ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

Πάει και αυτό το Eurobasket πάει ακόμα μια ευκαιρία ,πάει μια ακόμα γενιά.Η "επίσημη αγαπημένη"

κακά τα ψέματα όσο και αν μας ακούγεται άσχημο έχει πλέον ταυτιστεί και εξοικιωθεί  με την αποτυχία.

Ναι αποτυχία είναι και η φετινή,όχι μόνο λόγω του αποκλεισμού ,αλλά κυρίως γιατί η όλη εικόνα της προετοιμασίας και της παρουσίας στη Φιλανδία.Η φετινή έκδοση της Εθνικής όσο και να μη μας αρέσει ήταν ένα σύνολο χωρίς πυξίδα ,χωρίς στεγανά ,χωρίς χημεία.

Ο κόουτς Μίσσας μπορεί να είχε το θάρρος να αναλάβει μια θέση ,που οι ίδιοι οι εργοδότες του απαξίωναν και που κανένας άλλος δεν ήθελε να αναλάβει.Αυτή τη στιγμή κανένας σοβαρός Έλληνας ή ξένος κόουτς δε θέλει να μπλέξει με το κ. Βασιλακόπουλο και την ομοσπονδία του.Η εμπειρία μας έχει δείξει πως μετά την Πολωνία και τον Καζλάουσκας ,ο προπονητής πάνω από όλα χρησιμεύει σαν αποδιοπομπαίος τράγος.Κανένας δε θέλει να στιγματίσει την καριέρα του αναλαμβάνοντας το ρόλο της Ιφιγένειας.

Ήταν τόσο απούσα οι διοίκηση της ομοσπονδίας που κανένας δεν ήταν εκεί μαζί με τα παιδιά.Ήταν κάποιος κ.Τσαγκρώνης εκεί και ουδείς άλλος.Ότι έγινε αυτές τις 15 μέρες είναι μόνο έργο των παικτών και του προπονητικού τιμ.Ακόμα και στην τετράδα να περνούσαν ,ακόμα και μετάλλιο να κατακτούσαν θα ήταν μια καθαρά δική τους επιτυχία και καμιάς ομοσπονδίας.Τόσα χρόνια ,οι "στρατευμένοι" παροικούντες την ομοσπονδία μας έλεγαν πως ο Πατερούλης με τη τεχνογνωσία του και τις επαφές του μας εξασφάλιζε καλές διαιτησίες κάτι που φέτος δε συνέβη ποτέ.Η αρτηριοσκληρωτική ομοσπονδία ,με νοοτροπία βγαλμένη από τα βαθιά 80s  έχει αφήσει πίσω και την παραγωγική διαδικασία, αλλά για αυτό θα επανέλθω με ξεχωριστό κείμενο.

Αρκετά ασχολήθηκα με τους αιωνόβιους καρεκλοκένταυρους ,ας περάσουμε στο χθεσινό ματς και στο γιατί δεν ήρθε η νίκη.Αρχικά πρέπει να ομολογήσουμε πως το τεχνικό επιτελείο είχε διαβάσει καλά και τη Ρωσία.Για ένα ημίχρονο είχαμε κυριαρχήσει απόλυτα σε κάθε γωνιά του παρκέ ,σε άμυνα και επίθεση και είχαμε κόψει κάθε σημείο επαφής του Σβεντ με τους υπόλοιπους.Τ ο πλάνο απαιτούσε πολλά τρεξίματα,ενέργεια και μάχη σε κάθε μπάλα.Οι περιστροφές στην άμυνα ήταν συνεχείς και τα ντουμπλαρίσματα πάνω στο Ρώσο σταρ γίνονταν σε σωστά σημεία και με σωστή ένταση.Με ομαδική δουλειά καταφέραμε να καλύψουμε το μειονέκτημα που είχαμε απέναντι στον όγκο του Μοζγκόφ.Επιθετικά χωρίς να έχουμε τα εξωφρενικά ποσοστά στο τρίποντο,σκοράραμε με ευκολία μετά από ταχύτατη κυκλοφορία μπάλας  και μάλιστα ,ακόμα και απέναντι σε ζώνη λειτουργήσαμε άψογα.Ο Καλάθης απέδειξε σε όλους πόσο σπουδαίος παίχτης είναι ,ο Πρίντεζης έκανε μια αντάξια της ποιότητάς του εμφάνιση ,ο Μπουρούσης που τόσα του είχα σούρει ήταν πραγματικά συγκλονιστικός με τελειώματα ,ριμπάουντ και κλεψίματα που μας θύμησαν τι μπορεί να κάνει.Για μένα όμως ο κομβικότερος όλων ήταν ο Παπανικολάου που ήταν παντού και με την ενέργεια του έκλεινε κάθε τρύπα.

Όλα αυτά όμως ήταν ενεργοβόρα και ο κόουτς Μίσσας αποφάσισε να ζήσει και να πεθάνει με ουσιαστικά 6 παίχτες.Πιο πάνω είχα αναφέρει πως αυτή η ομάδα στο πρώτο στάδιο και λόγω της κακής προετοιμασίας δεν είχε χημεία.Στο παιχνίδι με την Πολωνία βρήκε το σχήμα που κουμπώνει καλύτερα και πορεύθηκε με αυτό.Ο κόουτς στο χθεσινό ενώ το διάβασε σωστά δε το διαχειρίστηκε το ίδιο.Η Ρωσία είχε κορμιά και απαιτούνταν περισσότεροι για τη συγκεκριμένη μάχη.Όταν οι Ρώσοι έπαιζαν με ημίψηλα σχήματα έπρεπε να παίξει περισσότερο με τον Αγραβάνη ,έπρεπε να δοκιμάσει τον Παπανικολάου που είχε ενέργεια  πάνω στο Σβεντ ,να δώσει λίγο παραπάνω χρόνο στο Θανάση.

Ο απόλυτος αποκλεισμός του Μάντζαρη ήταν από κάθε άποψη λανθασμένος γιατί ο περιστεριώτης γκαρντ μπορεί και να πιέσει την μπάλα και να ηρεμήσει λίγο το παιχνίδι ,ακόμα ακόμα και να πάρει 2 ελεύθερα σουτ.Τέλος ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε ο Παππάς τον απενεργοποίησε.Ο Νίκος είναι μαζί με το Σλούκα οι μοναδική παίχτες με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και στο σκοράρισμα μέσα από προσωπικές ενέργειες.Με τον να τον βάζεις για ένα λεπτό δεν τον αφήνεις να βρει ρυθμό.

Με αυτά και με αυτά όταν η κούραση συσσωρεύτηκε ,το μυαλό θόλωσε , τα πόδια έγιναν βαριά και οδηγηθήκαμε σε λάθη ,κακές επιλογές και κυρίως χαλαρώσαμε το κυνηγητό μας στο Σβεντ που βρήκε χώρους και έκανε τα δικά του.Δε μας πόνεσαν οι πόντοι που έβαλε ,αλλά τα 2 καρφώματα που τάισε το Μοζγκόφ που ήταν ξεχασμένος κάτω από το καλάθι μετά από παγίδα και τα τρίποντα των Φριτζόν και Βορονσέβιτς.Ο συγκλονιστικός Καλάθης πήγε να το γυρίσει μόνος του αλλά δεν είχε συμπαραστάτες αφού όλοι είχαν αφήσει τα πνευμόνια τους στο παρκέ.Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του Μπουρούση που με υπερπροσπάθεια ανεβοκατέβαινε το παρκέ αλλά κανένας δεν τον έβγαζε να πάρει μια ανάσα.

Χάθηκε λοιπόν μια τεράστια ευκαιρία,αλλά αξίζουν πολλά μα πάρα πολλά μπράβο σε όλους που πάλεψαν και που δεν διαλύθηκαν.Αν κάτι αφήνει πικρή γεύση είναι η εικόνα του πάγκου όπου όλοι ήταν παγωμένοι και κάπως αδιάφοροι.Έμοιαζαν να είναι στεναχωρημένοι και ίσως εκνευρισμένοι που ήθελαν να βοηθήσουν αλλά κανένας δεν τους το επέτρεπε.Αυτά έχει το μικρό ροτέισον.

Πάμε για τα προκριματικά τώρα,με νέο προπονητή που ελπίζουμε να μάθουμε συντομότερα από την τελευταία φορά ,με σύνθεση ειδικών συνθηκών αλλά με πίστη για την πρόκριση.Ταλέντο υπάρχει,οι αντίπαλοι δεν είναι τίποτα θηρία και ίσως μέσα από αυτή τη διαδικασία να βρούμε και την χημεία για την  επόμενη προσπάθεια που θα κάνουμε για την επιστροφή στα υψηλά πατώματα.

Κυρίως όμως πρέπει να αλλάξει η δομή και το οργανόγραμμα της ομοσπονδίας και να πλησιάσει στα δεδομένα της εποχής.

ΥΓ: O Παπαπέτρου είναι πολύ μικρός και έχει πολύ δρόμο και πολύ δουλειά μπροστά του για να κάνει μουτράκια που δεν παίζει.Είναι τιμή να σε καλούν στη  Εθνική και το μόνο που οφείλεις να κάνεις είναι όταν σε καλούν να μπείς στο παρκέ να δίνεις το 1000%.Ναι Ιωάννη έχεις χίλια δίκια να έχεις στραβώσει με τη μετατροπή σου σε χαμάλι από τον κόουτς Σφαιρόπουλο αλλά αυτά δε πρέπει να τα βγάζεις στην Εθνική.Με πολύ αγάπη και πίστη στις δυνατότητες σου.