Κάναμε το καθήκον μας,κερδίσαμε τους συμπαθέστατους Πολωνούς και πετύχαμε τον minnimum στόχο μας που ήταν να περάσουμε στη φάση των knock out αγώνων.
Η εμφάνιση ήταν και πάλι μέτρια ,απλά το μόνο που άλλαξε ήταν η διάθεση.
Η άμυνα ,ειδικά στο πρώτο δεκάλεπτο , ήταν τουλάχιστον τραγική και δεχθήκαμε σχεδόν 30 πόντους από 1,5 παίχτη.Ο τίμιος Κούλιγκ τα έβαζε από παντού και ότι και να δοκιμάσαμε πάνω του δεν έπιασε.Η διαφορά έγινε στο επιθετικό μας κομμάτι όπου Σλούκας και Καλάθης έκαναν ότι ήθελαν,έβαλαν όσα τρίποντα δεν έχουν βάλλει ποτέ στην καριέρα τους και ο Παπαγιάννης είδε φως και μπήκε.Ο μικρός των Σακραμέντο είναι ανέτοιμος αλλά ταλέντο και ποιότητα έχει.Επιθετικά έχει τρόπος να τελειώνει φάσεις ,απλά αυτό που του λείπει είναι η σκληράδα.Από εκεί και πέρα το πολύ θετικό της όλης υπόθεσης είναι ότι βρέθηκε μια υποτυπώδης χημεία.Τα δίδυμα στην περιφέρεια πρέπει να είναι Σλούκας-Καλάθης και Μάντζαρης-Παππάς.Στα φτερά με τους δύο πρώτους πρέπει να παίζει ο Παπανικολάου γιατί είναι ένας παίχτης που βολεύεται καλύτερα να παίζει χωρίς την μπάλα.
Επίσης είναι ξεκάθαρο πως ο Πρίντεζης νιώθει καλύτερα με τον Παπαγιάννη στο πλάι του γιατί βρίσκει λίγο περισσότερους χώρους.Ο Μπουρούσης είναι πασιφανές πως δε γίνεται να είναι η πρώτη επιλογή στους ψηλούς.Ο ρόλος του πρέπει να περιορίζεται σε ένα ποιοτικά 3λεπτα ,4λεπτα που με την εμπειρία του θα δίνει ανάσες.Επίσης επειδή και στο πικ εν ρολ δε διακρίνεται ,είναι προτιμότερο να ματσάρει με Μάντζαρη και Παππά που δεν έχουν σαν πρώτο μέλημα το ρολάρισμα.
Ο Αγραβάνης πρέπει να έχει το ρόλο του νταή,να μπαίνει μέσα και να δέρνει ,να μαζεύει ριμπάουντ και να βγάζει ενέργεια σε μια θέση που έχουμε έλλειψη.Ο Παπαπέτρου,σαφώς μπερδεμένος και ευνουχισμένος από το Σφαιρόπουλο,μοιάζει να μην μπορεί να κινηθεί σαν τριάρι και κυρίως μοιάζει να φοβάται να εκτελέσει.Ο Θανάσης πάει με όλα γιατί πολύ απλά έχει ενέργεια και αθλητικότητα που στο σύγχρονο μπάσκετ είναι το Α και το Ω.
Τα θέματά μας συνεχίζουμε να τα έχουμε,αλλά το συναπάντημα με τους Λιθουανούς δεν πρέπει να μας τρομάζει.Μπορεί να μιλάμε για το πιο μπασκετικό Ευρωπαϊκό έθνος αλλά δεν μας τρομάζουν.Είναι καλύτεροι,έχουν καλύτερη χημεία αλλά μέχρι εκεί.Έχουν εμφανείς αδυναμίες και επαφίεται σε εμάς να τα εκμεταλλευτούμε.
Αρχικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Λιθουανοί έχουν έλλειψη στη θέση του πόιντ γκαρντ,Ο Καλνιέτις είναι αξιόπιστος αλλά είναι και πολύ μόνος.Επίσης δεν έχουν και κάποιον άλλο για να υποδυθεί αυτόν το ρόλο.Στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ αυτό το είχε αναλάβει ο Ματσιούλις.
Ο Κουζμίνσκας είναι ένας πάρα πολύ καλός παίχτης αλλά ούτε πολύ αθλητικός είναι ούτε ιδιαίτερα δυνατός.Τα τριάρια μας μπορούν να τον μαρκάρουν.Ο τρίτος πόλος είναι ο πολύς
Βαλανσιούνας.Βασικό πεντάρι σε καλή ομάδα του ΝΒΑ ,αλλά όχι κάτι τρομακτικό.Τεχνικά είναι άρτιος και πρ΄πει και οι τρεις ψηλοί μας να χύσουν τόνους ιδρώτα για να τον ανακόψουν.Έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα,δεν παίζει με καρδιά.Αν το δείρεις θα λυγίσει και θα κρυφτεί.Ο Μοτεγιούνας είναι μεγάλο κορμί αλλά υπερεκτιμημένος.
Έχουν όμως εμπειρία και κυρίως πολύ σουτ.Ο Ματσιούλις και στις δύο μεριές του γηπέδου μπορεί να κάνει τη διαφορά και να τραβήξει και τους υπόλοιπους.
Δεν είμαστε το φαβορί,αλλά δεν είμαστε και καταδικασμένοι.Αν τα παιδιά αποφασίσουν να παίξουν σκληρά και με μυαλό θα ζορίσουν πολύ τους Λιθουανούς.
Αν τα παλικάρια αποφασίσουν να παίξουν για την υστεροφημία τους θα έχουν κάνει τοπ πρώτο βήμα για την επιτυχία.Να παίξουν μόνο για πάρτη τους και για το εγώ τους.Για τις χαμένες διακοπές τους.
Μπορεί να μην το έχουν καταλάβει αλλά το φετινό πολύ χαμηλού επιπέδου τουρνουά είναι μια χρυσή ευκαιρία.
Άντε και με την πρόκριση.
Η εμφάνιση ήταν και πάλι μέτρια ,απλά το μόνο που άλλαξε ήταν η διάθεση.
Η άμυνα ,ειδικά στο πρώτο δεκάλεπτο , ήταν τουλάχιστον τραγική και δεχθήκαμε σχεδόν 30 πόντους από 1,5 παίχτη.Ο τίμιος Κούλιγκ τα έβαζε από παντού και ότι και να δοκιμάσαμε πάνω του δεν έπιασε.Η διαφορά έγινε στο επιθετικό μας κομμάτι όπου Σλούκας και Καλάθης έκαναν ότι ήθελαν,έβαλαν όσα τρίποντα δεν έχουν βάλλει ποτέ στην καριέρα τους και ο Παπαγιάννης είδε φως και μπήκε.Ο μικρός των Σακραμέντο είναι ανέτοιμος αλλά ταλέντο και ποιότητα έχει.Επιθετικά έχει τρόπος να τελειώνει φάσεις ,απλά αυτό που του λείπει είναι η σκληράδα.Από εκεί και πέρα το πολύ θετικό της όλης υπόθεσης είναι ότι βρέθηκε μια υποτυπώδης χημεία.Τα δίδυμα στην περιφέρεια πρέπει να είναι Σλούκας-Καλάθης και Μάντζαρης-Παππάς.Στα φτερά με τους δύο πρώτους πρέπει να παίζει ο Παπανικολάου γιατί είναι ένας παίχτης που βολεύεται καλύτερα να παίζει χωρίς την μπάλα.
Επίσης είναι ξεκάθαρο πως ο Πρίντεζης νιώθει καλύτερα με τον Παπαγιάννη στο πλάι του γιατί βρίσκει λίγο περισσότερους χώρους.Ο Μπουρούσης είναι πασιφανές πως δε γίνεται να είναι η πρώτη επιλογή στους ψηλούς.Ο ρόλος του πρέπει να περιορίζεται σε ένα ποιοτικά 3λεπτα ,4λεπτα που με την εμπειρία του θα δίνει ανάσες.Επίσης επειδή και στο πικ εν ρολ δε διακρίνεται ,είναι προτιμότερο να ματσάρει με Μάντζαρη και Παππά που δεν έχουν σαν πρώτο μέλημα το ρολάρισμα.
Ο Αγραβάνης πρέπει να έχει το ρόλο του νταή,να μπαίνει μέσα και να δέρνει ,να μαζεύει ριμπάουντ και να βγάζει ενέργεια σε μια θέση που έχουμε έλλειψη.Ο Παπαπέτρου,σαφώς μπερδεμένος και ευνουχισμένος από το Σφαιρόπουλο,μοιάζει να μην μπορεί να κινηθεί σαν τριάρι και κυρίως μοιάζει να φοβάται να εκτελέσει.Ο Θανάσης πάει με όλα γιατί πολύ απλά έχει ενέργεια και αθλητικότητα που στο σύγχρονο μπάσκετ είναι το Α και το Ω.
Τα θέματά μας συνεχίζουμε να τα έχουμε,αλλά το συναπάντημα με τους Λιθουανούς δεν πρέπει να μας τρομάζει.Μπορεί να μιλάμε για το πιο μπασκετικό Ευρωπαϊκό έθνος αλλά δεν μας τρομάζουν.Είναι καλύτεροι,έχουν καλύτερη χημεία αλλά μέχρι εκεί.Έχουν εμφανείς αδυναμίες και επαφίεται σε εμάς να τα εκμεταλλευτούμε.
Αρχικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Λιθουανοί έχουν έλλειψη στη θέση του πόιντ γκαρντ,Ο Καλνιέτις είναι αξιόπιστος αλλά είναι και πολύ μόνος.Επίσης δεν έχουν και κάποιον άλλο για να υποδυθεί αυτόν το ρόλο.Στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ αυτό το είχε αναλάβει ο Ματσιούλις.
Ο Κουζμίνσκας είναι ένας πάρα πολύ καλός παίχτης αλλά ούτε πολύ αθλητικός είναι ούτε ιδιαίτερα δυνατός.Τα τριάρια μας μπορούν να τον μαρκάρουν.Ο τρίτος πόλος είναι ο πολύς
Βαλανσιούνας.Βασικό πεντάρι σε καλή ομάδα του ΝΒΑ ,αλλά όχι κάτι τρομακτικό.Τεχνικά είναι άρτιος και πρ΄πει και οι τρεις ψηλοί μας να χύσουν τόνους ιδρώτα για να τον ανακόψουν.Έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα,δεν παίζει με καρδιά.Αν το δείρεις θα λυγίσει και θα κρυφτεί.Ο Μοτεγιούνας είναι μεγάλο κορμί αλλά υπερεκτιμημένος.
Έχουν όμως εμπειρία και κυρίως πολύ σουτ.Ο Ματσιούλις και στις δύο μεριές του γηπέδου μπορεί να κάνει τη διαφορά και να τραβήξει και τους υπόλοιπους.
Δεν είμαστε το φαβορί,αλλά δεν είμαστε και καταδικασμένοι.Αν τα παιδιά αποφασίσουν να παίξουν σκληρά και με μυαλό θα ζορίσουν πολύ τους Λιθουανούς.
Αν τα παλικάρια αποφασίσουν να παίξουν για την υστεροφημία τους θα έχουν κάνει τοπ πρώτο βήμα για την επιτυχία.Να παίξουν μόνο για πάρτη τους και για το εγώ τους.Για τις χαμένες διακοπές τους.
Μπορεί να μην το έχουν καταλάβει αλλά το φετινό πολύ χαμηλού επιπέδου τουρνουά είναι μια χρυσή ευκαιρία.
Άντε και με την πρόκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου