν στο "byllying" που ασκεί συνήθως ο ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο και επειδή δεν έχει μάθει να παίζει ρε χαμηλό τέμπο παρασύρθηκε από την καταιγίδα και τα τρίποντα ήρθαν να δέσουν το γλυκό.
Ο Πασκουάλ έπνιξε το Σβεντ δε του επέτρεπε να βρει χώρους για άμεση εκτέλεση και για 1 με 1 παιχνίδι.Επειδή όμως ο άξονας της Ρώσικης ομάδας έχει και άλλο πόλο ο Πασκουάλ φρόντισε να παρουσιάσει αρκετές αθλητικές πεντάδες ώστε να μη δώσει χώρο στο Ρόμπινσον να κάνει τα δικά του.
Από εκεί και πέρα στο επιθετικό κομμάτι το πράγμα γίνεται εύκολο για τον ΠΑΟ όταν τα σουτ μπαίνουν.Για να μπουν βέβαια φρόντισε για αυτό ο Πασκουάλ με τις σωστές αποστάσεις που έστηνε και με τον τρόπο αυτό απέτρεπε τη Χίμκι να κάνει τριπλή αλλαγή στα σκριν.Άλλωστε για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας οι Ρώσοι άμυνα παίζουν σε πολύ βασικό επίπεδο και μάλιστα με το Σβεντ παρόντα χάνουν και σε δύναμη αλλά και σε πόδια σε αυτό τον τομέα.
Ο Μπαρτζώκας μπορεί να έχει φτιάξει ένα αξιοζήλευτο σύνολο με ρόλος και με προσαρμοστικότητα στο σετ παιχνίδι αλλά δεν είναι σκληρό και εύκολα λυγίζει στην πίεση και στον τσαμπουκα.
Αυτό άλλωστε το απέδειξε και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό .Οι Ρώσοι είναι για τους Έλληνες ότι είναι αυτοί για την Μπαρτσελόνα.Τους κάνουν να φαίνονται πολύ καλύτεροι από ότι πραγματικά είναι.

Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο καταπληκτικό παιχνίδι του Ντένμον που για τους πολλούς έκλεισε στόματα αλλά στα δικά μου μάτια μάλλον παρασύρθηκε από τη γενική εφορία και καλό μομέντουν παρά μας απέδειξε πιο είναι το ταβάνι του.Είναι κοντρολαρισμένος αλλά μοιάζει να θέλει πολύ χρόνο για να βρει ρυθμό.Δεν είναι Ρίβερς που όταν πρέπει θα είναι εκεί ,ούτε Λοτζέσκι που το σουτ που πρέπει θα το βάλλει και φυσικά δεν είναι Παππάς ή Τζέιμς που μέσα από την παλαβομάρα τους μπορούν να αλλάξουν το μομέντουμ ενός αγώνα.Με λίγα λόγια ο Αμερικάνος ειδικά φέτος που είναι η πρώτη χρονιά περισσότερο θα τον πηγαίνουν τα παιχνίδια και λιγότερο το αντίθετο.
Για να κλείσω με τον ΠΑΟ  να πω πως το δύσκολο είναι το σημερινό ματς.Αν το πάρει θα αποδείξει πως σιγά σιγά βρίσκει το δρόμο του,αν το χάσει θα είναι πισωγύρισμα.
Χτες ο Ολυμπιακός στην Πόλη του έκανε το μεγάλο διπλό που τόσο είχε ανάγκη όχι μόνο για βαθμολογικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους.Οι ερυθρόλευκοι αποφάσισαν να αλλάξουν το επιθετικό πλάνο τους ή για να είμαι ακριβής αποφάσισαν να προσαρμοστούν στα "μπορώ"του ρόστερ του.
Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Μπράϊαν ο Ρόμπερτς που τόσα έχει ακούσει και για τον οποίο έκανε μέχρι και δήλωση ο προπονητής του.
Ο Αμερικανός χτες για πρώτη φορά δεν κλήθηκε να υποδυθεί τον Σπανούλη.Ο κόουτς Σφαιρόπουλος  χτες αποφάσισε να δώσει στον Αμερικάνο την μπάλα από την αρχή της επίθεσης.Ούτε σκριν στη baseline ούτε τίποτα.Έχεις την μπάλα και κάνε το καλύτερο.Ο Ρόμπερτς άλλαξε τις γωνίες που ζητούσε τα σκριν ,έγινε πιο επιθετικός γιατί πλέον μπορούσε να κινείται σε χώρους που βολευόταν καλύτερα.Πάσαρε γρήγορα,εκτελούσε στο 1 με 1 και φυσικά έτρεχε πιο γρήγορα τα πλέις.

Σε αυτό βοήθησε και η κινητικότητα των υπολοίπων που δεν στέκονταν απλά αλλά αναζητούσαν τα κενά που άφηνε η άμυνα της Φενέρ.Ακόμα και το παιχνίδι από το ποστ άλλαξε χτες αφού πλέον η μπάλα δεν έφτανε σε αυτούς σε σημεία με πολυκοσμία αλλά σε περιοχές που είχαν μόνο έναν αντίπαλο ,χώρο να κινηθούν(βλ. Μακλίν) αλλά το κυριότερο μακριά από βοήθειες.
Στο αμυντικό κομμάτι έγινε αυτό για το οποίο φτιάχτηκε αυτή η ομάδα.Ο Ολυμπιακός φέτος φτιάχτηκε με κορμιά που να ματσάρουν τα κορμιά των Τούρκων και να αντέχουν στο ξύλο.
Βέβαια αυτό δεν κρύβει όλα τα κακώς κείμενα κάτω από το χαλάκι.Οι λάθος επαναφορές,το θολωμένο μυαλό στα τελευταία λεπτά ενός ακόμα οριακού παιχνιδιού με λάθος πάσες(Στρέλνιεξ,ΠΑΠ) και βιαστικές επιλογές δεν μπορούν να παραβλεφθούν.Όπως και το ότι όσο και να μη μας αρέσει σε μία θέση ο Ολυμπιακός έχει έλλειψη και αυτή είναι ο αναπληρωματικός του Μάντζαρη.Ο "Βύντρα " του μπασκετικού Ολυμπιακού παίζει τραυματίας και πίσω από αυτόν δεν υπάρχει κάποιος με σίγουρα χέρια.Αν όπως λέγεται δεν αποκτήθηκε παίχτης εκεί για να πάρει χρόνο ο Τολιόπουλος τότε τώρα είναι η ώρα για να συμβεί αυτό.Αν ο Βαγγέλης υποτροπιάσει ο Ολυμπιακός θα έχει μεγάλο πρόβλημα.
Αυτά για το πρώτο διήμερο τα λέμε την Παρασκευή ή το Σάββατο μετά της ολοκλήρωση της διπλής αγωνιστικής.
Μέχρι τότε μόνο devotion.

ΥΓ1:Αλήθεια πως έφαγαν από 20 πόντους από αυτή την Μπαρτσελόνα οι αιώνιοι.Το χτεσινό κάζο των Μπλαουγκράνα από τη Μπάμπεργκ του συγκινητικού Ζήση θα μείνει στη ιστορία.Είδα το δεύτερο ημίχρονο και ειλικρινά πιο αβοήθητη από τον πάγκο της ομάδα έχω να δω από τον τελικό της Μπάρτσα  με τον Ολυμπιακό του Γιαννάκη και τη ΤΣΣΚΑ σε Λονδίνο και Πόλη.
ΥΓ2:H Ζάλγκιρις του Σάρας είναι ότι πιο μπασκετικό κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στη Ευρώπη.Ομάδα με αρχές ,ρόλους που δεν παίζει τίποτα από τα κλασσικά.Ούτε πικ εν ρολ μέχρι να σβήσει ο ήλιος ,ούτε τρεχάλα και σουτ από παντού.

Το κενό πινακάκι,η Φενέρ και τα 150 συστήματα που πάνε περίπατο.

Έχω καιρό να γράψω,είναι Κυριακή,έχει προηγηθεί Ευρωπαϊκό ντέρμπι οπότε καταλαβαίνετε πως θα γράψω πολλά.
Μπορεί ο κανόνας των σύγχρονων δημοσιογράφων να είναι να γράφεις λίγα για να σε διαβάσουν ,αλλά ούτε δημοσιογράφος είμαι ,ούτε μου αρκεί να γράψω λίγα.
Άλλωστε μέσα από αυτό κάνω και το ψώνιο και την ψυχανάλυσή μου.
Άφησα να περάσουν κάποιες ώρες πριν καταθέσω τις απόψεις μου για δύο λόγους.
Ο πρώτος ήταν γιατί ακριβώς μετά το ντέρμπι έπρεπε να πάω στα γενέθλια μιας πολύ καλής φίλης(πολύχρονη Εύη μου!!!!!),κάτι που με βοήθησε γιατί ήπια τις ουισκάρες και έπνιξα τα νεύρα μου και ο δεύτερος γιατί ήθελα να διαβάσω τι θα γράψουν οι "μπασκετικοί "επιστήμονες γύρω από το ματς.
Τώρα πια είμαι έτοιμος να πω ή μάλλον να γράψω και τα δικά μου που όπως φαντάζεστε δε θα έχουν καμία επαφή με αυτά των ειδικών.
Αρχικά είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο που θα αφορούσε αποκλειστικά τη διαχρονική επιθετική δραστηριότητα του Ολυμπιακού ,αλλά μετά από πολύωρη σκέψη κατάλαβα πως έπρεπε να γράψω για τον κοινό δρόμο του Πασκουάλ και του Σφαιρόπουλου.

Αυτό θα το αναλύσω παρακάτω,μη βιάζεστε σας εξήγησα από την αρχή ότι θα γράψω πολλά.
Τώρα θα σας μεταφέρω τι έχει γραφτεί αν και είμαι βέβαιος πως τα περισσότερα τα έχετε διαβάσει.
Αρχικά ο νικητής Τσάβι έγινε πάλι μέγας μαγίστρος του μπάσκετ ,ο Λεκαβίτσιους (που είναι όντως πολύ καλή μεταγραφή) έγινε Αϊζέια Τόμας ,βγήκε η ψυχή του πρωταθλητή ,η άμυνα φτάνει στα στάνταρ που τη θέλουμε και γενικά από τσίρκο μεντράνο ο Παο μετατράπηκε σε Μπολσόι.
Στηνάλλη όχθη επέστρεψαν τα σχόλια περί κόμπλεξ των αθλητών,για παίχτες που δεν κάνουν ,για την έλλειψη του αρχηγού και τελείως επιδερμικά κάτι ψιλά πήραν και τον κόουτς αλλά αυτός δε φταίει άμεσα.
Λοιπόν αυτά έγραψαν αυτοί που ξέρουν και ζουν από αυτό ,αλλά έρχομαι να σας πω εγώ πως όλα αυτά είναι παπάτζες και δεν ισχύει σχεδόν τίποτα.
Επανέρχομαι όμως στον κοινό δρόμο των δύο αντίπαλων κόουτς από όπου θα ξεκινήσω να στοιχειοθετώ τα περί παπάτζας που έγραψα μόλις παραπάνω.
Και ο Έλληνας και ο Καταλανός αγαπάνε πολύ το κοντρόλ μπάσκετ,το απόλυτα ελεγχόμενο από τους ίδιους.Δεν είναι μόνο πως προτιμούν να επιτίθενται τις περισσότερες φορές μετά τα 15 δευτερόλεπτα αλλά είναι ακόμα και ο τρόπος που κάνουν ροτέισον.Στην Μπάρτσα κυρίως ο Πασκουάλ πολλές φορές ανεξάρτητα από το ρυθμό του αγώνα και την εικόνα του άλλαζε τους πάικτες ανάλογα με το πόσο χρόνο είχε υπολογίσει ότι θα παίξουν.Ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Σφαιρόπουλος.
Ένα ακόμα κοινό στοιχείο τους είναι πως και οι δύο έχουν στηρίξει όλο το πλάνο τους πάνω σε δύο σπάνιες προσωπικότητες και ταλέντα,ο ένας στο Ναβάρο και ο άλλος στον Σπανούλη.Ότι και αν σχεδίαζαν γινόταν γύρω από αυτούς.Όταν ο Ναβάρο έπαψε να κάνει τα δικά του ο Τσάβι απέτυχε,το ίδιο συμβαίνει και με το Σφαιρόπουλο τώρα που ο Βασίλης απουσιάζει ή δε μπορεί να είναι με την ίδια συχνότητα και την ίδια διάρκεια τόσο κομβικός.
Αν θέλετε να συνεχίσω με τα κοινά τους να σας πω και οι δύο στήριξαν σε σημείο ψύχωσης δύο παίχτες παλιάς κοπής.Ο Καταλανός τον ,υπερεκτιμημένο και γατούλη, Τόμιτς και ο Έλληνας τον άγουρο Μιλουτίνοφ ο οποίος έχει πολύ καλύτερες προοπτικές από τον Κροάτη συνάδελφό του.Εδώ οφείλω να παρατηρήσω ότι και οι δύο πήραν πράγματα από τη στήριξη αυτοί.Για να μη λέμε μόνο τα στραβά και με χαρακτηρίσετε κακεντρεχή.
Κάνω ακόμα μια μικρή παρένθεση και τονίζω πως το να μιλάω στο πληθυντικό τονίζω το μέγεθος της ψυχασθένειάς μου  αλλά ταυτόχρονα βάζει και στην κουβέντα τον άλλο μου εαυτό που με αναγκάζει να αλλάξω πολλές φορές τα κείμενά μου.
Κλείνω την παρένθεση και καταλήγω στη μεγάλη διαφορά των δύο προπονητών η οποία είναι η εντελώς αντίθετη ανάγνωση της κατάστασης γύρω από το μπάσκετ.Ο Τσάβι έφυγε από την Μπάρτσα και το ασφαλές περιβάλλον της ,έμεινε λίγο εκτός καθάρισε το μυαλό του και αναγνώρισε πως το μπάσκετ που πρεσβεύει με τα 150 συστήματα ,τις πολλές πάσες και τις συνεργασίες ακόμα και μακριά από την μπάλα δεν μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν είσαι ο Πόποβιτς και δεν προπονείς τους Σπερς.Έτσι λοιπόν με αλλαγμένη νοοτροπία και βαμμένο μαλλί(γιατί ρε Τσάβι;) ανέλαβε τον ΠΑΟ και προσπαθεί να προσαρμοστεί.Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο γιατί ακόμα μαθαίνει και όταν κα΄τι δεν του πάει καλά επιστρέφει σε αυτά που ξέρει.Έτσι λοιπόν έφτιαξε ένα ρόστερ που οι μισοί είναι για το μπάσκετ του 2017 και οι υπόλοιποι είναι για το μπάσκετ που αυτός είχε συνηθίσει να παίζει.Το ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο γκρουπ παιχτών θα συμβαδίσουν και θα βρουν χημεία.

Επειδή πολύ λένε πως το περσινό ρόστερ δεν ήταν δικό του ,να τους πω πως το φετινό δεν έχει πολλές διαφορές σε στυλ παικτών  και πως απλά έχει περισσότερα στοιχήματα και λιγότερη ποιότητα.Ο Βουγιούκας αντικατέστησε τον Μπουρούση χωρίς να είναι διαφορετικός παίχτης,ο Ντενμον είναι ένας Τζέιμς με λιγότερο ταλέντο και παραστάσεις και απλά δεν γκρινιάζει όταν δεν παίζει,ο Όγκαστ είναι το αθλητικό πεντάρι που έψαχνε από πέρσι και ο Λεκαβίτσιους είναι ο μπακ απ άσσος που επίσης έψαχνε πέρσι αλλά δεν έβρισκε.Ο Αντετοκούμπο ήρθ για να προσθέσει σε αθλητικότητα ,ενώ ο Λοτζέσκι ήταν πάντα στο στόχαστρό του από όταν ήταν στη Μπάρτσα αφού είναι ένας δαντελένιος παίχτης.Ο Πακουάλ λοιπόν προσπαθεί να προσαρμοστεί ,στηρίζεται περισσότερο στην αθλητικότητα και στο ταλέντο στο ένας με έναν καιο για αυτό το λόγο νιώθοντας καλά με τον εαυτό του κέρδισε ένα ντέρμπι με μόνο 8 ασσίστ.Ο παλιός Πασκουάλ αν η ομάδα του είχε τόσο λίγη δημιουργία δε θα μιλιόταν και θα αναζητούσε άλλα 150 συστήματα για να το διορθώσει.Τώρα χαμογελαστός προχωράει μέχρι τις επόμενες σφαλιάρες που θα έρθουν γιατί με τόσο χαμηλή δημιουργία και ελάχιστες συνεργασίες δεν μπορείς να επιβιώσεις εκτός και αν παίζεις συνέχεια με την πιο στατική και προβλέψιμη ομάδα στην Ευρώπη σε αυτό το επίπεδο.
Σωστά μαντέψατε για τον Ολυμπιακό μιλάω και αυτό οφείλετε κυρίως στον προπονητή του που σε αντίθεση με το συνάδελφό του δε λέει να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί.Βέβαια όταν έχεις σαν πρότυπο το Γιάννη τον Ιωαννίδη είναι δύσκολο να δείξεις προσαρμοστικότητα.Ο κόουτς Σφαιρόπουλος λοιπόν τρία χρόνια τώρα στον Ολυμπιακό η μόνη στιγμή στην οποία μιλάει για αύξηση στην ταχύτητα του παιχνιδιού της ομάδας του είναι όταν κάνει δηλώσεις στην αρχή της σεζόν.Μετά το ξεχνάει.Ενδιάμεσα η ομάδα του πάντα τέτοιο καιρό θα κάνει ένα διαστημικό ματς,πέρσι ήταν η Μπασκόνια εκτός και φέτος η Χίμκι εντός .αλλά μετά θα επανέλθει στις γνωστές ταχύτητες σαλιγκαριού γιατί απλά ο κόουτς δε νιώθει άνετα.Για να το βαθύνω ακόμα περισσότερο ο κόουτς από τη Σαλονίκη όταν το καλοκαίρι έκανε την ανάλυση της περσινής χρονιάς κατέληξε πως αυτό που του έφταιγε ήταν η άμυνα και η έλλειψη κορμιών.Για να μη μιλάω με γρίφους ο κόουτς σκέφτηκε πως μία μόνο ομάδα μα έπνιξε και μάλιστα η ίδια ομάδα έκανε πλάκα και στους απέναντι που μαζί τους παίζουμε για το πρωτάθλημα.Ποια ήταν αυτή;Μα φυσικά η Φενέρ του Ζοτς.Πάμε λοιπόν φέτος να τους ακολουθήσουμε γιατί στην τελική και στην Ευρώπη αν πάμε στο Βελιγράδι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να παίξουμε και με αυτούς ή ακόμα και στα πλέι οφ.Έτσι λοιπόν γέμισε την ομάδα με τριάρια με μεγάλα κορμιά που μπορούν είτε υπό συνθήκες να κατεβαίνουν στο 4 είτε να ανεβαίνουν στο 2.Ταυτόχρονα πλαισίωσε το Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη με τον Τιλί που είναι μακρύς και αθλητικός,το Μακλιν που μπορεί να τελειώσει φάσεις με πρόσωπο και πλάτη και φυσικά πήρε και το Ρόμπερτς που δυνητικά μπορεί να αλλάξει άριστα το ρυθμό.Αυτό όμως που δε συνυπολόγισε είναι η διαφορά που έχει η περιφέρεια της Φενέρ από αυτή του Ολυμπιακού αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τη χιερίζεται ο Ομπράντοβιτς.Ο Σέρβος πέρσι είχε τον Μπογκντάνοβιτς που είναι και νεότερος και ψηλότερος και δυνατότερος από το Σπανούλη.Ταυτόχρονα μιλάμε για ένα τύπο που μπορεί να δημιουργήσει το ίδιο εύκολα και για τον ίδιο αλλά και για τον εαυτό του.Δίπλα του έβαλε το Σλούκα ,που ο Έλληνας κόουτς δεν έπεισε ή δεν ήθελε να πείσει για να μείνει,ο οποίος όταν η ομάδα κολλάει μπορεί λειτουργώντας εκτός συστήματος και να δημιουργήσει αλλά και να εκτελέσει και κυρίως μπορεί εύκολα να ανακατέψει έναν αγώνα αλλάζοντας το ρυθμό.Στην εξίσωση βάλτε και τον κοντούλη ημίτρελο Ντίξον(ή Μοχάμεντ Άλι αν προτιμάτε) ο οποίος μπορεί να σε καταστρέψει είτε πηγαίνοντας στο ένας με έναν είτε παίρνοντας σουτ από τα 6,75.Όλοι αυτοί όμως κινούνταν σε ένα και μόνο πλαίσιο το οποίο ήταν οι καλέ αποστάσεις και οι κίνηση μακριά από την μπάλα.Με αυτό τον τρόπο ο Ούντοχ και ο Βέσελι είχαν όλο το χρόνο και το χώρο να ποστάρουν και να επιβληθούν.Όταν έλειπε ο Μπογκντάνοβιτς ή ακόμα καο ο Σλούκας όλο το οικοδόμημα έτριζε και γινόταν προβλέψιμο γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς.

Σκεφτείτε τώρα πόσα από αυτά ισχύουν για τον Ολυμπιακό.Ο Ρόμπερτς μπορεί  να αλλάξει το ρυθμό μόνο αν η ομάδα το επιτρέψει.Είναι πολλές οι φορές που ο ίδιος πάει να τρέξει σε πρώτο χρόνο ένα πλέι αλλά οι υπόλοιποι έχουν στηθεί λάθος γιατί πολύ απλά δεν τους έχει δείξει κανένας πως να το κάνουν.Ο Τόμσον είναι ένας σκόρερ που θέλει ένα καλό πλαινό σκρίν για να περάσει να αρπάξει την μπάλα και είτε να σουτάρει είτε να τρέξει προς το καλάθι.Πόσες φορές έχει γίνει κάτι τέτοιο;
Ο Μακλιν που και αυτός δεν κάνει πόσες φορές έχει βρει το χώρο να ποστάρει καλά ή πόσες φορές έχει απομονωθεί στους αγκώνες για να πάει τον αντίπαλό του στα πόδια που είναι και η αγαπημένη του κίνηση;
Έπρεπε να περάσει ένας μήνας αγώνων για να καταλάβει το τιμ του Ολυμπιακού για να καταλάβει πως ο Στρέλνιεξ ελιναι δυάρι που επικουρικά βοηθάει στο κατέβασμα της μπάλας και όχι άσσος με σουτ.Πήγαμε και σε αυτόν να τον αλλάξουμε θέση όπως και με τον Παπαπέρου απλά και μόνο για να βολέψει τα θέλω μας .
Για να σας αποδείξω πόσο φτωχό είναι το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού θα σας περιγράψω τα δύο βασικά πλέις του και θα δείτε πως όλοι τα ξέρετε χωρίς να είστε προπονητές γιατί πολύ απλά τα βλέπετε συνέχεια όπως και γω.
Το πρώτο είναι με τον κοντό να κατεβαίνει στη baseline για να πάρει ένα κάθετο σκριν από το τεσσάρι συνήθως να ανέβει στην κορυφή του τριπόντου να πάρει την μπάλα και στη συνέχεια να παίξει πικ με τον άλλο ψηλό.Όταν συμβεί αυτό ο πρώτος ψηλός είτε θα μείνει βυθισμένος στο ποστ περιμένοντας μια πάσα είτε αν είναι ο Πρίντεζης  ή ο Αγραβάνης θα βγουν στο τρίποντο.
Το δεύτερο πλάνο είναι να βγουν οι τέσσερις έξω και να μείνει μόνος στη ρακέτα ο Μιλουτίνος ή ο Πρίντεζης για να ποστάρουν.
Αυτά τα δύο συστήματα εφαρμόζονται πάντα ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο παίκτης που τα τρέχει.Το πρώτο έχει φτιαχτεί για το Βασίλη που μπορεί βγαίνοντας γρήγορα από αυτό το σκριν να εκτελέσει τρίποντο από την κορυφή που είναι η αγαπημένη του θέση.Ο Μάντζαρης όμως αυτό δεν μπορεί να το κάνει όπως και κανένας άλλος κοντός της ομάδας.Για παράδειγμα ο Ρόμπερτς προτιμά να παίρνει τα σκριν στο πλάι και να έχει πολλές επιλογές πάσας προς τα έξω.Ο Στρέλνιεξ από την άλλη προτιμά να σουτάρει από της 45 μοίρες και αν δε του βγει να παίξει ένα πλάγιο πικ που θα του επιτρέπει να δοκιμάσει ένα σουτάκι από τα 5 μέτρα.Ο Τόμσον βάζει την μπάλα στο παρκέ μόνο όταν ξέρει πως θα πάει στο ένας με έναν και όχι για να σκριναριστεί.Ακόμα και ο Σπανούλης πλέον δεν μπορεί πια να το εκμεταλλευτεί γιατί όλοι το έχουν διαβάσει και του στέλνουν κάλυψη από την αδύναμη πλευρά.
Το πρόβλημα σε όλα αυτά είναι πως κανένας από τους υπόλοιπους δεν κινείτε και τα συστήματα αφορούν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους.Ακόμα και ο Παπανικολάου που έκανε όνομα κόβοντας στη baseline πλέον στέκεται σε μία γωνία και περιμένει μπας και του έρθει η μπάλα αν όλα τα υπόλοιπα κολλήσουν.
Ακόμα και το ποστάρισμα των τριαριών γίνεται άγαρμπα ,τσαπατσούλικα και σε λάθος ύψος.Το να δώσεις την μπάλα σε κάποιον για να ποστάρει είναι εύκολο το ζήτημα όμως είναι πως και που του τι δίνεις.Ο πρίντεζης πλέον πολλές φορές παίρνει την μπάλα στο ύψος τον Βολών σε γωνία και σπρώχνεται τόσο πολύ που δεν έχει δύναμη όταν πρέπει να εκτελέσει.Δεν έχουμε δει για παράδειγμα να παίρνει ο τύπος που θες να ποστάρει ένα σκριν για να αλλάξει η γωνία και τα μαρκαρίσματα.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι πως δεν τα γνωρίζει ο Κόουτς απλά φοβάται να τα εφαρμόσει γιατί θέλει να παίζει με το χρονόμετρο και γιατί πιστεύει πως θα το επιφέρουν ανισορροπία στη φάση της άμυνας.Είπαμε δε γίνεται να πνίξει τον Ιωαννίδη που έχει μέσα του.
Ο καθένας έχει τα πρότυπά του και δε θα τα κρίνω εγώ απλά καλό θα ήταν να μάθει και από τα λάθη τους.Ο Ιωαννίδης δεν πέτυχε όσα έπρεπε γιατί ήταν άτολμος και δε ρίσκαρε όταν έπρεπε.Αν δε με πιστεύει ας δει τον τελικό του Τελ Αβίβ και θα καταλάβει.Στο μπάσκετ των 150 κατοχών με το χρονόμετρο παίζεις μόνο στο τελευταίο δίλεπτο.Πιο πριν πνίγεσαι.

ΥΓ1:Η ψυχολογία δε φτιάχνεται μόνο από την άμυνα αλλά και από την εμπιστοσύνη.Όταν ο παίχτης ξέρει πως αν χάσει 2 σουτ θα βγει απλά δεν πρόκειται να τα πάρει.Ο Ρίβερς τα βάζει γιατί ξέρει ότι ο προπονητής του θα του πει να συνεχίσει να σουτάρει ακόμα και αν δεν μπουν.
ΥΓ2:Φυσικά και πρέπει να δουλεύει μια ομάδα για τον ηγέτη της.Άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα να κάνει μόνο αυτό.
ΥΓ3:Πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει λέει ο αοιδός ή αλλιώς όταν δεν εξελίσσεσαι  και δεν προσαρμόζεσαι απλά εξαφανίζεσαι.Κόουτς απλά ξεκόλλα γιατί αδικείς τον εαυτό σου.
ΥΓ4:Το ποστάρισμα του Γιανγκ που πανηγύριζε για την νίκη του ΠΑΟ δείχνει πως κάτι δεν έκανε καλά ο κόυτς στη διαχείριση χαρακτήρων.
ΥΓ5:Ο κόουτς δεν πρέπει να φύγει αλλά επιβάλλεται  να αλλάξει.
ΥΓ6:Πάλι πολλά έγραψα.