Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΩΝΜΕΓΑΛΩΝ "ΘΕΛΩ".

Η ώρα του τελικού έφτασε.
Λίγες ώρες απέμειναν για να μάθουμε ποια θα είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Ποτογαλία ή μήπως η διοργανώτρια Γαλλία;
Κριστιάνο ή Γκριεζμάν;

Όλα θα απαντηθούν σήμερα το βράδυ.
Σάντος και Ντεσάμπ απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση της προπονητικής τους καριέρας.
Οι δύο διεκδικήτριες  του τίτλου έφτασαν ως εδώ από διαφορετικά μονοπάτια,αλλά εξίσου δύσκολα.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως οι Πορτογάλοι εκμεταλλεύτηκαν τις εύκολες διασταυρώσεις στα Νοκ-Αουτ.
Είναι όμως έτσι;
Όχι ακριβώς θα σας απαντήσω.Για να φτάσουν μέχρι εδώ,ο Κριστιάνο και η παρέα του ,απέκλεισαν τους πολύ φιλόδοξους και εξίσου ποιοτικούς Κροάτες που στα δικά μου μάτια έπαιξαν μαζί με τους Γερμανούς το πιο σωστό και δομημένο ποδόσφαίρο.
Στους "8" έπρεπε να τα βάλουν με το Λεβαντόφσκι και την φιλόδοξη Πολωνία,που είχε αποδείξει πως είναι πολύ σκληροτράχηλη και εξερετικά ρεαλίστρια.Έστω και στα πέναλτι τα κατάφεραν.
Στα ημιτελικά όλοι περίμεναν απέναντι τους το Βέλγιο.Δεν είναι δική τους ευθύνη που οι νερόβραστοι Βέλγοι τσίμπησαν το τρίμπαλο από τα φιλαράκια του Μπέιλ.Ο οποίος με τη σειρά του πάλεψε αλλά δε μπορούσε να κερδίσει μόνος το τείχος των Πορτογάλων.
Σύμφωνοι,η ομάδα του Σάντος δεν έχει εντυπωσιάσει,αλλά και πάλι όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο το μόνο που σε νοιάζει είναι να κερδίσεις.
Άλλωστε ρα παιδιά οι Γάλλοι έχουν βγάλει μάτια με το ποδόσφαιρό που παίζουν;

Όχι φυσικά.,μέχρι τον ημιτελικό δεινοπάθησαν να παίξουν με την μπάλα στα πόδια τους για να κερδίσουν χειρότερους αντιπάλους.Δεν κυριάρχησαν στην πραγματικότητα ποτέ και όλα κρίνονταν από τις μαγείες του Γκριέζμαν και του Μητσάκου του Παγέ.
Ακόμα ακόμα και στο παιχνίδι που υποτίθεται θα τος βόλευε,ο ημιτελικός με τους Γερμανούς, δεν έκαναν κάτι τρομερό.Απλά εκμεταλλέυτηκαν δύο λάθη.Ούτε κόντρες έβγαλαν ,ούτε αμύνθηκαν με κανένα συγκλονιστικό τρόπο.Οι Γερμανοί,όσο αντιπαθείς και αν μου είναι από την εποχή που ο Μπίρχοφ με κεφαλιά τους έδωσε το EURO της Αγγλίας απέναντι στην εκπληκτική Τσεχία,παρόλες τις απουσίες επέβαλαν το ρυθμό τους και μάλιστα είχαν τις ευκαιρίες να κερδίσουν.
Με λίγα λόγια,στο σημερινό τελικό θα αναμετρηθούν δύο ομάδες που έφτασαν εώς εδώ όχι χάρη στην επιβολή του παιχνιδιού τους αλλά γιατί εκμεταλλεύτηκαν τις στιγμές που τους παρουσιάστηκαν.
Γάλλοι και Πορτογάλοι δε βολεύονται με τη μπάλα στα πόδια τους.
Για να είμαι πιο ακριβής, το να δημιουργήσουν απέναντι σε οργανωμένες άμυνες δεν είναι το δυνατό τους σημείο.
Οι διοργανωτές μπορεί να είναι ποιοτικότεροι,αλλά δε το έχουν στο σετ παιχνίδι.Δεν έχουν πολλούς αυτοματισμούς και όλα εξαρτώνται από το πως θα συνδυαστούν Ζιρού-Γκριέζμαν και Γκριέζμαν -Παγέ.Αν κρίνουμε από την ενδεκάδα που παρέταξαν με τους Γερμανούς,ο Καντέ δε θα ξεκινήσει και ο Πογκμπά με το Ματουιντί θα μοιραστούν τις θέσεις στα χαφ.Εφόσον ο αμυντικός χαφ της Λεστερ δε χρησιμοποιήθηκε στο κατεξοχήν ματς που ήταν απαραίτητος δε νομίζω ότι θα χρησιμοποιηθεί από την αρχή.Άρα θα πάμε πάλι σε κάτι σαν 4-4-2  από τη Γαλλία.
Ο Σάντος από την άλλη ,δυστυχώς θα επαναφέρει το δυσκίνητο Καρβάλιο στα χαφ,αν και προσωπικά θεωρώ πως ο Ντανίλο είναι καλύτερος,και θα περιμένει να δει αν ο,συγκλονιστικός,Πέπε μπορεί να παίξει.Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.Θα αμυνθεί με πολύ βάθος και τον Καρβάλιο να μπάινει ανάμεσα στα στόπερ,οι Ρενάτο και Ζοάο Μάριο να καλύπτουν τα μπακ και να πιέζουν,κυρίως ο πρώτος ,το χαφ που θα πβγάζει την μπάλα από την αντίπαλη άμυνα,στην περίπτωσήμας τον Πογκμπά.Επιθετικά κατοχή και κυκλοφορία αλλά Ελλάδα,με πάσες εκεί που δεν υπάρχει πίεση και κυρίως προς τα πίσω,καμιά διάθεση για κάθετο παιχνίδι και πολλές πολλές σέντρες για τον Κριστιάνο.

Είναι αναμενόμενο λοιπόν πως το βραδυνό ματς μάλλον θα θυμίσει το μυθικό τελικό Μίλαν-Γιούβε στο Μάντσεστερ.Πάσες και άλλες πάσες,υπομονή και άλλη υπομονή μέχρι κάποιος να κάνει λάθος.
Για να τα λέμε όλα και οι δύο το θέλουν πολύ για δικούς τους λόγους.
Οι Γάλλοι για να ξεπλύνουν τα ξεφτιλίκια και το ξεκατίνιασμα προηγούμενων διοργανώσεων ,αλλά και εξωγηπεδικών  σκηνικών που πλήττουν την εικόνα τους.Ο Μπενζεμά δεν είναι παρών εξαιτίας ενός sextape με το οποίο εκβίαζε το Βαλμπιενά μετά από ένα ματς της εθνικής.Ακόμα ακόμα όλοι η πίεση από τα τρομοκρατικά χτυπήματα και η αναταραχή εξαιτίας του νέου εργασιακού νόμου πρέπει κάπου να εκτονωθούν και να ανέβει η ψυχολογία ενός αρκετά εύθραυστου έθνους.
Οι Πορτογαλοι πάλι καλλούνται να αποδείξουν πως δεν είναι απλά μια ομάδα καλή αλλά λίγη στα σπουδαία.Ο Σάντος θέλει να πάρει το πρώτο πραγματικά σπουδαίο τρόπαιο και να αποδείξει πως δε δουλεύει απλά καλά ,αλλά κατακτά και τίτλους.Κυρίως όμως το θέλει ο Κριστιάνο.Από τότε που εμφανίστηκε οι Πορτογάλοι έχουν πάει σε 6 ημιτελικούς μεγάλων διοργανώσεων.Ναι σε έξι.Κανένας όμως δε του το αναγνωρίζει.Σε μια περίοδο που όλοι προσπαθούν να στηρίξουν το Μέσι που δε μπορεί να πετύχει ποτε και τίποτα με την Αργεντινή,αυτός θέλει να πετύχει κάτι ακόμα πιο δύσκολο.
Μη λέμε και ότι θέλουμε,άλλο το να πάρεις EURO με την Πορτογαλία και άλλο COPA AMERICA με την σαφώς ποιοτικότερη Αργεντινή.
Πάμε λοιπόν να δούμε τον τελικό των μεγάλων "ΘΕΛΩ" και να αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για το Μουντιάλ της Ρωσίας.
Φιλιά στα μούτρα.

ΥΓ:Προσπαθώ να κρατάω ισορροπίες αλλά αυτή τη φορά δε μπορώ.Είμαι ξεκάθαρα με τα παιδιά του Σάντος.Μπορεί να μην τον έχω όσο ψηλά τον έχουν σαν προπονητή πολλοί άλλοι ,αλλά τον θεωρώ μια σπουδαία προσωπικότητα και ένα σπουδαίο άνθρωπο.Θέλω πολύ να δικαιωθεί και ας ενοχληθώ από τα αυριάνα άρθρα που θα τον αποθεώνουν μέσα στην υπερβολή.
Επίσης θέλω πολύ να διακιωθεί(αλήθεια χρειάζεται δικαίωση:)ο Κρισιάνο που ακόμα τον κοροιδεύουν κάποιοι επειδή έκλαψε όταν έχασε εντός έδρας ένα μεγάλο τρόπαιο.Είναι οι ίδιοι που έτρεξαν να μαζέψουν υπογραφές για να στηρίξουν το Μέσι επειδή βούρκωσε στα 29 και όχι στα 19.
Α και ο Κριστιάνο είναι κωλόπαιδο,αλλά ο Μέσι ο άγιος και το πρότυπο αυτός που φοροδιαφεύγει.
Όλα αυτά όμως θα τα κάνω άρθρο πολύ σύντομα είτε κερδίσει είτε χάσει σήμερα.

ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ RELOADED.

Μέσα σε περίοδο Γοιύρο μας έτυχε και προολυμπιακό τουρνουά στο μπάσκετ.
Και δε μιλάμε για ένα απλό τουρνουά πρόκρισης,με αδύναμες ομάδες,αλλά για την πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση της νέας έκδοσης της εθνικής και μάλιστα απέναντι σε καλές ομάδες όπως οι Κροάτες και οι Ιταλοί.
Το όλο ζουμί της διοργάνωσης είναι το πως θα παρουσιαστεί η Εθνική μας και τι υποσχέσεις θα μας αφήσει για το μέλλον.Κακά τα ψέματα αυτό το τουρνουά περισσότερο λειτουργεί σαν τρέιλερ για τα προσεχώς.
Η νέα εθνική είναι τέτοια όνομα και πράγμα.Οι περισσότεροι παίχτες είναι κάτω των 25 και γενικά το μπάσκετ που θέλει να παίξει είναι εντελώς καινούριο για τα δεδομένα μας.Επίσης μιλάμε για ένα σύνολο που έχει 6,αν δεν κάνω λάθος, πρωτοεμφανιζόμενους και μάλιστα δεν είχε και πολύ χρόνο για να προετοιμαστεί.
Έχοντας παρακολουθήσει τα δύο φιλικά με την Τουρκία,αλλά και τα δύο επίσημα με Ιρανούς και Μεξικάνους μπορώ πλέον να εκφέρω άποψη για το ποιόν της "Επίσημης Αγαπημένης".
Όλοι,μηδενός εξαιρουμένου,μιλούν για την ομάδα του Γιάννη.Δε θα διαφωνήσω σε αυτό,αλλά θα διαφωνήσω ως προς το ποιον Γιάννη εννοούμε.

Όλοι μιλούν για τον Αντετοκούμπο αλλά εγώ θα μιλήσω για τον Μπουρούση.Αυτό το νεανικό σύνολο δεν έχει ηγέτη τον παιχταρά των Μπακς,αλλά τον ψηλότερο πλέι μέικερ της Ευρώπης.
Ο Γιαννάκης(θα τον αναφέρω έτσι για να αποφύγω το Αντετοκούμπο) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κυριαρχήσει πολύ σύντομα στο υψηλότερο επίπεδο του Αθλήματος.Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορεί ακόμα να ηγηθεί γιατί πολύ απλά δεν έχει εικόνες από το Ευρωπαικό στυλ μπάσκετ και φυσικά δεν έχει δουλέψει ακόμα κάποιες αδυναμίες του που θα τον βοηθούσαν να το κάνει.
Παραμένει ένας μέτριος σουτέρ και αν κάποιοι σταθούν στην καλή του επίδοση στο παιχνίδι με το Μεξικό θα κάνουν λάθος.Μπορεί η τεράστια έλλειψη στα γκάρντ ,σε συνδυασμό με την δική του καταπληκτική σεζόν στη θέση "1" στους Μπακς,να τον μετέτρεψαν σε σούτινγκ γκαρντ αλλά δε μπορεί να επιβληθεί απέναντι ομάδες που παίζουν Ευρωπαικό μπάσκετ.
Στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού ,τα παιχίδια απομόνωσης είναι ελάχιστα αφού όλες οι άμυνες είναι κλειστές και οι βοήθειες πάρα πολλές.Ο Γιαννάκης όταν του δίνεις γήπεδο να τρέξει, το μοναδικό που καταφέρνεις είναι να γίνεις ένα υπέροχο πόστερ.Σε σετ καταστάσεις όμως,οι οποίες εναντίον Ιταλίας και Κροατίας θα είναι ο κανόνας, δε μπορεί να βρει πεδίο δράσης

Ο μεγάλος Γιάννης,συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε.Κυριαρχικός,μυαλωμένος και πάνω από όλα ηγέτης και κεφάτος.Το κέφι στον Γιάννη παίζει μεγάλο ρόλο.Δείχνει αποφασισμένος να πάρει την εθνική από το χεράκι,να ξορκίσει την κατάρα των προολυμπιακών και να μας πάει Ρίο.
Στο σημερινό παιχνίδι θα είναι αυτός που θα κρίνει την όλη έκβασή του.Οι ψηλοί της Κροατίας μπορεί να δέρνουν περισσότερο από τον Τόμιτς,αλλά είναι μονοδιάστατοι και δεν μπορούν να παράξουν παιχνίδι από το ποστ όπως ο,γλυκανάλατος είναι η αλήθεια,Άντε.Αν ο Μπουρούσης αγγίξει τα στάνταρ της Κάχα τότε δε θα έχει κανένα πρόβλημα.Άλλωστε τις ασσίστ του θα τις δώσει,από εκεί και πέρα θα εξαρτηθεί από το πόσες θα γίνουν καλάθια.
Εδώ λοιπόν αγγίζουμε το άλλο αδύνατο σημείο της Εθνικής μας,που είναι πρόβλημα γενικά στο Ελληνικό μπάσκετ,το σουτ.Η φετινή έκδοση της εθνικής μας,όπως και οι παλιότερες βέβαια,δεν έχει παιδιά που να σουτάρουν σταθερά από το τρίποντο.Αν εξαιρέσουμε τον Περπέρογλου δεν υπάρχει άλλος που να μπορείς να εμπιστευτείς να σουτάρει από τα 6,75.Αν σε αυτό προσθέσουμε και την απουσία ενός γκαρντ που να μπορεί να εκτελέσει μετά από τρίπλα βλέπουμε το πρόβλημα σε όλο του το μεγαλείο.

Η έλλειψη ικανών στην εκτέλεση γκαρντ,περιορίζει και τους χώρους του Γιαννάκη.Οι άμυνες κλείνουν στη ρακέτα και οι διάδρομοι προς αυτή έχουν το μέγεθος του μονοπατιού του Τοσοδούλη.
Ξορκίσαμε αρκετά το πικ εν ρολ ,αλλά ακόμα και φέτος θα στηριχτούμε αρκετά σε αυτό.
Επιθετικά η εθνική θα πρέπει να κυνηγήσει, όσο της επιτραπεί,το ανοιχτό γήπεδο κερδίζοντας όλα τα ριμπάουντ και δίνοντας τη δυνατότητα σε Καλάθη και Γιαννάκη να βάλουν το τούρμπο και να εξαφανιστούν.Επειδή όμως αυτό δε θα μπορεί να γίνει σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού,θα πρέπει να ακουμπήσει την μπάλα στο Γιάννη και αυτός να πάρει τις αποφάσεις.
Στον τομέα των ριμπάουντ η τοποθέτηση του Γιαννάκη στο "2"τον απομακρύνει από τη ρακέτα και μας αφαιρεί το πλεονέκτημα που μας προσφέρουν τα τεράστια χέρια του.
Για να μη μιλάμε όμως μόνο για αρνητικά ας πούμε και τα προσόντα μας.
Αρχικά έχουμε κορμιά που μας επιτρέπουν να αλλάζουμε σχεδόν σε όλα τα μαρκαρίσματα.Αν εξαιρέσουμε την αδυναμία του Κουφού στην πικ εν ρολ άμυνα όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να μαρκάρουν τους πάντες.Αυτό θα βάλει πολύ δύσκολα στο Μπογκντάνοβιτς και στο Σίμον που,αν όλα πάνε καλά,θα σουτάρουν πάντα με κάποιο μακρύ χέρι  στα μούτρα τους.Ακόμα ένα προσόν μας είναι πως μπορούμε να πιέσουμε ανελέητα στον ένα και μοναδικό χειριστή των Κροατών,τον Ρόκο το Λένι τον Ούκιτς.Οι Κροάτες χωρίς τους Νατουραλιζέ έχουν ξεμείνει από χειριστές και στο ματς με τους Ιταλούς ,που επίσης δεν έχουν ,όταν απλώσε ο Μεσίνα την πίεση στο Ρόκο θόλωσαν.
Στο σημερινό παιχνίδι ,πολλά θα εξαρτηθούν από την απόδοση της second unit της εθνικής μας.

Εξηγούμε για να μην παρεξηγούμε.
Κατά κύριο λόγο οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης,που είναι πολύ καλοί,να βάλουν τα σουτ που θα πάρουν και να συνεχίζουν να παίζουν επιθετικά στην άμυνα.Ακόμα πιο σημαντικός μπορεί να φανεί, ο τρίτος Γιάννης της γαλανόλευκης , ο Αθηναίου.Ο γκαρντ του Ολυμπιακού πέρα από τη διάθεση και τη μαχητικότητα που βγάζει ,είναι ο μοναδικός που μπορεί να σουτάρει μετά από τρίπλα.Δεν είναι Σλούκας αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε και πάλι καλά.
Χ factor όμως θα αποδειχθεί ο Θανασάρας.Ο μεγάλος αδελφός του Γιαννάκη ,γουστάρει που ζει το όλο σκηνικό,σφύζει από ενέργεια και γενικά πετάει.Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Μπορεί να είναι άτεχνος,να μην έχει εικόνες από οργανωμένο μπάσκετ ,αλλά έχει το κορμί να δείρει τους πάντες και φυσικά να κόψει ότι πετάει με τα πόδια ελατήρια που διαθέτει.Επίσης επειδή δε τον υπολογίζει κανένας επιθετικά,οι κινήσεις του μετά από back screens μπορεί να βάλλουν δύσκολα στα όχι και τόσο γρήγορα παιδιά των Κροατών.
Για να μην σας κουράζω άλλο ,αν κρύψουμε τον Κουφό στα πικ εν ρολ,αν παίξουμε επιθετικά στις αλλαγές στην άμυνα και τέλος αν μπορέσουμε να έχουμε ένα αξιοπρεπές ποσοστό στο μακρινό σουτ έχουμε πολλές πιθανότητες.
Ότι και αν γίνει πάντως η συγκεκριμένη εθνική έχει πολύ περισσότερο μέλλον από παρόν.
Καλή μας επιτυχία.

ΥΓ:Αν έχω μια διαφωνία με τη στελέχωση της ομάδας ,είναι ως προς το γιατί επιλέχθηκε ο Μπόγρης και όχι ένα ακόμα γκαρντ.Να μου πεις πιο γκαρντ θα μπορούσε να είναι εκεί με τις παρούσες συνθήκες.Οκ συμφωνώ,αλλά γιατί να έχουμε ακόμα ένα πεντάρι όταν εκεί θα μπορούσε για κάποιο διάστημα να παίξει και ο Αγραβάνης.Τέρμα η γκρίνια.Να είναι καλά τα παιδιά να πετύχουν και γκρινιάζουμε μετά το Ρίο.

ΓΑΛΛΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ....ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ.

Γερμανία-Γαλλία σήμερα το βράδυ ή αλλιώς το ματς που περιμέναμε από την αρχή του τουρνουά.

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Γερμανοί,εναντίον των νεαρών και φιλοδοξων Γάλλων που παίζουν στην έδρα τους.

Τεράστιο ζευγάρωμα από κάθε άποψη.Και ιστορικά αλλά και καθαρά τακτικά το ζευγάρι του σημερινού ημιτελικού αξίζει να το δεις.

Από τη μία η νασιοναλμανσαφτ ,του παιχνιδιού κατοχής,της διαρκούς κυκλοφορίας της μπάλας,του ασφυκτικού πρέσσινγκ.

Στην άλλη γωνιά του ρινγκ, τα Γαλλάκια(δε το λέω υποτιμητικά,αλλά λόγω νεαρής ηλικίας των περισσότερων Γάλλων παιχτών) με το ατέλειωτο τρέξιμο,το ταπεραμέντο και τη δίψα για διάκριση.

Οι Γάλλοι μετά το κύκνειο άσμα του Ζιζού στα ,κατά σατανική σύμπτωση,Γερμανικά γήπεδα το 2006 ,δεν έχουν σηκώσει κεφάλι.Ντροπιαστικοί αποκλεισμοί με κακές εμφανίσεις και ακόμα χειρότερο κλίμα.Ο Ντομενέκ,τον οποίο διαδέχτηκε ο Ντεσάν,είχε τσακωθεί ακόμα και με τα καθίσματα του πάγκου ,οι διάφοροι μεγάλοι ή μικρότεροι σταρ δεν τον σέβονταν και γενικά το Γαλλικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε μετατραπεί σε περιοδεύοντα θίασο.

Η καλή φουρνιά που κατέκτησε το παγκόσμιο νέων της Τουρκίας πλαισιωμένη από παλιοσειρές με θέληση να θυσιαστούν για το σύνολο έβαλαν στόχο την κατάκτηση του Γιούρο.

Ενώ τους Γερμανούς τους ξέρουμε και περιμένουμε ακριβώς τι θα δούμε,τους Γάλλους δεν τους έχουμε απολαύσει σε στυλ παιχνιδιού που πραγματικά τους βολεύει.

Σε πέντε ως τώρα παιχνίδια οι Γάλλοι δεν έχουν αντιμετωπίσει κανέναν αντίπαλο που να θέλει να κάνει κατοχή.

Αν και οι ίδιοι φτιάχτηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ενός τέτοιου παιχνιδιού.Ήξεραν πως για να κατακτήσουν το τρόπαιο θα έπρεπε να επικρατήσουν των Γερμανών και ίσως των Ισπανών.Για όλους τους υπόλοιπους έκριναν,πολύ σωστά,πως αρκεί η ποιότητα τους.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα που ναι μεν θα νιώσουν πιο άνετα,αλλά δεν έχουν και οι ίδιοι εικόνα του τι μπορεί να μη δουλέψει σωστά.

Το σίγουρο είναι πως από τη μέση και μπροστά,όποιοι και αν παίξουν ,λειτουργούν καλύτερα με χώρο.

Η αμφιβολία τους έγκειται στο κατά πόσο η αμυντική τετράδα τους μπορεί να ανταπεξέλθει παίζοντας με βάθος και  έχοντας πολύ πίεση.

Το δίδυμο των στόπερ(Κοσιελνί-Ραμί) δεν έχει δοκιμαστεί σε τέτοια κατάσταση και μάλιστα όποτε πιέστηκαν,ελάχιστες φορές,δεν αντέδρασαν ιδανικά.

Επίσης ο ,εμπειρότερος και παλαιότερος όλων,Εβρά έχει χάσει πολύ από την εκρηκτικότητα και τη δύναμη του παρελθόντος.Όταν ανεβαίνει οι επιστροφές του ειπναι αργές,ενώ σπάνια βγαίνει πρώτος στη μπάλα και μαρκάρει από απόσταση.Σήμερα πάνω του μπορεί να βγαίνει ο Ντράξλερ(πιθανότατα)ή ο Γκέτσε που μπορούν να τον εκθέσουν.Επίσης αρκετές φορές ανοίγεται στο πλάι και ο Οζίλ αλλά και ο Κίμιχ.Αν ο Εβρά ανταπεξέλθει οι Γάλλοι θα έχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

Ακόμα ένα μελανό σημείο στην αμυντική λειτουργία των Γάλλων είναι η κακή άμυνα στα στημένα.Οι Ισλανδοί τους έβαλαν έτσι γκολ,οι Αλβανοί είχαν δοκάρι και τετ α τετ μετά από κόρνερ και οι Ελβετοί τις καλές στιγμές τους τις έβγαλαν με την μπάλα στημένη.

Να σταθώ λίγο στους Ελβετούς και να πω πως πίεσαν τη Γαλλία και ήταν άτυχοι που δε σκόραραν.

Επιθετικά οι Παγέ-Γκριέζμαν-Πογκπά-Ματουιντί πίσω από το Ζιρού θα βάλουν δύσκολα στη Γερμανική άμυνα ,που εν τη απουσία του Χούμελς ,θα έχει πρόβλημα ισορροπίας.

Έχω την εντύπωση πως ο Λεβ ίσως να κρατήσει το πλάνο με τα τρία στόπερ.

Άλλωστε ο Γκριέζμαν λειτουργεί περισσότερο σα δεύτερο φορ και λιγότερο σαν εξτρέμ. 

Ο Σβαινστάιγκερ θα πάρει τη θέση του Κεντίρα και μόνη απορία είναι το ποιος θα παίξει φορ ή σαν φορ.

Να εξηγήσω τι εννοώ.

Αν ήμουν εγώ στη θέση του Λεβ,  μάλλον το ρόλο του τραυματία Γκόμεζ θα τον έδινα χωρίς δεύτερη σκέψη στο Μίλλερ ,Μιούλερ ή όπως προφέρεται.

Ο Γερμανός εκλέκτορας όμως δε το έχει δοκιμάσει καθόλου.Μια άλλη επιλογή θα ήταν να εμπιστευτεί το Σίρλε,όπως με τη Ουκρανία ή όπως στη Βραζιλία πέρσι.Με αυτό το σχήμα δε θα άλλαζε θέση και ρόλο ο Μίλλερ.

Αν προτιμηθεί ο Γκέτσε η Γερμανία θα έχει πρόβλημα στην παραγωγή φάσεων.

Το ζητούμενο για τους Γερμανούς είναι να κάνουν την χαμηλού ρίσκου κατοχή που έκαναν με τη Ιταλία και να μην κινδυνεύσουν σε κάποια κόντρα.

Είναι εφικτό, αλλά θέλει πολύ προσοχή αφού η τριάδα των Καντέ-Ματουιντί και Πογκπά μπορεί να σε πνίξει.

Το ματς έχει τις προοπτικές να αποκτήσει ρυθμό, αλλά το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και οι δύο μονομάχοι δεν μοιάζουν απόλυτα σίγουροι για το ποδόσφαιρό τους.Δε θα έχει τη εικόνα του Γερμανία-Ιταλία ,αλλά δε θα είναι και πολύ διαφορετικό.Απλά οι Γερμανοί λογικά θα απειληθούν περισσότερο.

Ότι και αν γίνει ο σημερινός νικητής θα ξεκινάει με τα λευκά το βράδυ της Κυριακής ενάντια στο Φερνάντο Σάντος και την Πορτογαλία του.

ΥΓ1:Οι Πορτογάλοι του Κριστιάνο και του Σαντος έφτασαν τον κυνισμό σε άλλο επίπεδο.Χωρίς ουσιαστικά μα παράξουν οτιδήποτε,βρήκαν ένα γκολ με κεφαλιά του Κριστιάνο, που τόσο πολύ κυνηγούσαν και ένα στα καπάκια, εκμεταλλευόμενοι το σοκ των Ουαλών.Οι Πορτογάλοι σε όλο το Γιούρο ψάχνουν το κεφάλι του Κριστιάνο αντί για τα πόδια του.

Χθες τους έκατσε.

Υγ2:Η εικόνα του Μπέιλ μετά το 2-0 μου θύμισε την αλάνα.Ο παιχταράς δεν εγκατέλειψε πήρε τη μπ´αλα στα πόδια και είπε θα το κάνω μόνος.Δε τα κατάφερε,αλλά προσωπικά με συγκίνησε και με έκανε να τον εκτιμήσω.

Υγ3:Αν το πάρει η Πορτογαλία ο Κριστιάνο θα είναι ο Χαριστέας τους.Ακριβώς τον ίδιο ρόλο έχουν και κράξτε όσο θέλετε.

Υγ4:Ο Σάντος μας αγαπάει και το δείχνει.Του ανταποδίδουμε την αγάπη και ευχόμαστε να περάσουν οι Γάλλοι για να το πάρει.Αν περάσουν οι άλλοι θα είναι πολύ δύσκολο.
Υγ5:Εδώ ο Σάντος σε ένα σπάνιο στιγμιότυπου που χαμογελάει.

Ο ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ,Ο ΜΠΕΙΛ ΚΑΙ Η ΙΣΟΠΑΛΙΑ.

Η ώρα της αλήθειας για Πορτογαλία και Ουαλία έφτασε.

Πέρα από τις 2 ομάδες,αντιμέτωποι έρχονται και οι δύο σταρ τους.Ο Μπέιλ και ο Κριστιάνο,συμπαίχτες στη Ρεάλ με αρκετή ίντριγκα,θέλουν απόψε να γραψουν ιστορία.

Ο Μπέιλ μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί πολύ κομβικός στην όλη πορεία των συμπαθέστατων Ουαλών.Έχει σκοράρει αρκετά,έχει τρέξει πολύ,έχει υπηρετήσει απίστευτα το πλάνο του προπονητή του.

Είναι ο ηγέτης,αλλά ηγείται διά του παραδείγματος όντας ο πρώτος που θα αμυνθεί,ο πρώτος που θα τρέξει αλλά και ο πρώτος που θα πανηγυρίσει αν κάποιος συμπαίκτης του σκοράρει.

Στην άλλη όχθη ο Κριστιάνο ήταν καθοριστικός στο ματς ροντέο με τη Ουγγαρία.Γενικά κουβαλά μεγάλο βάρος και αυτό φαίνεται.Είναι αγχωμένος και αυτό αποδεικνύουν τα πολλά κακά τελειώματά του.

Σήμερα ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία του να πετύχει κάτι μεγάλο με την εθνική του.

Πάμε όμως να δούμε γενικά το παιχνίδι και τα σημεία κλειδιά.

Η Ουαλία θα αμυνθεί και πάλι με 3 στόπερ.Οι γραμμές θα είναι κοντά,θα προσπαθούν να περιορίζουν τις κινήσεις στην πλάτη τους αλλά και να μην αφήνουν καθόλου κάθετο παιχνίδι στους Ίβηρες.Το όλο πλάνο έχει μια δυσκολία σήμερα γιατί απουσιάζει ο Ντέιβις που μαζί με Τσέστερ και Γουίλιαμς έχτιζαν το τείχος μπριστά από την εστία του Χένεσει.

Η δεύτερη απουσία θα είναι όμως αυτή που θα κοστίσει περιςςοτερο.Ο Ράμσει  συμπλήρωσε κάρτες και θα απουσιάσει από το σημερινό μεγάλο παιχνίδι.

Ο μέσος της Άρσεναλ,πέρα από το φοβερό τουρνουά που κάνει,είναι αυτός που μαζί με τον Άλεν ηρεμούν το παιχνίδι των Βρετανών και χτίζει όλες τις επιθέσεις τους.Ο,ξανθωπός πλέον,μέσος είναι ο ορισμός του box to box μέσου αφού και καλύπτει αμυντικά το χώρο γύρω από τα στόπερ,αλλά και  κυνηγάει κάθε σπάσιμο της μπάλας  από τα φορ της ομάδας του για να εκτελέσει.

Θα είναι δύσκολο για τους Ουαλούς να κάνουν καλή κυκλοφορία χωρίς αυτόν,αλλά και θα πιεστεί και ο Άλεν που λειτουργούσε κυρίως θα ένας πλειμέικερ από το βάθος του γηπέδου.

Έτσι λοιπόν η παρέα του Μπέιλ θα πρέπει να δώσει αρκετά τη μπάλα στους Πορτογάλους,να κάνει άμυνα υπομονής και να προσπαθήσει να βρει μέσα από τις κούρσες του Μπέιλ και τα στημένα την ευκαιρία της.

Είναι βέβαιο πως θα τη βρει γιατί η Πορτογαλία ,μπορεί να πάιζει με ελάχιστο ρίσκο,να αμύνεται βαθειά αλλά δεν είναι και τόσο δεμένη στα μετόπισθεν.

Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι φόβοι και ο Πέπε δε μπορέσει να παίξει το πρόβλημα θα είναι  μεγάλο.

Ο,για πολλούς αντιπαθής,καράφλας στόπερ της Ρεάλ,είναι ο μόνος αμυντικός του Σάντος που μπορεί να βγει γρήγορα στην μπάλα και να καλυψει  τα όποια κενά με την ταχύτητά του.Σε αυτό προσθέτουμε και τη γενική αδυναμία των ακραίων μπακ του Σάντος να αμυνθούν με συνέπεια και το γλυκό δένει.

Μια απουσία που θα μπορούσε να αποδειχτεί ευλογία είναι αυτή του Γουίλιαμς Καρβάλιο.Ο αντιτουριστικός χαφ ,που μέχρι σήμερα ήταν βασική επιλογή θα απουσιάσει λόγω καρτών.

Στο δικό μου μυαλό αυτό δεν είναι τόσο κακό.Ο Καρβάλιο είναι αργός,μέτριος με την μπάλα στα πόδια και καθόλου παραγωγικός.Δεν έχει μέτρα στο γήπεδο και κάποιες φορές αυτό κόβει την Πορτογαλία στα δύο.Ακόμα και στην ασφαλή κατοχή που προσπαθεί να εφαρμόσει ο Σάντος ο Καρβάλιο δεν μπορεί να προσφέρει.Βέβαια από όσα λένε τα ρεπορτάζ,τη θέση του μάλλον θα καλύψει ο Ντανίλο που είναι ίδια κοψιά με τον Καρβάλιο.

Ο Σάντος μάλλον και σήμερα στα άκρα της άμυνας θα χρησιμοποιήσει τους Κέντρικ και Ελισέου.Θα τους δούμε πάλι και τους δύο να ανεβαίνουν μέχρι τα μέσα του αντίπαλου μισού και να σεντράρουν με στόχο το δίδυμο των Κριστιάνο-Νάνι.Το ερώτημα είναι αν  το κάνουν σωστά και όχι όπως με τους Πολωνούς,που ειδικά ο Ελισέου πρέπει να είχε 1/49 γεμίσματα.Ο Ρενάτο Σάντσεζ θα ξεκινήσει και θα ελπίζουμε πως μαζί με Ζοάο Μάριο και Νάνι και Κριστιάνο να βγάλουν μια φάση από συνδυασμό.Είναι αδιανόητο ομάδα με τόση μεσοεπιθετική ποιότητα να μην έχει καταφέρει να χτίσει κάποιες φάσεις με κάποια συνεργεσία.

Με λίγα λόγια το παιχνίδι και λόγω των απουσιών των δύο ομάδων θα είναι αρκετά κλειστό.Οι Πορτογάλοι θα γυρίζουν υπομονετικά τη μπάλα και θα προσπαθήσουν να βρουν τη μία φάση με τον Κριστιάνο.

Οι Ουαλοί θα κλείσουν όλους τους χώρους και θα προσπαθήσουν να κλέψουν κάποιες μπάλες για να δώσουν την ευκαιρία στον Μπέιλ να τρέξει και να βάλλει δύσκολα στο αργό αμυντικό διπδυνο της ομάδας του Σάντος.

Μεγάλη πιθανότητα υπάρχει στο να σκοράρουν από στημένα οι Ουαλοί ,στα οποία οι Πορτογάλλοι έχουν πρόβλημα.

Αυτά τα ολίγα φίλες και φίλοι.

Αργά το βράδυ σήμερα θα δούμε αν ο Σάντος καταφέρει να πάρει άλλη μία ισοπαλία.

Πάντως όταν ζεις με το σπαθί πεθαίνεις από το σπαθί.

Να στε καλά τα λέμε αύριο.

ΓΑΛΛΙΑ-ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ.

Τελευταία μέρα των προημιτελικών σήμερα και οι Γάλλοι έχουν ένα ακόμα δύσκολο παιχνίδι μπροστά τους.
Δεν τρελάθηκα,όχι ακόμα τουλάχιστον,για να θεωρήσω τους αξιαγάπητους Ισλανδούς φαβορί.
Απλά και το σημερινό θα είναι ένα παιχνίδι για το οποίο οι Γάλλοι δεν έχουν χτιστεί.
Ο Ντεσάμπ έχτισε μια ομάδα που να μπορεί να παίξει άνετα πίσω από τη μπάλα.
Μέχρι σήμερα στην διοργάνωση δε το έχει δοκιμάσει πουθενά ,γιατί όλοι οι αντίπαλοί της τις δίνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Είχαν μια ελπίδα ότι θα το δοκίμαζαν απένατι στους Άγγλους,αλλά φευ δεν ήταν γραπτό.
Οι διάφοροι "Σον" από το βορειότερο άκρο της Ευρώπης είχαν αντίθετη άποψη και έτσι σήμερα οι ταλαντούχοι διοργανωτές έχουν να λύσουν ένα ακόμα γρίφο.

Ο Λάγκερμπακ έχει δουλέψει πάρα πολύ τους Ισλανδούς στον να αμύνονται βαθιά και με με δυο πάσες να βγαίνουν στην αντεπίθεση.Οι Ισλανδοί πέρα από το πόσο κοντά έχουν τις γραμμές τους,χαρακτηρίζονται και από το πόσο κλείνουν πρός τα μέσα τα 2 ακραία χαφ τους.
Σε αυτό το EURO είχαμε την επαναφορά του 4-4-2 στη επικαιρότητα.Αν και την τελευταία τετραετία η συγκεκριμένη διάταξη θεωρούνταν αναχρονιστική,στα γήπεδα της Γαλλίας βλέπουμε αρκετούς να την εφαρμόζουν.Οι Ισλανδοί είναι μέσα σε αυτούς.Ο Λάγκερμπακ έχει τέσσερα χαφ που παίζουν πάρα πολύ στενά ο ένας στον άλλον και σε αυτούς προστίθεται και ένας από τους δύο επιθετικούς ,που σε συνθήκες άμυνας γίνεται εσωτερικό χαφ.Με αυτόν τον τρόπο οι Ισλανδοί προσπαθούν όταν κλέβουν τη μπάλα να έχουν μία-δύο εύκολες επιλογές πάσας για να ξεχυθούν γρήγορα στην επίθεση.
Δε θα πάρουν ρίσκα,θα ψάχνουν πάντα τη σίγουρη επιλογή και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τα πλάγια του Ράγκναρ του αρχηγού τους.
Στην άμυνα θα προσπαθήσουν να αποκόψουν τον Παγέ από την υπόλοιποι ομάδα κια σε δεύτερο χρόνο να μην επιτρέψουν στο Ζιρού να πάρει τη μπάλα με πρόσωπο.Ακόμα ένα στοίχημα θα είναι ο Γκριέζμαν να μη βρει χώρους από τις κινήσεις του Ζιρού.
Οι διοργανωτές σήμερα θα προσπαθήσουν να μην ξοδέψουν πάλι ένα ημίχρονο.Θεωρώ πως ο Ντεσάμπ δε θα χρησιμοποιήσει πάλι 3 αμυντικά χαφ αλλά μόνο τους Ματουιντί και Πογκμπά.Επίσης μάλλον θα δούμε και Κομάν για να δώσει πλάτος στην ομάδα.Οι Γάλλοι θα πρέπει να πιέσουν από τη αρχή και φυσικά να βγάλουν την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου με την Ιρλανδία.Δε νιώθουν άνετα οι Γάλλοι με τη μπάλα στα πόδια για αυτό το λόγο ίσως να δούμε και Καμπάιγ κάποια στιγμή.
Οι Γάλλοι οφείλουν στον εαυτό τους την πρόκριση αλλά και στο ποδόσφαιρο.Θα ήταν υπέροχο να τους δούμε απέναντι στη Γερμανία να εφαρμόζουν αυτό για το οποίο φτιάχτηκαν.

Οι Γερμανοί που, μετά από ένα θρίλερ, κατάφεραν να αποκλείσουν επιτέλους τους Ιταλούς.
Το παιχνίδι δεν είχε καθόλου ρυθμό,οι Γερμανοί μπορεί να είχαν τεράστια κατοχή αλλά έγιναν ελάχιστα απειλητικοί.Οι Ιταλοί πάλεψαν ,αμύνθηκαν σχεδόν άριστα αλλά αδυνατούσαν να κρατήσουν έστω για λίγο την μπάλα.Παρόλο,Τζακερίνι και Στουράρο δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα και φυσικά δε γινόταν να τροφοδοτήσουν τον Πελέ και τονΈντερ.
Στην αρχή του ματς ο Κόντε έδωσε εντολή για πίεση ψηλά και αυτό δούλεψε αλλά δε το κράτησε για πολύ γιατί ήξερε πως η κόπωση θα είναι μεγάλη και δε θα είχε εναλλακτικές στα χαφ.Οι Γερμανοί αν και έπαιρναν πάρα πολύ εύκολα την μπάλα δεν έβρισκαν της συνθήκες για να απειλήσουν γιατί οι Κρόος και Οζίλ ήταν χαμένοι.Τα ανεβάσματα των Χούμελς και Μπόατενγκ δημιουργούσαν υπεραριθμία στο χώρου του κέντρου αλλά δεν υπήρχε κάποιος να εκτελέσει αφού το παιχνίδι από τα άκρα δεν υπήρχε.

Έτσι όλα κρίθηκαν από τους δύο τεράστιους τερματοφύλακες στα πέναλτι.
Οι Γερμανοί ήταν πιο τυχεροί,αλλά πλέον καλλούνται να παίξουν ένα ημιτελικό χωρίς Γκόμεζ αλλά και Κεντίρα κατά πάσα πιθανότητα.
Ποιος θα είναι αντίπαλός τους θα το ξέρουμε σήμερα το βράδυ.

ΤΟ CLASSICO ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ.

Καλές οι Πορτογαλίες και οι Ουαλίες,ωραίες οι αναλύσεις της φανταστικής τακτικής του Σάντος,αλλά τώρα ας ασχοληθούμε με το πραγματικό ποδόσφαιρο.

Για το χθεσινό δεν έχω να πω πολλά.Τα έγραψα πριν τον αγώνα.Οι Βέλγοι είναι παιχταράδες ατομικά,αλλά σαν ομάδα είναι κάτω του μετρίου.Καμιά χημεία,τίποτα δουλεμένο και όλα να εξαρτώνται  από τη διάθεση και την κατάσταση των Αζάρ και Ντε Μπρόινε.

Μιλάμε για μια ομάδα που έχει προπονητή κάποιον ,που θεωρεί πως βάζοντας το Φελαινί γίνεται πιεστικότερος.Αυτό αρκεί.Το Βέλγιο σκόραρε με μια φωτοβολίδα του,πολύ καλού και μόνου διασωθέντα,Ναιγκολάν.Ο Λουκάκου,ο και καλά αδικημένος από το Μουρίνιο,περίμενε να του έρθει η μπάλα για να εκτελέσει και δεν υπήρχε πουθενά.

Σκοράροντας πρώτοι οι Βέλγοι πίστεψαν πως θα γίνει της Ουγγαρίας.

Έκαναν λάθος όμως ,γιατί Άλεν και Ράμσει και μπορούν να κρατήσουν μπάλα, αλλά και ξέρουν τι να την κάνουν.

Οι Ουαλοί πίεσαν και χτύπησαν πάνω στον αδελφό του Λουκάκου,αυτός είναι ο λόγος που κλήθηκε,άπλωσαν τις αποστάσεις των στόπερ του Βελγίου και τιμώρησαν.

Βέβαια στη αρχή του 2ου ημιχρόνου  οι Βέλγοι πίεσαν ,αλλά δεν ευτύχησαν να σκοράρουν.

Κόντρα στη ροή του αγώνα ο Ρόμπσον -Κάνου έβαλε το πιο σερντεφορίσιο γκολ της διοργάνωσης.Αν το έβαζε ο Ιμπρα ή ο Λέβα θα γράφονταν έπη.

Μετά το 2-1 οι Ουαλοί σταμάτησαν να παίζουν όπως και με την Αγγλία.Ευτυχώς για αυτούς ,ο Βίλμοτς είναι το ίδιο κακός προπονητής με το Χόγκσον,αλλά και λιγότερο τυχερός. Οι Βέλγοι με το Φελαινί συσσώρευσαν κόσμο στο κέντρο,οι Ουαλοί είχαν 3 στόπερ εκεί και άλλα τρία χαφ κοντά τους οπότε δεν έγινε τίποτα.Το τρίτο γκολ ήταν η τιμωρία των Βέλγων για όσα έκαναν απέναντι σε Ιρλανδούς και Ούγγρους.

Με λίγα λόγια πέρασε η καλύτερη ομάδα.Ο Σάντος μάλλον έχει αγχωθεί από το αποτέλεσμα, αφού τώρα θα είναι φαβορί.

Σήμερα το πρόγραμμα έχει Μπάγερν-Ατλέτικο.

Όχι δε τα έχω χάσει,απλά το Γερμανία--Ιταλία μοιάζει σε πάρα πολλά με τον ημιτελικό του CL.

Τα πάντσερ παίζουν το ποδόσφαιρο του Πεπ,μόνο που έχουν λιγότερη ποιότητα στα μπακ και στο κέντρο λόγο Κεντίρα.Α και ο Γκόμεζ δεν είναι Λέβα.

Η νασιοναλμανσαφτ, θα πάρει τη μπάλα,θα χτίζει τις επιθέσεις με μικρές πάσες και διαρκή κάθετη κίνηση των παιχτών πίσω από τον Γκόμεζ και θα προσπαθήσει να χτυπήσει στα αργά πόδια των Ιταλών αμυντικών.Στα προηγούμενα 2 παιχνίδια οι Γερμανοί σήκωναν αρκετά τη μπάλα για το Κεφάλι του Γκόμεζ,αλλά σήμερα Κιελίνι -Μπονούντσι και Μπαρτσάλι δεν είναι Σκερτλ.

Σήμερα θα μας απαντηθεί και το ερώτημα για το κατά πόσο θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές σε ενδεχόμενη πίεση στον Κεντίρα αλλά και στον Κρόος.Οι μοναδικοί που το δοκίμασαν ήταν οι Ουκρανοί και τους έβγαλαν φάσεις.

Οι Ιταλοί έχουν αποδείξει τι μπορούν να κάνουν.Απέναντι στην Ισπανία δεν άφησαν εκατοστό κενού χώρου,πίεσαν ανελέητα στο δικό τους μισό και με τον Πελέ σε ρόλο Μοράτα ´ετρεξαν τον Πικέ και το Ράμος.Κομβικό σημείο σε εκείνο το παιχνίδι ήταν η πίεση στον Μπουσκέτς.Αν στη θέση του Καταλανού,βάλλεις τον Κεντίρα έχεις την εικόνα.Ένα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Κόντε θα είναι η δυσκολία να κρατήσει μπάλα.Όλοι στέκονται στην απουσία του Ντε Ρόσι αλλά ο Μότα θα ήταν αναγκαίος.Να θυμίσω πως ο χαφ της Παρί πριν 4 χρόνια μαζί με τον Μπαλοτέλι ήταν οι Mvp του ημιτελικού εκείνου του Euro.

Πρωταγωνιστές φυσικά οι δύο κορυφαίοι τερματοφύλακες.

Ο Τζιτζι στην,ίσως γιατί ποτέ δε ξέρεις με δαύτον,τελευταία του περάσταση θέλει να φτάσει μέχρι τέλους.Ο Νόιερ,ένα θαύμα της φύσης και ότι πιο ολοκληρωμένο έχουμε δει στη θέση του,θέλει να αποδείξει ότι είναι ο κορυφαίος.

Το παιχνίδι θα έχει ρυθμό,θα έχει ένταση ,αρκετές κάρτες και γκολ και από τους δύο μονομάχους.

Δεν κρύβω πως τους Γερμανούς,όσο και αν τους σέβομαι,τους αντιπαθώ.

Οπότε forza Italia. 

Τα λένε αδέλφια.

ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΑΝΤΟΣ.

Δεύτερος προημιτελικός σήμερα ανάμεσα σε Ουαλία και Βέλγιο.

Όποια ομάδα και αν περάσει,θα ξέρει πως στα ημιτελικά θα παίξει παράταση,αφού παίζει με την Πορτογαλία του Σάντος.

Η οποία Πορτογαλία χθες,πέρασε αποκλείοντας ουσιαστικά το είδωλό της.

Πολωνοί και Πορτογάλοι χθες το βράδυ έπαιξαν ένα ποδόσφαιρο που έμοιαζε με american football.

Για να μη με περάσετε για τρελό θα σας εξηγήσω τι εννοώ.Όλο το χθεσινοβραδινό παιχνίδι είναι χωρισμένο σε 10λεπτα που στο ένα επιτίθεται η Πολωνία και στο άλλο η Πορτογαλία.Όπως και στο αγαπημένο άθλημα των Αμερικάνων έτσι και χθες η ομάδα που αμυνόταν απλά απέκρουε επιθέσεις και δεν έβγαζε κόντρες.

Και οι δύο ομάδες όταν αμύνονταν,μάλιστα χωρίς οι επιτιθέμενοι να ασκούν καμιά φοβερή πίεση,δεν κυνηγούσαν το κλέψιμο της μπάλας αλλά απλά την απομάκρυνσή της από την περιοχή τους.

Σε ένα παιχνίδι που οι δύο προπονητές απέτρεπαν τις ομάδες τους να βρουν ρυθμό οι ευκαιρίες ήταν ελάχιστες.

Ο Λεβαντόφσκι ,που σε όλο το παιχνίδι έβγαινε εκτός περιοχής για πάρει μπ´αλα μπας και δημιουργήσει κάτι,μια φορά τροφοδοτήθηκε στην περιοχή και το κόλλησε.

Στην άλλη μεριά ο Κριστιάνο 3 φορές πήρε στη μπάλα στο χώρο αλλά έπιασε αέρα.

Και ο Σάντος και ο Ναβάλκα δεν πήραν κανένα ρίσκο.Ο Πολωνός εκλέκτορας δεν τόλμησε να πιέσει ποτέ τον ,αργό και άτεχνο Γουίλιαμ Καρβάλιο και δε φτόντισε να χτίσει κάποιες επιθέσεις από την πλευρά του Ελισέου.

Ο Φερνάντο μπορεί να μην αλλάζει σακάκι  αλλά χτες επέλεξε να κάνει 6 αλλαγές στη σύνθεσή του.Πρόσωπα άλλαξε ,στυλ όχι όμως.Η κακή χημεία  των 11 Πορτογάλων ήταν εμφανής κάθε φορά που η μπάλα έφτανε στην περιοχή τους,όπου πάντα τους έσωζε ο συγκινητικός Πέπε.Επιθετικά έτσι και αλλιώς Σάντος το μόνο που σχεδίαζε ήταν η μπάλα να κυκλοφορεί χωρίς ρίσκο να φτάνει σε ένα από τα δύο ακραία μπακ και αυτά να σεντράρουν για τον Κριστιάνο.Για να πιέσει ελάχιστα τον άψογο Κριχόβιακ και να κόψει στα δύο την Πολωνία,έπρεπε να μπει το τελευταίο τέταρτο όπου όμως το έκανε για να μην απειληθεί και όχι για βρει χώρους.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στα πέναλτι και ο Σάντος προχωρά χωρίς να έχει κερδίσει.

Στο σημερινό Ουαλία και Βέλγιο,ότι και να γίνει θα γράψουν Ιστορία.

Ο Γκάρεθ Μπέιλ,ένας πραγματικός ηγέτης,θέλει να πετύχει κάτι που παρόμοιό του δε θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί.Να πάρει μια ομάδα από το χέρι και να τη φτάσει πολύ ψηλά.

Ναι δεν είναι τελείως μόνος, έχει Άλεν ,Ράμσει(όχι το σίχαμα τον Μπόλτον από το game of thrones ,αλλά το ίδιο θανάσιμος όταν σκοράρει) και φυσικά τον Τσέστερ που είναι η δικαίωση όλων των old school Βρετανών στόπερ.

Το ερώτημα είναι αν μπορούν να πετάξουν έξω τους Βέλγους.

Ναι μπορούν,αν δείξουν την αυτοσυγκέντρωση και το πείσμα των προηγούμενων αγώνων τους.

Οι Βέλγοι,σύμφωνα με όσα ακούω στο ραδιόφωνο και διαβάζω στα σάιτ ,έχουν ήδη περάσει.Όλοι ενθουσιάστηκαν από το ματς με τους Ούγγρους.

Ο Αζάρ και η παρέα του,μπορεί να έβγαλαν φάσεις ,αλλά το έκαναν απέναντι σε μία ομάδα που αμύνθηκε τουλάχιστον αφελώς.Γενικά τα καλά τους διαστήματα τα έχουν κάνει όταν βρίσκουν άπλα.

Η Ουαλία σε κανένα από τα παιχνίδια της δεν έδωσε χώρους.Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι πως η διάταξη και η τακτική των Ουαλών μοιάζει με αυτή της Ιταλίας.Τριάδα στα στόπερ,σφικτά στο κέντρο και μπροστά η μπάλα στο Μπέιλ είτε για να τους τρέξει είτε για να δημιουργήσει.Το Βέλγιο μπορεί ουσιαστικά να παίζει με 4 στόπερ ,αλλά αμυντική σταθερότητα δεν έχει.

Το ζήτημα θα είναι αν οι Ουαλοί προσπαθήσουν να παγώσουν το ρυθμό κάνοντας κατοχή με Άλεν και Ράμσει ή αν απλά δώσουν την μπάλα σε Ντε Μπρόινε και Αζάρ και απλά περιμένουν τη στιγμή τους.Μάλλον θα γίνουν και τα δύο.

Ο Λουκάκου ,που θα ξεκινήσει μάλλον βασικός,όντας στατικός και με μικρή συμμετοχή στο παιχνίδι της ομάδας του μάλλον θα αντιμετωπιστεί από τα δυνατά παιδιά των Ουαλών.Στην άλλη πλευρά ο "Σαμουράι" Μπέιλ που κινείται πιο ελεύθερα στο χώρο δε σου επιτρέπει να στείλεις προσωπικό φρουρό.

Εν κατακλείδι οι Βέλγοι,που προσωπικά τους θεωρώ υπερεκτιμημένους σαν ομάδα,πρέπει να αποδείξουν πως έχουν ισορροπία και οι Ουαλοί να μείνουν συγκεντρωμένοι στο πλάνο τους.

Φαβορί είναι το Βέλγιο αλλά όχι στο βαθμό που παρουσιάζεται.Το πάθημα από την Ιταλία είναι πολύ πρόσφατο για να ξεχαστεί.

ΥΓ:Ο Σάντος παρακαλάει να περάσει το Βέλγιο για να εφαρμόσει χωρίς καμία ένσταση το άριστο,για τους εγχώριους δημοσιογράφους ,πλάνο του.