Μέσα σε περίοδο Γοιύρο μας έτυχε και προολυμπιακό τουρνουά στο μπάσκετ.
Και δε μιλάμε για ένα απλό τουρνουά πρόκρισης,με αδύναμες ομάδες,αλλά για την πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση της νέας έκδοσης της εθνικής και μάλιστα απέναντι σε καλές ομάδες όπως οι Κροάτες και οι Ιταλοί.
Το όλο ζουμί της διοργάνωσης είναι το πως θα παρουσιαστεί η Εθνική μας και τι υποσχέσεις θα μας αφήσει για το μέλλον.Κακά τα ψέματα αυτό το τουρνουά περισσότερο λειτουργεί σαν τρέιλερ για τα προσεχώς.
Η νέα εθνική είναι τέτοια όνομα και πράγμα.Οι περισσότεροι παίχτες είναι κάτω των 25 και γενικά το μπάσκετ που θέλει να παίξει είναι εντελώς καινούριο για τα δεδομένα μας.Επίσης μιλάμε για ένα σύνολο που έχει 6,αν δεν κάνω λάθος, πρωτοεμφανιζόμενους και μάλιστα δεν είχε και πολύ χρόνο για να προετοιμαστεί.
Έχοντας παρακολουθήσει τα δύο φιλικά με την Τουρκία,αλλά και τα δύο επίσημα με Ιρανούς και Μεξικάνους μπορώ πλέον να εκφέρω άποψη για το ποιόν της "Επίσημης Αγαπημένης".
Όλοι,μηδενός εξαιρουμένου,μιλούν για την ομάδα του Γιάννη.Δε θα διαφωνήσω σε αυτό,αλλά θα διαφωνήσω ως προς το ποιον Γιάννη εννοούμε.
Όλοι μιλούν για τον Αντετοκούμπο αλλά εγώ θα μιλήσω για τον Μπουρούση.Αυτό το νεανικό σύνολο δεν έχει ηγέτη τον παιχταρά των Μπακς,αλλά τον ψηλότερο πλέι μέικερ της Ευρώπης.
Ο Γιαννάκης(θα τον αναφέρω έτσι για να αποφύγω το Αντετοκούμπο) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κυριαρχήσει πολύ σύντομα στο υψηλότερο επίπεδο του Αθλήματος.Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορεί ακόμα να ηγηθεί γιατί πολύ απλά δεν έχει εικόνες από το Ευρωπαικό στυλ μπάσκετ και φυσικά δεν έχει δουλέψει ακόμα κάποιες αδυναμίες του που θα τον βοηθούσαν να το κάνει.
Παραμένει ένας μέτριος σουτέρ και αν κάποιοι σταθούν στην καλή του επίδοση στο παιχνίδι με το Μεξικό θα κάνουν λάθος.Μπορεί η τεράστια έλλειψη στα γκάρντ ,σε συνδυασμό με την δική του καταπληκτική σεζόν στη θέση "1" στους Μπακς,να τον μετέτρεψαν σε σούτινγκ γκαρντ αλλά δε μπορεί να επιβληθεί απέναντι ομάδες που παίζουν Ευρωπαικό μπάσκετ.
Στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού ,τα παιχίδια απομόνωσης είναι ελάχιστα αφού όλες οι άμυνες είναι κλειστές και οι βοήθειες πάρα πολλές.Ο Γιαννάκης όταν του δίνεις γήπεδο να τρέξει, το μοναδικό που καταφέρνεις είναι να γίνεις ένα υπέροχο πόστερ.Σε σετ καταστάσεις όμως,οι οποίες εναντίον Ιταλίας και Κροατίας θα είναι ο κανόνας, δε μπορεί να βρει πεδίο δράσης
Ο μεγάλος Γιάννης,συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε.Κυριαρχικός,μυαλωμένος και πάνω από όλα ηγέτης και κεφάτος.Το κέφι στον Γιάννη παίζει μεγάλο ρόλο.Δείχνει αποφασισμένος να πάρει την εθνική από το χεράκι,να ξορκίσει την κατάρα των προολυμπιακών και να μας πάει Ρίο.
Στο σημερινό παιχνίδι θα είναι αυτός που θα κρίνει την όλη έκβασή του.Οι ψηλοί της Κροατίας μπορεί να δέρνουν περισσότερο από τον Τόμιτς,αλλά είναι μονοδιάστατοι και δεν μπορούν να παράξουν παιχνίδι από το ποστ όπως ο,γλυκανάλατος είναι η αλήθεια,Άντε.Αν ο Μπουρούσης αγγίξει τα στάνταρ της Κάχα τότε δε θα έχει κανένα πρόβλημα.Άλλωστε τις ασσίστ του θα τις δώσει,από εκεί και πέρα θα εξαρτηθεί από το πόσες θα γίνουν καλάθια.
Εδώ λοιπόν αγγίζουμε το άλλο αδύνατο σημείο της Εθνικής μας,που είναι πρόβλημα γενικά στο Ελληνικό μπάσκετ,το σουτ.Η φετινή έκδοση της εθνικής μας,όπως και οι παλιότερες βέβαια,δεν έχει παιδιά που να σουτάρουν σταθερά από το τρίποντο.Αν εξαιρέσουμε τον Περπέρογλου δεν υπάρχει άλλος που να μπορείς να εμπιστευτείς να σουτάρει από τα 6,75.Αν σε αυτό προσθέσουμε και την απουσία ενός γκαρντ που να μπορεί να εκτελέσει μετά από τρίπλα βλέπουμε το πρόβλημα σε όλο του το μεγαλείο.
Η έλλειψη ικανών στην εκτέλεση γκαρντ,περιορίζει και τους χώρους του Γιαννάκη.Οι άμυνες κλείνουν στη ρακέτα και οι διάδρομοι προς αυτή έχουν το μέγεθος του μονοπατιού του Τοσοδούλη.
Ξορκίσαμε αρκετά το πικ εν ρολ ,αλλά ακόμα και φέτος θα στηριχτούμε αρκετά σε αυτό.
Επιθετικά η εθνική θα πρέπει να κυνηγήσει, όσο της επιτραπεί,το ανοιχτό γήπεδο κερδίζοντας όλα τα ριμπάουντ και δίνοντας τη δυνατότητα σε Καλάθη και Γιαννάκη να βάλουν το τούρμπο και να εξαφανιστούν.Επειδή όμως αυτό δε θα μπορεί να γίνει σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού,θα πρέπει να ακουμπήσει την μπάλα στο Γιάννη και αυτός να πάρει τις αποφάσεις.
Στον τομέα των ριμπάουντ η τοποθέτηση του Γιαννάκη στο "2"τον απομακρύνει από τη ρακέτα και μας αφαιρεί το πλεονέκτημα που μας προσφέρουν τα τεράστια χέρια του.
Για να μη μιλάμε όμως μόνο για αρνητικά ας πούμε και τα προσόντα μας.
Αρχικά έχουμε κορμιά που μας επιτρέπουν να αλλάζουμε σχεδόν σε όλα τα μαρκαρίσματα.Αν εξαιρέσουμε την αδυναμία του Κουφού στην πικ εν ρολ άμυνα όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να μαρκάρουν τους πάντες.Αυτό θα βάλει πολύ δύσκολα στο Μπογκντάνοβιτς και στο Σίμον που,αν όλα πάνε καλά,θα σουτάρουν πάντα με κάποιο μακρύ χέρι στα μούτρα τους.Ακόμα ένα προσόν μας είναι πως μπορούμε να πιέσουμε ανελέητα στον ένα και μοναδικό χειριστή των Κροατών,τον Ρόκο το Λένι τον Ούκιτς.Οι Κροάτες χωρίς τους Νατουραλιζέ έχουν ξεμείνει από χειριστές και στο ματς με τους Ιταλούς ,που επίσης δεν έχουν ,όταν απλώσε ο Μεσίνα την πίεση στο Ρόκο θόλωσαν.
Στο σημερινό παιχνίδι ,πολλά θα εξαρτηθούν από την απόδοση της second unit της εθνικής μας.
Εξηγούμε για να μην παρεξηγούμε.
Κατά κύριο λόγο οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης,που είναι πολύ καλοί,να βάλουν τα σουτ που θα πάρουν και να συνεχίζουν να παίζουν επιθετικά στην άμυνα.Ακόμα πιο σημαντικός μπορεί να φανεί, ο τρίτος Γιάννης της γαλανόλευκης , ο Αθηναίου.Ο γκαρντ του Ολυμπιακού πέρα από τη διάθεση και τη μαχητικότητα που βγάζει ,είναι ο μοναδικός που μπορεί να σουτάρει μετά από τρίπλα.Δεν είναι Σλούκας αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε και πάλι καλά.
Χ factor όμως θα αποδειχθεί ο Θανασάρας.Ο μεγάλος αδελφός του Γιαννάκη ,γουστάρει που ζει το όλο σκηνικό,σφύζει από ενέργεια και γενικά πετάει.Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Μπορεί να είναι άτεχνος,να μην έχει εικόνες από οργανωμένο μπάσκετ ,αλλά έχει το κορμί να δείρει τους πάντες και φυσικά να κόψει ότι πετάει με τα πόδια ελατήρια που διαθέτει.Επίσης επειδή δε τον υπολογίζει κανένας επιθετικά,οι κινήσεις του μετά από back screens μπορεί να βάλλουν δύσκολα στα όχι και τόσο γρήγορα παιδιά των Κροατών.
Για να μην σας κουράζω άλλο ,αν κρύψουμε τον Κουφό στα πικ εν ρολ,αν παίξουμε επιθετικά στις αλλαγές στην άμυνα και τέλος αν μπορέσουμε να έχουμε ένα αξιοπρεπές ποσοστό στο μακρινό σουτ έχουμε πολλές πιθανότητες.
Ότι και αν γίνει πάντως η συγκεκριμένη εθνική έχει πολύ περισσότερο μέλλον από παρόν.
Καλή μας επιτυχία.
ΥΓ:Αν έχω μια διαφωνία με τη στελέχωση της ομάδας ,είναι ως προς το γιατί επιλέχθηκε ο Μπόγρης και όχι ένα ακόμα γκαρντ.Να μου πεις πιο γκαρντ θα μπορούσε να είναι εκεί με τις παρούσες συνθήκες.Οκ συμφωνώ,αλλά γιατί να έχουμε ακόμα ένα πεντάρι όταν εκεί θα μπορούσε για κάποιο διάστημα να παίξει και ο Αγραβάνης.Τέρμα η γκρίνια.Να είναι καλά τα παιδιά να πετύχουν και γκρινιάζουμε μετά το Ρίο.
Και δε μιλάμε για ένα απλό τουρνουά πρόκρισης,με αδύναμες ομάδες,αλλά για την πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση της νέας έκδοσης της εθνικής και μάλιστα απέναντι σε καλές ομάδες όπως οι Κροάτες και οι Ιταλοί.
Το όλο ζουμί της διοργάνωσης είναι το πως θα παρουσιαστεί η Εθνική μας και τι υποσχέσεις θα μας αφήσει για το μέλλον.Κακά τα ψέματα αυτό το τουρνουά περισσότερο λειτουργεί σαν τρέιλερ για τα προσεχώς.
Η νέα εθνική είναι τέτοια όνομα και πράγμα.Οι περισσότεροι παίχτες είναι κάτω των 25 και γενικά το μπάσκετ που θέλει να παίξει είναι εντελώς καινούριο για τα δεδομένα μας.Επίσης μιλάμε για ένα σύνολο που έχει 6,αν δεν κάνω λάθος, πρωτοεμφανιζόμενους και μάλιστα δεν είχε και πολύ χρόνο για να προετοιμαστεί.
Έχοντας παρακολουθήσει τα δύο φιλικά με την Τουρκία,αλλά και τα δύο επίσημα με Ιρανούς και Μεξικάνους μπορώ πλέον να εκφέρω άποψη για το ποιόν της "Επίσημης Αγαπημένης".
Όλοι,μηδενός εξαιρουμένου,μιλούν για την ομάδα του Γιάννη.Δε θα διαφωνήσω σε αυτό,αλλά θα διαφωνήσω ως προς το ποιον Γιάννη εννοούμε.
Όλοι μιλούν για τον Αντετοκούμπο αλλά εγώ θα μιλήσω για τον Μπουρούση.Αυτό το νεανικό σύνολο δεν έχει ηγέτη τον παιχταρά των Μπακς,αλλά τον ψηλότερο πλέι μέικερ της Ευρώπης.
Ο Γιαννάκης(θα τον αναφέρω έτσι για να αποφύγω το Αντετοκούμπο) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κυριαρχήσει πολύ σύντομα στο υψηλότερο επίπεδο του Αθλήματος.Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορεί ακόμα να ηγηθεί γιατί πολύ απλά δεν έχει εικόνες από το Ευρωπαικό στυλ μπάσκετ και φυσικά δεν έχει δουλέψει ακόμα κάποιες αδυναμίες του που θα τον βοηθούσαν να το κάνει.
Παραμένει ένας μέτριος σουτέρ και αν κάποιοι σταθούν στην καλή του επίδοση στο παιχνίδι με το Μεξικό θα κάνουν λάθος.Μπορεί η τεράστια έλλειψη στα γκάρντ ,σε συνδυασμό με την δική του καταπληκτική σεζόν στη θέση "1" στους Μπακς,να τον μετέτρεψαν σε σούτινγκ γκαρντ αλλά δε μπορεί να επιβληθεί απέναντι ομάδες που παίζουν Ευρωπαικό μπάσκετ.
Στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού ,τα παιχίδια απομόνωσης είναι ελάχιστα αφού όλες οι άμυνες είναι κλειστές και οι βοήθειες πάρα πολλές.Ο Γιαννάκης όταν του δίνεις γήπεδο να τρέξει, το μοναδικό που καταφέρνεις είναι να γίνεις ένα υπέροχο πόστερ.Σε σετ καταστάσεις όμως,οι οποίες εναντίον Ιταλίας και Κροατίας θα είναι ο κανόνας, δε μπορεί να βρει πεδίο δράσης
Ο μεγάλος Γιάννης,συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε.Κυριαρχικός,μυαλωμένος και πάνω από όλα ηγέτης και κεφάτος.Το κέφι στον Γιάννη παίζει μεγάλο ρόλο.Δείχνει αποφασισμένος να πάρει την εθνική από το χεράκι,να ξορκίσει την κατάρα των προολυμπιακών και να μας πάει Ρίο.
Στο σημερινό παιχνίδι θα είναι αυτός που θα κρίνει την όλη έκβασή του.Οι ψηλοί της Κροατίας μπορεί να δέρνουν περισσότερο από τον Τόμιτς,αλλά είναι μονοδιάστατοι και δεν μπορούν να παράξουν παιχνίδι από το ποστ όπως ο,γλυκανάλατος είναι η αλήθεια,Άντε.Αν ο Μπουρούσης αγγίξει τα στάνταρ της Κάχα τότε δε θα έχει κανένα πρόβλημα.Άλλωστε τις ασσίστ του θα τις δώσει,από εκεί και πέρα θα εξαρτηθεί από το πόσες θα γίνουν καλάθια.
Εδώ λοιπόν αγγίζουμε το άλλο αδύνατο σημείο της Εθνικής μας,που είναι πρόβλημα γενικά στο Ελληνικό μπάσκετ,το σουτ.Η φετινή έκδοση της εθνικής μας,όπως και οι παλιότερες βέβαια,δεν έχει παιδιά που να σουτάρουν σταθερά από το τρίποντο.Αν εξαιρέσουμε τον Περπέρογλου δεν υπάρχει άλλος που να μπορείς να εμπιστευτείς να σουτάρει από τα 6,75.Αν σε αυτό προσθέσουμε και την απουσία ενός γκαρντ που να μπορεί να εκτελέσει μετά από τρίπλα βλέπουμε το πρόβλημα σε όλο του το μεγαλείο.
Η έλλειψη ικανών στην εκτέλεση γκαρντ,περιορίζει και τους χώρους του Γιαννάκη.Οι άμυνες κλείνουν στη ρακέτα και οι διάδρομοι προς αυτή έχουν το μέγεθος του μονοπατιού του Τοσοδούλη.
Ξορκίσαμε αρκετά το πικ εν ρολ ,αλλά ακόμα και φέτος θα στηριχτούμε αρκετά σε αυτό.
Επιθετικά η εθνική θα πρέπει να κυνηγήσει, όσο της επιτραπεί,το ανοιχτό γήπεδο κερδίζοντας όλα τα ριμπάουντ και δίνοντας τη δυνατότητα σε Καλάθη και Γιαννάκη να βάλουν το τούρμπο και να εξαφανιστούν.Επειδή όμως αυτό δε θα μπορεί να γίνει σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού,θα πρέπει να ακουμπήσει την μπάλα στο Γιάννη και αυτός να πάρει τις αποφάσεις.
Στον τομέα των ριμπάουντ η τοποθέτηση του Γιαννάκη στο "2"τον απομακρύνει από τη ρακέτα και μας αφαιρεί το πλεονέκτημα που μας προσφέρουν τα τεράστια χέρια του.
Για να μη μιλάμε όμως μόνο για αρνητικά ας πούμε και τα προσόντα μας.
Αρχικά έχουμε κορμιά που μας επιτρέπουν να αλλάζουμε σχεδόν σε όλα τα μαρκαρίσματα.Αν εξαιρέσουμε την αδυναμία του Κουφού στην πικ εν ρολ άμυνα όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να μαρκάρουν τους πάντες.Αυτό θα βάλει πολύ δύσκολα στο Μπογκντάνοβιτς και στο Σίμον που,αν όλα πάνε καλά,θα σουτάρουν πάντα με κάποιο μακρύ χέρι στα μούτρα τους.Ακόμα ένα προσόν μας είναι πως μπορούμε να πιέσουμε ανελέητα στον ένα και μοναδικό χειριστή των Κροατών,τον Ρόκο το Λένι τον Ούκιτς.Οι Κροάτες χωρίς τους Νατουραλιζέ έχουν ξεμείνει από χειριστές και στο ματς με τους Ιταλούς ,που επίσης δεν έχουν ,όταν απλώσε ο Μεσίνα την πίεση στο Ρόκο θόλωσαν.
Στο σημερινό παιχνίδι ,πολλά θα εξαρτηθούν από την απόδοση της second unit της εθνικής μας.
Εξηγούμε για να μην παρεξηγούμε.
Κατά κύριο λόγο οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης,που είναι πολύ καλοί,να βάλουν τα σουτ που θα πάρουν και να συνεχίζουν να παίζουν επιθετικά στην άμυνα.Ακόμα πιο σημαντικός μπορεί να φανεί, ο τρίτος Γιάννης της γαλανόλευκης , ο Αθηναίου.Ο γκαρντ του Ολυμπιακού πέρα από τη διάθεση και τη μαχητικότητα που βγάζει ,είναι ο μοναδικός που μπορεί να σουτάρει μετά από τρίπλα.Δεν είναι Σλούκας αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε και πάλι καλά.
Χ factor όμως θα αποδειχθεί ο Θανασάρας.Ο μεγάλος αδελφός του Γιαννάκη ,γουστάρει που ζει το όλο σκηνικό,σφύζει από ενέργεια και γενικά πετάει.Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Μπορεί να είναι άτεχνος,να μην έχει εικόνες από οργανωμένο μπάσκετ ,αλλά έχει το κορμί να δείρει τους πάντες και φυσικά να κόψει ότι πετάει με τα πόδια ελατήρια που διαθέτει.Επίσης επειδή δε τον υπολογίζει κανένας επιθετικά,οι κινήσεις του μετά από back screens μπορεί να βάλλουν δύσκολα στα όχι και τόσο γρήγορα παιδιά των Κροατών.
Για να μην σας κουράζω άλλο ,αν κρύψουμε τον Κουφό στα πικ εν ρολ,αν παίξουμε επιθετικά στις αλλαγές στην άμυνα και τέλος αν μπορέσουμε να έχουμε ένα αξιοπρεπές ποσοστό στο μακρινό σουτ έχουμε πολλές πιθανότητες.
Ότι και αν γίνει πάντως η συγκεκριμένη εθνική έχει πολύ περισσότερο μέλλον από παρόν.
Καλή μας επιτυχία.
ΥΓ:Αν έχω μια διαφωνία με τη στελέχωση της ομάδας ,είναι ως προς το γιατί επιλέχθηκε ο Μπόγρης και όχι ένα ακόμα γκαρντ.Να μου πεις πιο γκαρντ θα μπορούσε να είναι εκεί με τις παρούσες συνθήκες.Οκ συμφωνώ,αλλά γιατί να έχουμε ακόμα ένα πεντάρι όταν εκεί θα μπορούσε για κάποιο διάστημα να παίξει και ο Αγραβάνης.Τέρμα η γκρίνια.Να είναι καλά τα παιδιά να πετύχουν και γκρινιάζουμε μετά το Ρίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου