Σήμερα έχω αποφασίσει να γράψω ένα μπερδεμένο κείμενο.Θα αποδώσω γραπτώς όλο το χάος των σκέψεών μου.Άξονας όλων αυτών των σκέψεων είναι ο φόβος της επιτυχίας.
Σαν λαός ,έχει γραφτεί και ειπωθεί εκατομμύρια φορές ,είμαστε των άκρων.Η συναισθηματική ισορροπία δεν είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει.
Καλά θα μου πείτε,αντί να γράφεις για μπάλες θα μας κάνεις ψυχογραφήματα;
Όχι ,απαντάω ,αλλά θα τα συνδέσω με τα αθλητικά δρώμενα των ημερών και θα καταλάβετε στην συνέχεια.
Χθες ήταν η ρεβάνς κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό.Τι είδαμε:
Τους κιτρινόμαυρους να τρέμουν την πρόκριση.Για να είμαστε ακριβείς ,όχι μόνο οι παίχτες ,αλλά όλος ο οργανισμός ΑΕΚ.Ένα άγχος πλανιόταν πάνω από το ΟΑΚΑ και δε καταλάβαινες γιατί.
Έχεις κερδίσει το πρώτο ματς εκτός έδρας με 1-2,ο αντίπαλος είναι σε τουλάχιστον μέτρια κατάσταση ,παίζεις σε γεμάτο γήπεδο και όμως πνίγεσαι.
Το άγχος της ΑΕΚ έγινε εμφανές στην αψυχολόγητη ενέργεια του Βράνιες.Ο γνωστός πλέον Βόσνιος ΑΕΚτζής,πούλησε οπαδιλίκι και πάτησε το Μάριν.Αν έβγαινε η κόκκινη κάρτα τι θα επακολουθούσε:
Θέλετε και άλλο δείγμα:
Ο Ανέστης,για τον οποίο έχω πολύ καλή άποψη,χθες το απόγευμα δε μπορούσε να ανασάνει από το άγχος.Ασταθείς επεμβάσεις,φλέρταρε διαρκώς με το λάθος και στο τέλος ,αφού αρχικά σωστά καθυστερεί,μετά κολλάει και αποβάλλεται.
Για να το ολοκληρώσω η ΑΕΚ στα τελευταία 20 λεπτά έπαθε Παρί και ας μην ήταν ο Ολυμπιακός Μπάρτσα.Πανικός,διωξίματα λανθασμένα,μηδενικό κράτημα μπάλας.
Τέλος καλό όμως για την ΑΕΚ ,όλα καλά αν και μετά το χθεσινό ,που αν το συνδυάσουμε και με την εικόνα στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ,θα καταλάβουμε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα και πως ο Χιμένεθ δεν είναι και καμιά σπέσιαλ περίπτωση.
Συνεχίζω με το φόβο και περνάω στα παρκέ.Χθες στην Πόλη ο Ολυμπιακός φοβήθηκε και φόβισε.
Για 3 δεκάλεπτα ο τρόμος των ερυθρόλευκων και κυρίως του προπονητή τους δεν τους άφησε να παίξουν μπάσκετ.
Η παρέα του, ηρωικού,Σπανούλη δε μπορούσε να ανταπεξέλθει στο Αμερικάνικο μπάσκετ της Έφες.
Έτρεχαν ,πηδούσαν σούταραν και οι ερυθρόλευκοι τους κοιτούσαν έντρομοι.Από τον πάγκο ο φόβος ξεχυλίζει από το δεύτερο ματς κιόλας ,όταν ο κόουτς Σφαιρόπουλος έστελνε βοήθειες παντού και έτρωγε τα ελεύθερα σουτάκια ,ενώ ταυτόχρονα επιθετικά έχει δώσει εντολή η μπάλα να κινείται αργά για να μην τρέξουν οι Τούρκοι,λες και είναι οι Γόριορς.
Αυτός ο φόβος και η έλλειψη ενέργειας κατά κύριο λόγο,αλλά και έλλειψης εναλλακτικής πνίγουν τον Ολυμπιακό στα στενά του Βοσπόρου.
Φόβος όμως υπάρχει και στο αντίπαλο στρατόπεδο.Οι παίχτες της Έφες τρέμουν απέναντι στην επιτυχία και καταστρέφουν ότι χτίζουν με κόπο και σχέδιο.
Φοβούνται και τον Μπιλάρα ,αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους.
Με λίγα λόγια,ο Ολυμπιακός μόνο από αυτό έχει να κρατιέται,από το φόβο των Τούρκων να πετύχουν,γιατί μπασκετικά δεν μπορούν να ελπίζουν με τη μέχρι τώρα εικόνα τους.
Σας φιλώ γλυκά στα μούτρα και τα λέμε αύριο.
Σαν λαός ,έχει γραφτεί και ειπωθεί εκατομμύρια φορές ,είμαστε των άκρων.Η συναισθηματική ισορροπία δεν είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει.
Καλά θα μου πείτε,αντί να γράφεις για μπάλες θα μας κάνεις ψυχογραφήματα;
Όχι ,απαντάω ,αλλά θα τα συνδέσω με τα αθλητικά δρώμενα των ημερών και θα καταλάβετε στην συνέχεια.
Χθες ήταν η ρεβάνς κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό.Τι είδαμε:
Τους κιτρινόμαυρους να τρέμουν την πρόκριση.Για να είμαστε ακριβείς ,όχι μόνο οι παίχτες ,αλλά όλος ο οργανισμός ΑΕΚ.Ένα άγχος πλανιόταν πάνω από το ΟΑΚΑ και δε καταλάβαινες γιατί.
Έχεις κερδίσει το πρώτο ματς εκτός έδρας με 1-2,ο αντίπαλος είναι σε τουλάχιστον μέτρια κατάσταση ,παίζεις σε γεμάτο γήπεδο και όμως πνίγεσαι.
Το άγχος της ΑΕΚ έγινε εμφανές στην αψυχολόγητη ενέργεια του Βράνιες.Ο γνωστός πλέον Βόσνιος ΑΕΚτζής,πούλησε οπαδιλίκι και πάτησε το Μάριν.Αν έβγαινε η κόκκινη κάρτα τι θα επακολουθούσε:
Θέλετε και άλλο δείγμα:
Ο Ανέστης,για τον οποίο έχω πολύ καλή άποψη,χθες το απόγευμα δε μπορούσε να ανασάνει από το άγχος.Ασταθείς επεμβάσεις,φλέρταρε διαρκώς με το λάθος και στο τέλος ,αφού αρχικά σωστά καθυστερεί,μετά κολλάει και αποβάλλεται.
Για να το ολοκληρώσω η ΑΕΚ στα τελευταία 20 λεπτά έπαθε Παρί και ας μην ήταν ο Ολυμπιακός Μπάρτσα.Πανικός,διωξίματα λανθασμένα,μηδενικό κράτημα μπάλας.
Τέλος καλό όμως για την ΑΕΚ ,όλα καλά αν και μετά το χθεσινό ,που αν το συνδυάσουμε και με την εικόνα στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ,θα καταλάβουμε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα και πως ο Χιμένεθ δεν είναι και καμιά σπέσιαλ περίπτωση.
Συνεχίζω με το φόβο και περνάω στα παρκέ.Χθες στην Πόλη ο Ολυμπιακός φοβήθηκε και φόβισε.
Για 3 δεκάλεπτα ο τρόμος των ερυθρόλευκων και κυρίως του προπονητή τους δεν τους άφησε να παίξουν μπάσκετ.
Η παρέα του, ηρωικού,Σπανούλη δε μπορούσε να ανταπεξέλθει στο Αμερικάνικο μπάσκετ της Έφες.
Έτρεχαν ,πηδούσαν σούταραν και οι ερυθρόλευκοι τους κοιτούσαν έντρομοι.Από τον πάγκο ο φόβος ξεχυλίζει από το δεύτερο ματς κιόλας ,όταν ο κόουτς Σφαιρόπουλος έστελνε βοήθειες παντού και έτρωγε τα ελεύθερα σουτάκια ,ενώ ταυτόχρονα επιθετικά έχει δώσει εντολή η μπάλα να κινείται αργά για να μην τρέξουν οι Τούρκοι,λες και είναι οι Γόριορς.
Αυτός ο φόβος και η έλλειψη ενέργειας κατά κύριο λόγο,αλλά και έλλειψης εναλλακτικής πνίγουν τον Ολυμπιακό στα στενά του Βοσπόρου.
Φόβος όμως υπάρχει και στο αντίπαλο στρατόπεδο.Οι παίχτες της Έφες τρέμουν απέναντι στην επιτυχία και καταστρέφουν ότι χτίζουν με κόπο και σχέδιο.
Φοβούνται και τον Μπιλάρα ,αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους.
Με λίγα λόγια,ο Ολυμπιακός μόνο από αυτό έχει να κρατιέται,από το φόβο των Τούρκων να πετύχουν,γιατί μπασκετικά δεν μπορούν να ελπίζουν με τη μέχρι τώρα εικόνα τους.
Σας φιλώ γλυκά στα μούτρα και τα λέμε αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου