Έχω καιρό να γράψω,είναι Κυριακή,έχει προηγηθεί Ευρωπαϊκό ντέρμπι οπότε καταλαβαίνετε πως θα γράψω πολλά.
Μπορεί ο κανόνας των σύγχρονων δημοσιογράφων να είναι να γράφεις λίγα για να σε διαβάσουν ,αλλά ούτε δημοσιογράφος είμαι ,ούτε μου αρκεί να γράψω λίγα.
Άλλωστε μέσα από αυτό κάνω και το ψώνιο και την ψυχανάλυσή μου.
Άφησα να περάσουν κάποιες ώρες πριν καταθέσω τις απόψεις μου για δύο λόγους.
Ο πρώτος ήταν γιατί ακριβώς μετά το ντέρμπι έπρεπε να πάω στα γενέθλια μιας πολύ καλής φίλης(πολύχρονη Εύη μου!!!!!),κάτι που με βοήθησε γιατί ήπια τις ουισκάρες και έπνιξα τα νεύρα μου και ο δεύτερος γιατί ήθελα να διαβάσω τι θα γράψουν οι "μπασκετικοί "επιστήμονες γύρω από το ματς.
Τώρα πια είμαι έτοιμος να πω ή μάλλον να γράψω και τα δικά μου που όπως φαντάζεστε δε θα έχουν καμία επαφή με αυτά των ειδικών.
Αρχικά είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο που θα αφορούσε αποκλειστικά τη διαχρονική επιθετική δραστηριότητα του Ολυμπιακού ,αλλά μετά από πολύωρη σκέψη κατάλαβα πως έπρεπε να γράψω για τον κοινό δρόμο του Πασκουάλ και του Σφαιρόπουλου.
Αυτό θα το αναλύσω παρακάτω,μη βιάζεστε σας εξήγησα από την αρχή ότι θα γράψω πολλά.
Τώρα θα σας μεταφέρω τι έχει γραφτεί αν και είμαι βέβαιος πως τα περισσότερα τα έχετε διαβάσει.
Αρχικά ο νικητής Τσάβι έγινε πάλι μέγας μαγίστρος του μπάσκετ ,ο Λεκαβίτσιους (που είναι όντως πολύ καλή μεταγραφή) έγινε Αϊζέια Τόμας ,βγήκε η ψυχή του πρωταθλητή ,η άμυνα φτάνει στα στάνταρ που τη θέλουμε και γενικά από τσίρκο μεντράνο ο Παο μετατράπηκε σε Μπολσόι.
Στηνάλλη όχθη επέστρεψαν τα σχόλια περί κόμπλεξ των αθλητών,για παίχτες που δεν κάνουν ,για την έλλειψη του αρχηγού και τελείως επιδερμικά κάτι ψιλά πήραν και τον κόουτς αλλά αυτός δε φταίει άμεσα.
Λοιπόν αυτά έγραψαν αυτοί που ξέρουν και ζουν από αυτό ,αλλά έρχομαι να σας πω εγώ πως όλα αυτά είναι παπάτζες και δεν ισχύει σχεδόν τίποτα.
Επανέρχομαι όμως στον κοινό δρόμο των δύο αντίπαλων κόουτς από όπου θα ξεκινήσω να στοιχειοθετώ τα περί παπάτζας που έγραψα μόλις παραπάνω.
Και ο Έλληνας και ο Καταλανός αγαπάνε πολύ το κοντρόλ μπάσκετ,το απόλυτα ελεγχόμενο από τους ίδιους.Δεν είναι μόνο πως προτιμούν να επιτίθενται τις περισσότερες φορές μετά τα 15 δευτερόλεπτα αλλά είναι ακόμα και ο τρόπος που κάνουν ροτέισον.Στην Μπάρτσα κυρίως ο Πασκουάλ πολλές φορές ανεξάρτητα από το ρυθμό του αγώνα και την εικόνα του άλλαζε τους πάικτες ανάλογα με το πόσο χρόνο είχε υπολογίσει ότι θα παίξουν.Ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Σφαιρόπουλος.
Ένα ακόμα κοινό στοιχείο τους είναι πως και οι δύο έχουν στηρίξει όλο το πλάνο τους πάνω σε δύο σπάνιες προσωπικότητες και ταλέντα,ο ένας στο Ναβάρο και ο άλλος στον Σπανούλη.Ότι και αν σχεδίαζαν γινόταν γύρω από αυτούς.Όταν ο Ναβάρο έπαψε να κάνει τα δικά του ο Τσάβι απέτυχε,το ίδιο συμβαίνει και με το Σφαιρόπουλο τώρα που ο Βασίλης απουσιάζει ή δε μπορεί να είναι με την ίδια συχνότητα και την ίδια διάρκεια τόσο κομβικός.
Αν θέλετε να συνεχίσω με τα κοινά τους να σας πω και οι δύο στήριξαν σε σημείο ψύχωσης δύο παίχτες παλιάς κοπής.Ο Καταλανός τον ,υπερεκτιμημένο και γατούλη, Τόμιτς και ο Έλληνας τον άγουρο Μιλουτίνοφ ο οποίος έχει πολύ καλύτερες προοπτικές από τον Κροάτη συνάδελφό του.Εδώ οφείλω να παρατηρήσω ότι και οι δύο πήραν πράγματα από τη στήριξη αυτοί.Για να μη λέμε μόνο τα στραβά και με χαρακτηρίσετε κακεντρεχή.
Κάνω ακόμα μια μικρή παρένθεση και τονίζω πως το να μιλάω στο πληθυντικό τονίζω το μέγεθος της ψυχασθένειάς μου αλλά ταυτόχρονα βάζει και στην κουβέντα τον άλλο μου εαυτό που με αναγκάζει να αλλάξω πολλές φορές τα κείμενά μου.
Κλείνω την παρένθεση και καταλήγω στη μεγάλη διαφορά των δύο προπονητών η οποία είναι η εντελώς αντίθετη ανάγνωση της κατάστασης γύρω από το μπάσκετ.Ο Τσάβι έφυγε από την Μπάρτσα και το ασφαλές περιβάλλον της ,έμεινε λίγο εκτός καθάρισε το μυαλό του και αναγνώρισε πως το μπάσκετ που πρεσβεύει με τα 150 συστήματα ,τις πολλές πάσες και τις συνεργασίες ακόμα και μακριά από την μπάλα δεν μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν είσαι ο Πόποβιτς και δεν προπονείς τους Σπερς.Έτσι λοιπόν με αλλαγμένη νοοτροπία και βαμμένο μαλλί(γιατί ρε Τσάβι;) ανέλαβε τον ΠΑΟ και προσπαθεί να προσαρμοστεί.Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο γιατί ακόμα μαθαίνει και όταν κα΄τι δεν του πάει καλά επιστρέφει σε αυτά που ξέρει.Έτσι λοιπόν έφτιαξε ένα ρόστερ που οι μισοί είναι για το μπάσκετ του 2017 και οι υπόλοιποι είναι για το μπάσκετ που αυτός είχε συνηθίσει να παίζει.Το ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο γκρουπ παιχτών θα συμβαδίσουν και θα βρουν χημεία.
Επειδή πολύ λένε πως το περσινό ρόστερ δεν ήταν δικό του ,να τους πω πως το φετινό δεν έχει πολλές διαφορές σε στυλ παικτών και πως απλά έχει περισσότερα στοιχήματα και λιγότερη ποιότητα.Ο Βουγιούκας αντικατέστησε τον Μπουρούση χωρίς να είναι διαφορετικός παίχτης,ο Ντενμον είναι ένας Τζέιμς με λιγότερο ταλέντο και παραστάσεις και απλά δεν γκρινιάζει όταν δεν παίζει,ο Όγκαστ είναι το αθλητικό πεντάρι που έψαχνε από πέρσι και ο Λεκαβίτσιους είναι ο μπακ απ άσσος που επίσης έψαχνε πέρσι αλλά δεν έβρισκε.Ο Αντετοκούμπο ήρθ για να προσθέσει σε αθλητικότητα ,ενώ ο Λοτζέσκι ήταν πάντα στο στόχαστρό του από όταν ήταν στη Μπάρτσα αφού είναι ένας δαντελένιος παίχτης.Ο Πακουάλ λοιπόν προσπαθεί να προσαρμοστεί ,στηρίζεται περισσότερο στην αθλητικότητα και στο ταλέντο στο ένας με έναν καιο για αυτό το λόγο νιώθοντας καλά με τον εαυτό του κέρδισε ένα ντέρμπι με μόνο 8 ασσίστ.Ο παλιός Πασκουάλ αν η ομάδα του είχε τόσο λίγη δημιουργία δε θα μιλιόταν και θα αναζητούσε άλλα 150 συστήματα για να το διορθώσει.Τώρα χαμογελαστός προχωράει μέχρι τις επόμενες σφαλιάρες που θα έρθουν γιατί με τόσο χαμηλή δημιουργία και ελάχιστες συνεργασίες δεν μπορείς να επιβιώσεις εκτός και αν παίζεις συνέχεια με την πιο στατική και προβλέψιμη ομάδα στην Ευρώπη σε αυτό το επίπεδο.
Σωστά μαντέψατε για τον Ολυμπιακό μιλάω και αυτό οφείλετε κυρίως στον προπονητή του που σε αντίθεση με το συνάδελφό του δε λέει να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί.Βέβαια όταν έχεις σαν πρότυπο το Γιάννη τον Ιωαννίδη είναι δύσκολο να δείξεις προσαρμοστικότητα.Ο κόουτς Σφαιρόπουλος λοιπόν τρία χρόνια τώρα στον Ολυμπιακό η μόνη στιγμή στην οποία μιλάει για αύξηση στην ταχύτητα του παιχνιδιού της ομάδας του είναι όταν κάνει δηλώσεις στην αρχή της σεζόν.Μετά το ξεχνάει.Ενδιάμεσα η ομάδα του πάντα τέτοιο καιρό θα κάνει ένα διαστημικό ματς,πέρσι ήταν η Μπασκόνια εκτός και φέτος η Χίμκι εντός .αλλά μετά θα επανέλθει στις γνωστές ταχύτητες σαλιγκαριού γιατί απλά ο κόουτς δε νιώθει άνετα.Για να το βαθύνω ακόμα περισσότερο ο κόουτς από τη Σαλονίκη όταν το καλοκαίρι έκανε την ανάλυση της περσινής χρονιάς κατέληξε πως αυτό που του έφταιγε ήταν η άμυνα και η έλλειψη κορμιών.Για να μη μιλάω με γρίφους ο κόουτς σκέφτηκε πως μία μόνο ομάδα μα έπνιξε και μάλιστα η ίδια ομάδα έκανε πλάκα και στους απέναντι που μαζί τους παίζουμε για το πρωτάθλημα.Ποια ήταν αυτή;Μα φυσικά η Φενέρ του Ζοτς.Πάμε λοιπόν φέτος να τους ακολουθήσουμε γιατί στην τελική και στην Ευρώπη αν πάμε στο Βελιγράδι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να παίξουμε και με αυτούς ή ακόμα και στα πλέι οφ.Έτσι λοιπόν γέμισε την ομάδα με τριάρια με μεγάλα κορμιά που μπορούν είτε υπό συνθήκες να κατεβαίνουν στο 4 είτε να ανεβαίνουν στο 2.Ταυτόχρονα πλαισίωσε το Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη με τον Τιλί που είναι μακρύς και αθλητικός,το Μακλιν που μπορεί να τελειώσει φάσεις με πρόσωπο και πλάτη και φυσικά πήρε και το Ρόμπερτς που δυνητικά μπορεί να αλλάξει άριστα το ρυθμό.Αυτό όμως που δε συνυπολόγισε είναι η διαφορά που έχει η περιφέρεια της Φενέρ από αυτή του Ολυμπιακού αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τη χιερίζεται ο Ομπράντοβιτς.Ο Σέρβος πέρσι είχε τον Μπογκντάνοβιτς που είναι και νεότερος και ψηλότερος και δυνατότερος από το Σπανούλη.Ταυτόχρονα μιλάμε για ένα τύπο που μπορεί να δημιουργήσει το ίδιο εύκολα και για τον ίδιο αλλά και για τον εαυτό του.Δίπλα του έβαλε το Σλούκα ,που ο Έλληνας κόουτς δεν έπεισε ή δεν ήθελε να πείσει για να μείνει,ο οποίος όταν η ομάδα κολλάει μπορεί λειτουργώντας εκτός συστήματος και να δημιουργήσει αλλά και να εκτελέσει και κυρίως μπορεί εύκολα να ανακατέψει έναν αγώνα αλλάζοντας το ρυθμό.Στην εξίσωση βάλτε και τον κοντούλη ημίτρελο Ντίξον(ή Μοχάμεντ Άλι αν προτιμάτε) ο οποίος μπορεί να σε καταστρέψει είτε πηγαίνοντας στο ένας με έναν είτε παίρνοντας σουτ από τα 6,75.Όλοι αυτοί όμως κινούνταν σε ένα και μόνο πλαίσιο το οποίο ήταν οι καλέ αποστάσεις και οι κίνηση μακριά από την μπάλα.Με αυτό τον τρόπο ο Ούντοχ και ο Βέσελι είχαν όλο το χρόνο και το χώρο να ποστάρουν και να επιβληθούν.Όταν έλειπε ο Μπογκντάνοβιτς ή ακόμα καο ο Σλούκας όλο το οικοδόμημα έτριζε και γινόταν προβλέψιμο γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς.
Σκεφτείτε τώρα πόσα από αυτά ισχύουν για τον Ολυμπιακό.Ο Ρόμπερτς μπορεί να αλλάξει το ρυθμό μόνο αν η ομάδα το επιτρέψει.Είναι πολλές οι φορές που ο ίδιος πάει να τρέξει σε πρώτο χρόνο ένα πλέι αλλά οι υπόλοιποι έχουν στηθεί λάθος γιατί πολύ απλά δεν τους έχει δείξει κανένας πως να το κάνουν.Ο Τόμσον είναι ένας σκόρερ που θέλει ένα καλό πλαινό σκρίν για να περάσει να αρπάξει την μπάλα και είτε να σουτάρει είτε να τρέξει προς το καλάθι.Πόσες φορές έχει γίνει κάτι τέτοιο;
Ο Μακλιν που και αυτός δεν κάνει πόσες φορές έχει βρει το χώρο να ποστάρει καλά ή πόσες φορές έχει απομονωθεί στους αγκώνες για να πάει τον αντίπαλό του στα πόδια που είναι και η αγαπημένη του κίνηση;
Έπρεπε να περάσει ένας μήνας αγώνων για να καταλάβει το τιμ του Ολυμπιακού για να καταλάβει πως ο Στρέλνιεξ ελιναι δυάρι που επικουρικά βοηθάει στο κατέβασμα της μπάλας και όχι άσσος με σουτ.Πήγαμε και σε αυτόν να τον αλλάξουμε θέση όπως και με τον Παπαπέρου απλά και μόνο για να βολέψει τα θέλω μας .
Για να σας αποδείξω πόσο φτωχό είναι το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού θα σας περιγράψω τα δύο βασικά πλέις του και θα δείτε πως όλοι τα ξέρετε χωρίς να είστε προπονητές γιατί πολύ απλά τα βλέπετε συνέχεια όπως και γω.
Το πρώτο είναι με τον κοντό να κατεβαίνει στη baseline για να πάρει ένα κάθετο σκριν από το τεσσάρι συνήθως να ανέβει στην κορυφή του τριπόντου να πάρει την μπάλα και στη συνέχεια να παίξει πικ με τον άλλο ψηλό.Όταν συμβεί αυτό ο πρώτος ψηλός είτε θα μείνει βυθισμένος στο ποστ περιμένοντας μια πάσα είτε αν είναι ο Πρίντεζης ή ο Αγραβάνης θα βγουν στο τρίποντο.
Το δεύτερο πλάνο είναι να βγουν οι τέσσερις έξω και να μείνει μόνος στη ρακέτα ο Μιλουτίνος ή ο Πρίντεζης για να ποστάρουν.
Αυτά τα δύο συστήματα εφαρμόζονται πάντα ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο παίκτης που τα τρέχει.Το πρώτο έχει φτιαχτεί για το Βασίλη που μπορεί βγαίνοντας γρήγορα από αυτό το σκριν να εκτελέσει τρίποντο από την κορυφή που είναι η αγαπημένη του θέση.Ο Μάντζαρης όμως αυτό δεν μπορεί να το κάνει όπως και κανένας άλλος κοντός της ομάδας.Για παράδειγμα ο Ρόμπερτς προτιμά να παίρνει τα σκριν στο πλάι και να έχει πολλές επιλογές πάσας προς τα έξω.Ο Στρέλνιεξ από την άλλη προτιμά να σουτάρει από της 45 μοίρες και αν δε του βγει να παίξει ένα πλάγιο πικ που θα του επιτρέπει να δοκιμάσει ένα σουτάκι από τα 5 μέτρα.Ο Τόμσον βάζει την μπάλα στο παρκέ μόνο όταν ξέρει πως θα πάει στο ένας με έναν και όχι για να σκριναριστεί.Ακόμα και ο Σπανούλης πλέον δεν μπορεί πια να το εκμεταλλευτεί γιατί όλοι το έχουν διαβάσει και του στέλνουν κάλυψη από την αδύναμη πλευρά.
Το πρόβλημα σε όλα αυτά είναι πως κανένας από τους υπόλοιπους δεν κινείτε και τα συστήματα αφορούν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους.Ακόμα και ο Παπανικολάου που έκανε όνομα κόβοντας στη baseline πλέον στέκεται σε μία γωνία και περιμένει μπας και του έρθει η μπάλα αν όλα τα υπόλοιπα κολλήσουν.
Ακόμα και το ποστάρισμα των τριαριών γίνεται άγαρμπα ,τσαπατσούλικα και σε λάθος ύψος.Το να δώσεις την μπάλα σε κάποιον για να ποστάρει είναι εύκολο το ζήτημα όμως είναι πως και που του τι δίνεις.Ο πρίντεζης πλέον πολλές φορές παίρνει την μπάλα στο ύψος τον Βολών σε γωνία και σπρώχνεται τόσο πολύ που δεν έχει δύναμη όταν πρέπει να εκτελέσει.Δεν έχουμε δει για παράδειγμα να παίρνει ο τύπος που θες να ποστάρει ένα σκριν για να αλλάξει η γωνία και τα μαρκαρίσματα.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι πως δεν τα γνωρίζει ο Κόουτς απλά φοβάται να τα εφαρμόσει γιατί θέλει να παίζει με το χρονόμετρο και γιατί πιστεύει πως θα το επιφέρουν ανισορροπία στη φάση της άμυνας.Είπαμε δε γίνεται να πνίξει τον Ιωαννίδη που έχει μέσα του.
Ο καθένας έχει τα πρότυπά του και δε θα τα κρίνω εγώ απλά καλό θα ήταν να μάθει και από τα λάθη τους.Ο Ιωαννίδης δεν πέτυχε όσα έπρεπε γιατί ήταν άτολμος και δε ρίσκαρε όταν έπρεπε.Αν δε με πιστεύει ας δει τον τελικό του Τελ Αβίβ και θα καταλάβει.Στο μπάσκετ των 150 κατοχών με το χρονόμετρο παίζεις μόνο στο τελευταίο δίλεπτο.Πιο πριν πνίγεσαι.
ΥΓ1:Η ψυχολογία δε φτιάχνεται μόνο από την άμυνα αλλά και από την εμπιστοσύνη.Όταν ο παίχτης ξέρει πως αν χάσει 2 σουτ θα βγει απλά δεν πρόκειται να τα πάρει.Ο Ρίβερς τα βάζει γιατί ξέρει ότι ο προπονητής του θα του πει να συνεχίσει να σουτάρει ακόμα και αν δεν μπουν.
ΥΓ2:Φυσικά και πρέπει να δουλεύει μια ομάδα για τον ηγέτη της.Άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα να κάνει μόνο αυτό.
ΥΓ3:Πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει λέει ο αοιδός ή αλλιώς όταν δεν εξελίσσεσαι και δεν προσαρμόζεσαι απλά εξαφανίζεσαι.Κόουτς απλά ξεκόλλα γιατί αδικείς τον εαυτό σου.
ΥΓ4:Το ποστάρισμα του Γιανγκ που πανηγύριζε για την νίκη του ΠΑΟ δείχνει πως κάτι δεν έκανε καλά ο κόυτς στη διαχείριση χαρακτήρων.
ΥΓ5:Ο κόουτς δεν πρέπει να φύγει αλλά επιβάλλεται να αλλάξει.
ΥΓ6:Πάλι πολλά έγραψα.
Μπορεί ο κανόνας των σύγχρονων δημοσιογράφων να είναι να γράφεις λίγα για να σε διαβάσουν ,αλλά ούτε δημοσιογράφος είμαι ,ούτε μου αρκεί να γράψω λίγα.
Άλλωστε μέσα από αυτό κάνω και το ψώνιο και την ψυχανάλυσή μου.
Άφησα να περάσουν κάποιες ώρες πριν καταθέσω τις απόψεις μου για δύο λόγους.
Ο πρώτος ήταν γιατί ακριβώς μετά το ντέρμπι έπρεπε να πάω στα γενέθλια μιας πολύ καλής φίλης(πολύχρονη Εύη μου!!!!!),κάτι που με βοήθησε γιατί ήπια τις ουισκάρες και έπνιξα τα νεύρα μου και ο δεύτερος γιατί ήθελα να διαβάσω τι θα γράψουν οι "μπασκετικοί "επιστήμονες γύρω από το ματς.
Τώρα πια είμαι έτοιμος να πω ή μάλλον να γράψω και τα δικά μου που όπως φαντάζεστε δε θα έχουν καμία επαφή με αυτά των ειδικών.
Αρχικά είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο που θα αφορούσε αποκλειστικά τη διαχρονική επιθετική δραστηριότητα του Ολυμπιακού ,αλλά μετά από πολύωρη σκέψη κατάλαβα πως έπρεπε να γράψω για τον κοινό δρόμο του Πασκουάλ και του Σφαιρόπουλου.
Αυτό θα το αναλύσω παρακάτω,μη βιάζεστε σας εξήγησα από την αρχή ότι θα γράψω πολλά.
Τώρα θα σας μεταφέρω τι έχει γραφτεί αν και είμαι βέβαιος πως τα περισσότερα τα έχετε διαβάσει.
Αρχικά ο νικητής Τσάβι έγινε πάλι μέγας μαγίστρος του μπάσκετ ,ο Λεκαβίτσιους (που είναι όντως πολύ καλή μεταγραφή) έγινε Αϊζέια Τόμας ,βγήκε η ψυχή του πρωταθλητή ,η άμυνα φτάνει στα στάνταρ που τη θέλουμε και γενικά από τσίρκο μεντράνο ο Παο μετατράπηκε σε Μπολσόι.
Στηνάλλη όχθη επέστρεψαν τα σχόλια περί κόμπλεξ των αθλητών,για παίχτες που δεν κάνουν ,για την έλλειψη του αρχηγού και τελείως επιδερμικά κάτι ψιλά πήραν και τον κόουτς αλλά αυτός δε φταίει άμεσα.
Λοιπόν αυτά έγραψαν αυτοί που ξέρουν και ζουν από αυτό ,αλλά έρχομαι να σας πω εγώ πως όλα αυτά είναι παπάτζες και δεν ισχύει σχεδόν τίποτα.
Επανέρχομαι όμως στον κοινό δρόμο των δύο αντίπαλων κόουτς από όπου θα ξεκινήσω να στοιχειοθετώ τα περί παπάτζας που έγραψα μόλις παραπάνω.
Και ο Έλληνας και ο Καταλανός αγαπάνε πολύ το κοντρόλ μπάσκετ,το απόλυτα ελεγχόμενο από τους ίδιους.Δεν είναι μόνο πως προτιμούν να επιτίθενται τις περισσότερες φορές μετά τα 15 δευτερόλεπτα αλλά είναι ακόμα και ο τρόπος που κάνουν ροτέισον.Στην Μπάρτσα κυρίως ο Πασκουάλ πολλές φορές ανεξάρτητα από το ρυθμό του αγώνα και την εικόνα του άλλαζε τους πάικτες ανάλογα με το πόσο χρόνο είχε υπολογίσει ότι θα παίξουν.Ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Σφαιρόπουλος.
Ένα ακόμα κοινό στοιχείο τους είναι πως και οι δύο έχουν στηρίξει όλο το πλάνο τους πάνω σε δύο σπάνιες προσωπικότητες και ταλέντα,ο ένας στο Ναβάρο και ο άλλος στον Σπανούλη.Ότι και αν σχεδίαζαν γινόταν γύρω από αυτούς.Όταν ο Ναβάρο έπαψε να κάνει τα δικά του ο Τσάβι απέτυχε,το ίδιο συμβαίνει και με το Σφαιρόπουλο τώρα που ο Βασίλης απουσιάζει ή δε μπορεί να είναι με την ίδια συχνότητα και την ίδια διάρκεια τόσο κομβικός.
Αν θέλετε να συνεχίσω με τα κοινά τους να σας πω και οι δύο στήριξαν σε σημείο ψύχωσης δύο παίχτες παλιάς κοπής.Ο Καταλανός τον ,υπερεκτιμημένο και γατούλη, Τόμιτς και ο Έλληνας τον άγουρο Μιλουτίνοφ ο οποίος έχει πολύ καλύτερες προοπτικές από τον Κροάτη συνάδελφό του.Εδώ οφείλω να παρατηρήσω ότι και οι δύο πήραν πράγματα από τη στήριξη αυτοί.Για να μη λέμε μόνο τα στραβά και με χαρακτηρίσετε κακεντρεχή.
Κάνω ακόμα μια μικρή παρένθεση και τονίζω πως το να μιλάω στο πληθυντικό τονίζω το μέγεθος της ψυχασθένειάς μου αλλά ταυτόχρονα βάζει και στην κουβέντα τον άλλο μου εαυτό που με αναγκάζει να αλλάξω πολλές φορές τα κείμενά μου.
Κλείνω την παρένθεση και καταλήγω στη μεγάλη διαφορά των δύο προπονητών η οποία είναι η εντελώς αντίθετη ανάγνωση της κατάστασης γύρω από το μπάσκετ.Ο Τσάβι έφυγε από την Μπάρτσα και το ασφαλές περιβάλλον της ,έμεινε λίγο εκτός καθάρισε το μυαλό του και αναγνώρισε πως το μπάσκετ που πρεσβεύει με τα 150 συστήματα ,τις πολλές πάσες και τις συνεργασίες ακόμα και μακριά από την μπάλα δεν μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν είσαι ο Πόποβιτς και δεν προπονείς τους Σπερς.Έτσι λοιπόν με αλλαγμένη νοοτροπία και βαμμένο μαλλί(γιατί ρε Τσάβι;) ανέλαβε τον ΠΑΟ και προσπαθεί να προσαρμοστεί.Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο γιατί ακόμα μαθαίνει και όταν κα΄τι δεν του πάει καλά επιστρέφει σε αυτά που ξέρει.Έτσι λοιπόν έφτιαξε ένα ρόστερ που οι μισοί είναι για το μπάσκετ του 2017 και οι υπόλοιποι είναι για το μπάσκετ που αυτός είχε συνηθίσει να παίζει.Το ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο γκρουπ παιχτών θα συμβαδίσουν και θα βρουν χημεία.
Επειδή πολύ λένε πως το περσινό ρόστερ δεν ήταν δικό του ,να τους πω πως το φετινό δεν έχει πολλές διαφορές σε στυλ παικτών και πως απλά έχει περισσότερα στοιχήματα και λιγότερη ποιότητα.Ο Βουγιούκας αντικατέστησε τον Μπουρούση χωρίς να είναι διαφορετικός παίχτης,ο Ντενμον είναι ένας Τζέιμς με λιγότερο ταλέντο και παραστάσεις και απλά δεν γκρινιάζει όταν δεν παίζει,ο Όγκαστ είναι το αθλητικό πεντάρι που έψαχνε από πέρσι και ο Λεκαβίτσιους είναι ο μπακ απ άσσος που επίσης έψαχνε πέρσι αλλά δεν έβρισκε.Ο Αντετοκούμπο ήρθ για να προσθέσει σε αθλητικότητα ,ενώ ο Λοτζέσκι ήταν πάντα στο στόχαστρό του από όταν ήταν στη Μπάρτσα αφού είναι ένας δαντελένιος παίχτης.Ο Πακουάλ λοιπόν προσπαθεί να προσαρμοστεί ,στηρίζεται περισσότερο στην αθλητικότητα και στο ταλέντο στο ένας με έναν καιο για αυτό το λόγο νιώθοντας καλά με τον εαυτό του κέρδισε ένα ντέρμπι με μόνο 8 ασσίστ.Ο παλιός Πασκουάλ αν η ομάδα του είχε τόσο λίγη δημιουργία δε θα μιλιόταν και θα αναζητούσε άλλα 150 συστήματα για να το διορθώσει.Τώρα χαμογελαστός προχωράει μέχρι τις επόμενες σφαλιάρες που θα έρθουν γιατί με τόσο χαμηλή δημιουργία και ελάχιστες συνεργασίες δεν μπορείς να επιβιώσεις εκτός και αν παίζεις συνέχεια με την πιο στατική και προβλέψιμη ομάδα στην Ευρώπη σε αυτό το επίπεδο.
Σωστά μαντέψατε για τον Ολυμπιακό μιλάω και αυτό οφείλετε κυρίως στον προπονητή του που σε αντίθεση με το συνάδελφό του δε λέει να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί.Βέβαια όταν έχεις σαν πρότυπο το Γιάννη τον Ιωαννίδη είναι δύσκολο να δείξεις προσαρμοστικότητα.Ο κόουτς Σφαιρόπουλος λοιπόν τρία χρόνια τώρα στον Ολυμπιακό η μόνη στιγμή στην οποία μιλάει για αύξηση στην ταχύτητα του παιχνιδιού της ομάδας του είναι όταν κάνει δηλώσεις στην αρχή της σεζόν.Μετά το ξεχνάει.Ενδιάμεσα η ομάδα του πάντα τέτοιο καιρό θα κάνει ένα διαστημικό ματς,πέρσι ήταν η Μπασκόνια εκτός και φέτος η Χίμκι εντός .αλλά μετά θα επανέλθει στις γνωστές ταχύτητες σαλιγκαριού γιατί απλά ο κόουτς δε νιώθει άνετα.Για να το βαθύνω ακόμα περισσότερο ο κόουτς από τη Σαλονίκη όταν το καλοκαίρι έκανε την ανάλυση της περσινής χρονιάς κατέληξε πως αυτό που του έφταιγε ήταν η άμυνα και η έλλειψη κορμιών.Για να μη μιλάω με γρίφους ο κόουτς σκέφτηκε πως μία μόνο ομάδα μα έπνιξε και μάλιστα η ίδια ομάδα έκανε πλάκα και στους απέναντι που μαζί τους παίζουμε για το πρωτάθλημα.Ποια ήταν αυτή;Μα φυσικά η Φενέρ του Ζοτς.Πάμε λοιπόν φέτος να τους ακολουθήσουμε γιατί στην τελική και στην Ευρώπη αν πάμε στο Βελιγράδι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να παίξουμε και με αυτούς ή ακόμα και στα πλέι οφ.Έτσι λοιπόν γέμισε την ομάδα με τριάρια με μεγάλα κορμιά που μπορούν είτε υπό συνθήκες να κατεβαίνουν στο 4 είτε να ανεβαίνουν στο 2.Ταυτόχρονα πλαισίωσε το Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη με τον Τιλί που είναι μακρύς και αθλητικός,το Μακλιν που μπορεί να τελειώσει φάσεις με πρόσωπο και πλάτη και φυσικά πήρε και το Ρόμπερτς που δυνητικά μπορεί να αλλάξει άριστα το ρυθμό.Αυτό όμως που δε συνυπολόγισε είναι η διαφορά που έχει η περιφέρεια της Φενέρ από αυτή του Ολυμπιακού αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τη χιερίζεται ο Ομπράντοβιτς.Ο Σέρβος πέρσι είχε τον Μπογκντάνοβιτς που είναι και νεότερος και ψηλότερος και δυνατότερος από το Σπανούλη.Ταυτόχρονα μιλάμε για ένα τύπο που μπορεί να δημιουργήσει το ίδιο εύκολα και για τον ίδιο αλλά και για τον εαυτό του.Δίπλα του έβαλε το Σλούκα ,που ο Έλληνας κόουτς δεν έπεισε ή δεν ήθελε να πείσει για να μείνει,ο οποίος όταν η ομάδα κολλάει μπορεί λειτουργώντας εκτός συστήματος και να δημιουργήσει αλλά και να εκτελέσει και κυρίως μπορεί εύκολα να ανακατέψει έναν αγώνα αλλάζοντας το ρυθμό.Στην εξίσωση βάλτε και τον κοντούλη ημίτρελο Ντίξον(ή Μοχάμεντ Άλι αν προτιμάτε) ο οποίος μπορεί να σε καταστρέψει είτε πηγαίνοντας στο ένας με έναν είτε παίρνοντας σουτ από τα 6,75.Όλοι αυτοί όμως κινούνταν σε ένα και μόνο πλαίσιο το οποίο ήταν οι καλέ αποστάσεις και οι κίνηση μακριά από την μπάλα.Με αυτό τον τρόπο ο Ούντοχ και ο Βέσελι είχαν όλο το χρόνο και το χώρο να ποστάρουν και να επιβληθούν.Όταν έλειπε ο Μπογκντάνοβιτς ή ακόμα καο ο Σλούκας όλο το οικοδόμημα έτριζε και γινόταν προβλέψιμο γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς.
Σκεφτείτε τώρα πόσα από αυτά ισχύουν για τον Ολυμπιακό.Ο Ρόμπερτς μπορεί να αλλάξει το ρυθμό μόνο αν η ομάδα το επιτρέψει.Είναι πολλές οι φορές που ο ίδιος πάει να τρέξει σε πρώτο χρόνο ένα πλέι αλλά οι υπόλοιποι έχουν στηθεί λάθος γιατί πολύ απλά δεν τους έχει δείξει κανένας πως να το κάνουν.Ο Τόμσον είναι ένας σκόρερ που θέλει ένα καλό πλαινό σκρίν για να περάσει να αρπάξει την μπάλα και είτε να σουτάρει είτε να τρέξει προς το καλάθι.Πόσες φορές έχει γίνει κάτι τέτοιο;
Ο Μακλιν που και αυτός δεν κάνει πόσες φορές έχει βρει το χώρο να ποστάρει καλά ή πόσες φορές έχει απομονωθεί στους αγκώνες για να πάει τον αντίπαλό του στα πόδια που είναι και η αγαπημένη του κίνηση;
Έπρεπε να περάσει ένας μήνας αγώνων για να καταλάβει το τιμ του Ολυμπιακού για να καταλάβει πως ο Στρέλνιεξ ελιναι δυάρι που επικουρικά βοηθάει στο κατέβασμα της μπάλας και όχι άσσος με σουτ.Πήγαμε και σε αυτόν να τον αλλάξουμε θέση όπως και με τον Παπαπέρου απλά και μόνο για να βολέψει τα θέλω μας .
Για να σας αποδείξω πόσο φτωχό είναι το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού θα σας περιγράψω τα δύο βασικά πλέις του και θα δείτε πως όλοι τα ξέρετε χωρίς να είστε προπονητές γιατί πολύ απλά τα βλέπετε συνέχεια όπως και γω.
Το πρώτο είναι με τον κοντό να κατεβαίνει στη baseline για να πάρει ένα κάθετο σκριν από το τεσσάρι συνήθως να ανέβει στην κορυφή του τριπόντου να πάρει την μπάλα και στη συνέχεια να παίξει πικ με τον άλλο ψηλό.Όταν συμβεί αυτό ο πρώτος ψηλός είτε θα μείνει βυθισμένος στο ποστ περιμένοντας μια πάσα είτε αν είναι ο Πρίντεζης ή ο Αγραβάνης θα βγουν στο τρίποντο.
Το δεύτερο πλάνο είναι να βγουν οι τέσσερις έξω και να μείνει μόνος στη ρακέτα ο Μιλουτίνος ή ο Πρίντεζης για να ποστάρουν.
Αυτά τα δύο συστήματα εφαρμόζονται πάντα ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο παίκτης που τα τρέχει.Το πρώτο έχει φτιαχτεί για το Βασίλη που μπορεί βγαίνοντας γρήγορα από αυτό το σκριν να εκτελέσει τρίποντο από την κορυφή που είναι η αγαπημένη του θέση.Ο Μάντζαρης όμως αυτό δεν μπορεί να το κάνει όπως και κανένας άλλος κοντός της ομάδας.Για παράδειγμα ο Ρόμπερτς προτιμά να παίρνει τα σκριν στο πλάι και να έχει πολλές επιλογές πάσας προς τα έξω.Ο Στρέλνιεξ από την άλλη προτιμά να σουτάρει από της 45 μοίρες και αν δε του βγει να παίξει ένα πλάγιο πικ που θα του επιτρέπει να δοκιμάσει ένα σουτάκι από τα 5 μέτρα.Ο Τόμσον βάζει την μπάλα στο παρκέ μόνο όταν ξέρει πως θα πάει στο ένας με έναν και όχι για να σκριναριστεί.Ακόμα και ο Σπανούλης πλέον δεν μπορεί πια να το εκμεταλλευτεί γιατί όλοι το έχουν διαβάσει και του στέλνουν κάλυψη από την αδύναμη πλευρά.
Το πρόβλημα σε όλα αυτά είναι πως κανένας από τους υπόλοιπους δεν κινείτε και τα συστήματα αφορούν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους.Ακόμα και ο Παπανικολάου που έκανε όνομα κόβοντας στη baseline πλέον στέκεται σε μία γωνία και περιμένει μπας και του έρθει η μπάλα αν όλα τα υπόλοιπα κολλήσουν.
Ακόμα και το ποστάρισμα των τριαριών γίνεται άγαρμπα ,τσαπατσούλικα και σε λάθος ύψος.Το να δώσεις την μπάλα σε κάποιον για να ποστάρει είναι εύκολο το ζήτημα όμως είναι πως και που του τι δίνεις.Ο πρίντεζης πλέον πολλές φορές παίρνει την μπάλα στο ύψος τον Βολών σε γωνία και σπρώχνεται τόσο πολύ που δεν έχει δύναμη όταν πρέπει να εκτελέσει.Δεν έχουμε δει για παράδειγμα να παίρνει ο τύπος που θες να ποστάρει ένα σκριν για να αλλάξει η γωνία και τα μαρκαρίσματα.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι πως δεν τα γνωρίζει ο Κόουτς απλά φοβάται να τα εφαρμόσει γιατί θέλει να παίζει με το χρονόμετρο και γιατί πιστεύει πως θα το επιφέρουν ανισορροπία στη φάση της άμυνας.Είπαμε δε γίνεται να πνίξει τον Ιωαννίδη που έχει μέσα του.
Ο καθένας έχει τα πρότυπά του και δε θα τα κρίνω εγώ απλά καλό θα ήταν να μάθει και από τα λάθη τους.Ο Ιωαννίδης δεν πέτυχε όσα έπρεπε γιατί ήταν άτολμος και δε ρίσκαρε όταν έπρεπε.Αν δε με πιστεύει ας δει τον τελικό του Τελ Αβίβ και θα καταλάβει.Στο μπάσκετ των 150 κατοχών με το χρονόμετρο παίζεις μόνο στο τελευταίο δίλεπτο.Πιο πριν πνίγεσαι.
ΥΓ1:Η ψυχολογία δε φτιάχνεται μόνο από την άμυνα αλλά και από την εμπιστοσύνη.Όταν ο παίχτης ξέρει πως αν χάσει 2 σουτ θα βγει απλά δεν πρόκειται να τα πάρει.Ο Ρίβερς τα βάζει γιατί ξέρει ότι ο προπονητής του θα του πει να συνεχίσει να σουτάρει ακόμα και αν δεν μπουν.
ΥΓ2:Φυσικά και πρέπει να δουλεύει μια ομάδα για τον ηγέτη της.Άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα να κάνει μόνο αυτό.
ΥΓ3:Πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει λέει ο αοιδός ή αλλιώς όταν δεν εξελίσσεσαι και δεν προσαρμόζεσαι απλά εξαφανίζεσαι.Κόουτς απλά ξεκόλλα γιατί αδικείς τον εαυτό σου.
ΥΓ4:Το ποστάρισμα του Γιανγκ που πανηγύριζε για την νίκη του ΠΑΟ δείχνει πως κάτι δεν έκανε καλά ο κόυτς στη διαχείριση χαρακτήρων.
ΥΓ5:Ο κόουτς δεν πρέπει να φύγει αλλά επιβάλλεται να αλλάξει.
ΥΓ6:Πάλι πολλά έγραψα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου