Νομίζατε ότι δε θα έγραφα για τον τελικό του CL ε;
Σας την έφερα λοιπόν και ξεκινάω να σας μεταφέρω τις σκέψεις μου.
Αρχικά πρέπει να ήταν ο πιο διλληματικός τελικός των τελευταίων χρόνων.
Συγχωρέστε με για το έγκλημα κατά της Ελληνικής γλώσσας αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς να τον περιγράψω.
Στο Κάρντιφ βρέθηκαν αντιμέτωπες δύο από τις πλέον αντιπαθείς Ευρωπαικές ομάδες.Ειλικρινά δεν ήξερες ποια από τις δύο να υποστηρίξεις.Την Βασίλισσα,που μόνο από το όνομα καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται,ή τη Μεγάλη Κυρία που όλοι ξέρουμε τι έκανε με μπροστάρη το Μεγάλο Κύριο Μόντζι.
Αφού συμφωνήσαμε πως και οι δύο φιναλίστ είναι εξίσου αντιπαθείς,πρέπει να παραδεχθούμε πως και οι δύο έχουν πάρα πολλούς φίλους στη χώρα μας και πως τα τελευταία χρόνια τα επίπεδα αντιπάθειας απέναντί τους έχουν πέσει.
Από τη μία η Γιούβε έπεσε κατηγορίες ,αναδομήθηκε , επέστρεψε ,κυριάρχησε και τα τελευταία τρία χρόνια από τη θέση του αουτσάιντερ έχει κάνει ζημιές ή έχει ζορίσει τους τρεις δυνάστες(Ρεάλ,Μπάρτσα ,Μπάγερν).
Από την άλλη η Ρεάλ,μοιάζει να κεφαλαιοποιεί την υπερπροβολή της Μπάρτσα τα τελευταία χρόνια,αλλά και τη μετατροπή των Μπλαουγκράνα από αντισυστημικό σύλλογο σε μπροστάρη της Ουέφα με την ανάλογη προστασία.
Με λίγα λόγια και για να μη ξεφεύγω,όπως συνήθως συμβαίνει, χτες είδαμε έναν τελικό που ότι και να συνέβαινε θα έβγαζε μια πολύ όμορφη ιστορία.Από τη μια ο Μπουφόν που κυνηγάει το Άγιο Δισκοπότηρο και δε τα καταφέρνει και από την άλλη η Ρεάλ να κυνηγάει το back to back σε μια εποχή που όλοι και όλα μιλούν για την Μπάρτσα.
Όπως όλοι θα γνωρίζετε ήδη συνέβη το δεύτερο και προσωπικά ικανοποιήθηκα απόλυτα.Αν και δεν είμαι φίλος των Μερένγκες ,όλα αυτά τα χρόνια έχω κουραστεί να διαβάζω και να ακούω παντού το πόσο διαφορετική και σπάνια είναι η Μπάρτσα,το πόσο απίστευτος είναι ο Μέσι,το τι πράγματα και θάματα κάνουν οι ΜΣΝ ,το πόσο σύγχρονος χαφ είναι ο Μπουσκέτς(κλαίω από τα γέλια κάθε φορά) το πόσο μπροστά είναι ο Πεπ και άλλα υπέροχα.
Ναι ρε παιδιά ισχύουν όλα τα παραπάνω σε τεράστιο βαθμό αλλά φτάνει πια.
Τα τελευταία 4 χρόνια οι τύποι με τα λευκά έχουν κατακτήσει 3,να 3,κύπελλα με τα μεγάλα αυτιά.Έκαναν κάτι που είχε να συμβεί από το 89-90 και δεν είχε συμβεί ποτέ από την καθιέρωση του CL.Τι άλλο πρέπει να κάνουν πια;
Τι άλλο πρέπει να κάνει ακόμα ο Κριστιάνο για να καταλάβετε ότι μιλάμε για έναν τύπο που δεν είναι απλά καλός αθλητής και απέχει πάρα πολύ από το γατάκι που τον παρουσιάζετε;
Σε μια χρονιά που το κορμί του άρχισε να τον εγκαταλείπει ,αυτός αφού πρώτα οδήγησε την Εθνική του στην κατάκτηση του EURO,προσαρμόστηκε και οδήγησε τη Ρεάλ στο σπάνιο repeat σκοράροντας εναντίον της Μπάγερν 5 γκολ,της Ατλέτικο άλλα 3 και άλλα 2 στον τελικό.Κρύβεται στα μεγάλα παιχνίδια ε;
Τι άλλο πρέπει να κάνει ο Καζεμίρο για να ακούσει έστω και το ένα δέκατο από αυτά που έχουν ακουστεί για τον Μπουσκέτς;
Και δεν είναι μόνο αυτοί.Ο Καρβαχάλ μέχρι πρόσφατα ήταν ο νέος Σαλγκάδο,ο Κρόος πολύ σοφτ,ο Ίσκο έπρεπε να πάει στην Μπάρτσα για να αναδειχθεί,ο Μαρσέλο καλός αλλά όχι και Ντάνι Άλβες,ο Ράμος είναι μόνο για σέλφι.
Επειδή όμως όλοι αυτοί πέτυχαν γιατί εφάρμοσαν ένα πλάνο ας πούμε και δύο λόγια για τον Ζιζού.
Ο Ζιντάν,στα δικά μου τουλάχιστον μάτια ,είναι ένας εξελιγμένος και με μεγαλύτερο ειδικό βάρος Ντελ Μπόσκε.Το έχω ξαναγράψει αλλά καλό είναι να το εξηγήσω.Ο Γάλλος είναι ευφυέστατος και με πολύ καθαρό μυαλό.Δεν πάει να το παίξει μέγας τακτικιστής.Έχοντας μαθητεύσει δίπλα στον Αντσελότι κατάλαβε πως σε μια τέτοια ομάδα πάνω από όλα πρέπεινα κρατάς ισορροπίες και να μπορείς να πείθεις τις σταρούμπες ότι το πλάνο σου θα τους οδηγήσει στην επιτυχία.Ο Ζιντάν όσο φινετσάτος και απλός ήταν σαν παίχτης το ίδιο είναι και σαν προπονητής.Τα προπονητικά τρικ είναι για όλους όσους ασχολούνται με μάνατζερ και διαβάζουν όλα αυτά τα επιστημονικά άρθρα που μας έχουν κάνει να νομίζουμε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπλήσιο της κβαντικής μηχανικής.
Ο Ζιζού κέρδισε χθες τον Αλέγκρι γιατί πολύ απλά εμπιστεύτηκε την ικανότητα των παιχτών του και γιατί όλο το χρόνο το μοναδικό που τους ζητά είναι να κάνουν το απλό.
Αν δε με πιστεύετε δείτε το πρώτο γκολ.Δεν έγινε κάτι σούπερ,το παρακολουθούσες και ήξερες τι έπρεπε να γίνει και αυτό έγινε.
Η αξία του ηττημένου όμως δίνει δόξα στο νικητή και για αυτό θα κλείσω το κείμενο με τη Γιούβε.
Η Μεγάλη Κυρία δικαιότατα έφτασε μέχρι τον τελικό αλλά εκεί παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό και ίσως να υπερεκτίμησε τις δυνατότητές της.Για μισή ώρα πίεζε ασφυκτικά αλλά όχι ουσιαστικά.Πέτυχε ένα γκολ έπος αλλά μετά χάθηκε.Δε χρειάστηκε κάποιο τρικ για να συμβεί αυτό.
Οι Τορινέζοι απλά κουράστηκαν και κυρίως οι Μάντζουκιτς και Άλβες που ανεβοκατέβαιναν τις πλευρές.Όταν συνέβη αυτό το κέντρο τους έμεινε γυμνό απέναντι σε ποιοτικότερους αντιπάλους.Ο τίμιος Κεντίρα και ο δαντελένιος Πιάνιτς ,συνεπικουρούμενοι από τον ,ακόμα άγουρο για τέτοια ματς Ντιμπάλα,δε μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τον Κρόος ,το Μόντριτς ,τον Ίσκο και φυσικά τον Καζεμίρο.Έτσι λοιπόν ότι επακολούθησε στο δεύτερο ημίχρονο ήταν νομοτελειακό.
Βαθιά υπόκλιση λοιπόν στη φανέλα με τα 12 αστέρια και πάμε για το επόμενο.
Σας την έφερα λοιπόν και ξεκινάω να σας μεταφέρω τις σκέψεις μου.
Αρχικά πρέπει να ήταν ο πιο διλληματικός τελικός των τελευταίων χρόνων.
Συγχωρέστε με για το έγκλημα κατά της Ελληνικής γλώσσας αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς να τον περιγράψω.
Στο Κάρντιφ βρέθηκαν αντιμέτωπες δύο από τις πλέον αντιπαθείς Ευρωπαικές ομάδες.Ειλικρινά δεν ήξερες ποια από τις δύο να υποστηρίξεις.Την Βασίλισσα,που μόνο από το όνομα καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται,ή τη Μεγάλη Κυρία που όλοι ξέρουμε τι έκανε με μπροστάρη το Μεγάλο Κύριο Μόντζι.
Αφού συμφωνήσαμε πως και οι δύο φιναλίστ είναι εξίσου αντιπαθείς,πρέπει να παραδεχθούμε πως και οι δύο έχουν πάρα πολλούς φίλους στη χώρα μας και πως τα τελευταία χρόνια τα επίπεδα αντιπάθειας απέναντί τους έχουν πέσει.
Από τη μία η Γιούβε έπεσε κατηγορίες ,αναδομήθηκε , επέστρεψε ,κυριάρχησε και τα τελευταία τρία χρόνια από τη θέση του αουτσάιντερ έχει κάνει ζημιές ή έχει ζορίσει τους τρεις δυνάστες(Ρεάλ,Μπάρτσα ,Μπάγερν).
Από την άλλη η Ρεάλ,μοιάζει να κεφαλαιοποιεί την υπερπροβολή της Μπάρτσα τα τελευταία χρόνια,αλλά και τη μετατροπή των Μπλαουγκράνα από αντισυστημικό σύλλογο σε μπροστάρη της Ουέφα με την ανάλογη προστασία.
Με λίγα λόγια και για να μη ξεφεύγω,όπως συνήθως συμβαίνει, χτες είδαμε έναν τελικό που ότι και να συνέβαινε θα έβγαζε μια πολύ όμορφη ιστορία.Από τη μια ο Μπουφόν που κυνηγάει το Άγιο Δισκοπότηρο και δε τα καταφέρνει και από την άλλη η Ρεάλ να κυνηγάει το back to back σε μια εποχή που όλοι και όλα μιλούν για την Μπάρτσα.
Όπως όλοι θα γνωρίζετε ήδη συνέβη το δεύτερο και προσωπικά ικανοποιήθηκα απόλυτα.Αν και δεν είμαι φίλος των Μερένγκες ,όλα αυτά τα χρόνια έχω κουραστεί να διαβάζω και να ακούω παντού το πόσο διαφορετική και σπάνια είναι η Μπάρτσα,το πόσο απίστευτος είναι ο Μέσι,το τι πράγματα και θάματα κάνουν οι ΜΣΝ ,το πόσο σύγχρονος χαφ είναι ο Μπουσκέτς(κλαίω από τα γέλια κάθε φορά) το πόσο μπροστά είναι ο Πεπ και άλλα υπέροχα.
Ναι ρε παιδιά ισχύουν όλα τα παραπάνω σε τεράστιο βαθμό αλλά φτάνει πια.
Τα τελευταία 4 χρόνια οι τύποι με τα λευκά έχουν κατακτήσει 3,να 3,κύπελλα με τα μεγάλα αυτιά.Έκαναν κάτι που είχε να συμβεί από το 89-90 και δεν είχε συμβεί ποτέ από την καθιέρωση του CL.Τι άλλο πρέπει να κάνουν πια;
Τι άλλο πρέπει να κάνει ακόμα ο Κριστιάνο για να καταλάβετε ότι μιλάμε για έναν τύπο που δεν είναι απλά καλός αθλητής και απέχει πάρα πολύ από το γατάκι που τον παρουσιάζετε;
Σε μια χρονιά που το κορμί του άρχισε να τον εγκαταλείπει ,αυτός αφού πρώτα οδήγησε την Εθνική του στην κατάκτηση του EURO,προσαρμόστηκε και οδήγησε τη Ρεάλ στο σπάνιο repeat σκοράροντας εναντίον της Μπάγερν 5 γκολ,της Ατλέτικο άλλα 3 και άλλα 2 στον τελικό.Κρύβεται στα μεγάλα παιχνίδια ε;
Τι άλλο πρέπει να κάνει ο Καζεμίρο για να ακούσει έστω και το ένα δέκατο από αυτά που έχουν ακουστεί για τον Μπουσκέτς;
Και δεν είναι μόνο αυτοί.Ο Καρβαχάλ μέχρι πρόσφατα ήταν ο νέος Σαλγκάδο,ο Κρόος πολύ σοφτ,ο Ίσκο έπρεπε να πάει στην Μπάρτσα για να αναδειχθεί,ο Μαρσέλο καλός αλλά όχι και Ντάνι Άλβες,ο Ράμος είναι μόνο για σέλφι.
Επειδή όμως όλοι αυτοί πέτυχαν γιατί εφάρμοσαν ένα πλάνο ας πούμε και δύο λόγια για τον Ζιζού.
Ο Ζιντάν,στα δικά μου τουλάχιστον μάτια ,είναι ένας εξελιγμένος και με μεγαλύτερο ειδικό βάρος Ντελ Μπόσκε.Το έχω ξαναγράψει αλλά καλό είναι να το εξηγήσω.Ο Γάλλος είναι ευφυέστατος και με πολύ καθαρό μυαλό.Δεν πάει να το παίξει μέγας τακτικιστής.Έχοντας μαθητεύσει δίπλα στον Αντσελότι κατάλαβε πως σε μια τέτοια ομάδα πάνω από όλα πρέπεινα κρατάς ισορροπίες και να μπορείς να πείθεις τις σταρούμπες ότι το πλάνο σου θα τους οδηγήσει στην επιτυχία.Ο Ζιντάν όσο φινετσάτος και απλός ήταν σαν παίχτης το ίδιο είναι και σαν προπονητής.Τα προπονητικά τρικ είναι για όλους όσους ασχολούνται με μάνατζερ και διαβάζουν όλα αυτά τα επιστημονικά άρθρα που μας έχουν κάνει να νομίζουμε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπλήσιο της κβαντικής μηχανικής.
Ο Ζιζού κέρδισε χθες τον Αλέγκρι γιατί πολύ απλά εμπιστεύτηκε την ικανότητα των παιχτών του και γιατί όλο το χρόνο το μοναδικό που τους ζητά είναι να κάνουν το απλό.
Αν δε με πιστεύετε δείτε το πρώτο γκολ.Δεν έγινε κάτι σούπερ,το παρακολουθούσες και ήξερες τι έπρεπε να γίνει και αυτό έγινε.
Η αξία του ηττημένου όμως δίνει δόξα στο νικητή και για αυτό θα κλείσω το κείμενο με τη Γιούβε.
Η Μεγάλη Κυρία δικαιότατα έφτασε μέχρι τον τελικό αλλά εκεί παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό και ίσως να υπερεκτίμησε τις δυνατότητές της.Για μισή ώρα πίεζε ασφυκτικά αλλά όχι ουσιαστικά.Πέτυχε ένα γκολ έπος αλλά μετά χάθηκε.Δε χρειάστηκε κάποιο τρικ για να συμβεί αυτό.
Οι Τορινέζοι απλά κουράστηκαν και κυρίως οι Μάντζουκιτς και Άλβες που ανεβοκατέβαιναν τις πλευρές.Όταν συνέβη αυτό το κέντρο τους έμεινε γυμνό απέναντι σε ποιοτικότερους αντιπάλους.Ο τίμιος Κεντίρα και ο δαντελένιος Πιάνιτς ,συνεπικουρούμενοι από τον ,ακόμα άγουρο για τέτοια ματς Ντιμπάλα,δε μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τον Κρόος ,το Μόντριτς ,τον Ίσκο και φυσικά τον Καζεμίρο.Έτσι λοιπόν ότι επακολούθησε στο δεύτερο ημίχρονο ήταν νομοτελειακό.
Βαθιά υπόκλιση λοιπόν στη φανέλα με τα 12 αστέρια και πάμε για το επόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου