Ήταν να μην πάρω φόρα με το ΝΒΑ ,έτσι λοιπόν θα ασχοληθώ και πάλι με την απέναντι μεριά του Ατλαντικού.
Για αρχή οφείλω να ομολογήσω,ότι δεν είμαι από τους φανατικούς του καλύτερου μπασκετικού πρωταθλήματος.Το παρακολουθώ γιατί αγαπάω το άθλημα,αλλά δεν παθαίνω και ντελίριο.Το μπάσκετ που παίζεται εκεί είναι πολύ χαλαρό για τα δικά μου δεδομένα ,ή για να το θέσω πιο σωστά είναι περισσότερο θέαμα από αυτό που θέλω.Ωραία τα καρφώματα και τα άλλευ ουπς,αλλά έχουν και ένα όριο.Το παιχνίδι που βλέπαμε στα 90ς μας εντυπωσίαζε γιατί ήταν πολύ περισσότερη η αθλητικότητα και η ποιότητα από αυτά που βλέπαμε στα μέρη μας.
Τώρα πια οι πραγματικά σπουδαίοι παίχτες είναι ελάχιστοι,ενώ οι αθρόα εισροή Ευρωπαίων το έχει φέρει πολύ κοντά στα στάνταρ μας.
Ειλικρινά όταν ο Ρούμπιο θεωρείται παίχτης των 50 εκατομμυρίων,όταν παίχτες όπως ο υιός Σαμπόνις ,ο Αμπρίνιες ,ο Σατοράνσκι και Μπέρτρανς βρίσκουν ρόλο σε ομάδες που πρωταγωνιστούν,όταν παίχτες σαν το Σάριτς θεωρούνται μεγάλα prospect ,ε συγγνώμη αλλά δεν εντυπωσιάζομαι.
Παρακολούθησα πάρα πολλά παιχνίδια ,ανάμεσα σε ομάδες κάθε επιπέδου.Είδα ομάδες όπως οι Λέικερς ,οι Φιλαδέλφεια και οι Νετς που έπαιζαν κάτι σαν μπάσκετ και θύμιζαν περιοδεύοντες θίασους.Είδα ομάδες σαν τους Οκλαχόμα να παίζουν μπάσκετ επίπεδου 3 on 3,είδα να γίνονται λάθη που αν γίνονταν σε παιχνίδι Ζαλγκίρις-Ερυθρός Αστέρας ο Ράντονιτς και ο Σάρας θα κρεμούσαν τους παίχτες τους από τις μπασκέτες.
Για να σας προλάβω θα σας πω ότι για να γράψω όλα αυτά,περίμενα να δω εικόνα και από τα πλέι-οφ ,που σύμφωνα με τους ακραιφνείς φίλους του NBA,είναι το κανονικό μπάσκετ.Ε ρε παιδιά σόρρυ αλλά μάπα το καρπούζι.Σκούπες από παντού,αδιάφορα παιχνίδια ,κακή ποιότητα.Αν εξαιρέσει κανείς τη σειρά Γουίζαρντς-Σέλτικς όλες οι υπόλοιπες δεν κράτησαν το ενδιαφέρον στο ελάχιστο.Άντε να φανώ καλός και να συμπεριλάβω και τις σειρές Κλίπερς-Γιούτα και Χοκς-Γουίζαρντς.
Από εκεί και πέρα μιλάμε για χάος.Σκούπες πολλές,συντριβές ακόμα περισσότερες.
Περίμενα μέχρι τους τελικούς των περιφερειών για να δω κάποιο ντέρμπι αλλά φευ.
Απογοητεύτηκα πάρα πολύ από Πόποβιτς και Σπέρς.Τους εκτιμώ και τους σέβομαι απόλυτα,αλλά δε δικαιολογείται η απόλυτη παράδοση τους στους Γόρριορς.Ναι σου λείπει ο Πάρκερ,ναι χτύπησε ο Λέοναρντ,αλλά δε γίνεται να σου γυρίζουν ματς 25 πόντων.Δε γίνεται να σε σκουπίζουν τόσο άνετα και τόσο εμφατικά.Δε γίνεται ρε κόουτς ο μόνοι παίχτες σου που έβγαλαν αντίδραση να είναι ο τεράστιος,αλλά 40χρονος Μανού Τζινόμπιλι και ο ρολίστας Σίμονς.Δε γίνεται κόουτς με τόσο έμπειρους παίχτες να μην ζορίζεις στο ελάχιστο τους ,υπερόπτες Γόρριορς.
Άλλωστε τι να πουν και οι Σέλτικς.Διασύρθηκαν 2 φορές εντός έδρας,έχασαν τον καλύτερο παίχτη τους,αλλά τουλάχιστον έκαναν μια νίκη ,πάλεψαν.Εννοείται πως δεν αρκούσε και εκεί θέλω να καταλήξω.
Δεν είναι αυτή εικόνα υψηλού ανταγωνισμού.Μοιάζει όλο το πρωτάθλημα να τρέχει για να παίξουν στο τέλος οι Γόρριορς με τους Καβς.Ελληνική Α1 γίναμε μάγκες.
Στην Ανατολή ένας Λεμπρόν ,ένας Ίρβινγκ και μισός Λοβ αρκούν για να κυριαρχήσεις.Από την άλλη στην , διαχρονικά πιο ανταγωνιστική και υψηλότερου επιπέδου ,Δύση κανένας δε μπορεί να ακολουθήσει τη συμμορία από το Σαν Φραντζίσκο.
Έτσι ,με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο αναμενόμενο τέλος του δρόμου.Ο εξωγήινος Λεμπρόν και οι μπράβοι του εναντίον των Γκάρντιαν οφ δε Γκάλαξυ του Στέφανου του Κάρι.
Υπάρχει φαβορί στη σειρά;Όχι ξεκάθαρο αλλά ποτέ δεν ξέρεις.Μετά τα περσινά οι Γόρριορς διαχειρίστηκαν καλύτερα τις δυνάμεις τους και μοιάζουν έτοιμοι να επιστρέψουν στο θρόνο.Ο Ντουράντ είναι καλά,έχει ρυθμό και έχει κάνει και το βήμα μπροστά και απελευθερώνει τον Κάρι.Ο Γκριν κάνει ότι έκανε πάντα και είναι πάντα έτοιμος να κάνει τη καθιερωμένη μανούρα που αλλάζει το ρυθμό.Ο Τόμπσον δεν έχει ρυθμό γιατί δεν παίρνει πολλές προσπάθειες αλλά παίζει για την ομάδα και κυρίως βάζει το κορμί του στην άμυνα.Άσσος από το μανίκι πάντως είναι ο Μακ Γκι που κάνει τις καλύτερες εμφανίσεις του από τα πρώτα χρόνια του στους Ντένβερ.
Στο άλλο στρατόπεδο ο Λεμπρόν είναι σε τερατώδη κατάσταση,ο Ίρβινγκ κάνει παπάδες και ο Λοβ επιτέλους παίζει μπάσκετ τοπ επιπέδου.Όμως δε πρέπει να μείνουμε σε αυτούς και μόνο.Ο Ντερόν Γουίλιαμς ,που παραλίγο να θεωρηθεί παλαίμαχος,κάνει restart και δίνει πολύτιμες και άκρως ποιοτικές ανάσες στον Uncle Drew ,ο τίμιος Κόρβερ έρχεται από τον πάγκο και ανοίγει τις άμυνες με το τρίποντό του ,ενώ ακόμα ακόμα και ο Τσανίνγκ Φράι παίζοντας σε θέση 5 αναγκάζει τις άμυνες να απλωθούν γιατί έχει φονικό σουτ.
Γενικά και οι δυο θα παίξουν αποκλειστικά περιφερειακό μπάσκετ ,θα σουτάρουν πολλά τρίποντα και όλα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο θα κόψει η μία ή η άλλη ομάδα το ρυθμό των αντιπάλων.
Τα τρίποντα είναι η σταθερά τους αλλά το έξτρα που θα κάνει τη διαφορά, κατά την ταπεινή μου άποψη,θα είναι το παιχνίδι στο ποστ.
Ο Τόμπσον είναι μαχητής,αλλά είναι μόνος έτσι ο Μακ Γκι ,ο Πατσούλια και ο Γουέστ αν δώσουν κάτι παραπάνω από τους μέσους όρους τους θα κάνουν τη διαφορά.
Αυτά λοιπόν αδέλφια ,ας ελπίσουμε να δούμε σπουδαίους τελικούς με λίγο περισσότερο σασπένς και ανταγωνισμό.
Σας φιλώ γλυκά στη μουτσούνα.
Για αρχή οφείλω να ομολογήσω,ότι δεν είμαι από τους φανατικούς του καλύτερου μπασκετικού πρωταθλήματος.Το παρακολουθώ γιατί αγαπάω το άθλημα,αλλά δεν παθαίνω και ντελίριο.Το μπάσκετ που παίζεται εκεί είναι πολύ χαλαρό για τα δικά μου δεδομένα ,ή για να το θέσω πιο σωστά είναι περισσότερο θέαμα από αυτό που θέλω.Ωραία τα καρφώματα και τα άλλευ ουπς,αλλά έχουν και ένα όριο.Το παιχνίδι που βλέπαμε στα 90ς μας εντυπωσίαζε γιατί ήταν πολύ περισσότερη η αθλητικότητα και η ποιότητα από αυτά που βλέπαμε στα μέρη μας.
Τώρα πια οι πραγματικά σπουδαίοι παίχτες είναι ελάχιστοι,ενώ οι αθρόα εισροή Ευρωπαίων το έχει φέρει πολύ κοντά στα στάνταρ μας.
Ειλικρινά όταν ο Ρούμπιο θεωρείται παίχτης των 50 εκατομμυρίων,όταν παίχτες όπως ο υιός Σαμπόνις ,ο Αμπρίνιες ,ο Σατοράνσκι και Μπέρτρανς βρίσκουν ρόλο σε ομάδες που πρωταγωνιστούν,όταν παίχτες σαν το Σάριτς θεωρούνται μεγάλα prospect ,ε συγγνώμη αλλά δεν εντυπωσιάζομαι.
Παρακολούθησα πάρα πολλά παιχνίδια ,ανάμεσα σε ομάδες κάθε επιπέδου.Είδα ομάδες όπως οι Λέικερς ,οι Φιλαδέλφεια και οι Νετς που έπαιζαν κάτι σαν μπάσκετ και θύμιζαν περιοδεύοντες θίασους.Είδα ομάδες σαν τους Οκλαχόμα να παίζουν μπάσκετ επίπεδου 3 on 3,είδα να γίνονται λάθη που αν γίνονταν σε παιχνίδι Ζαλγκίρις-Ερυθρός Αστέρας ο Ράντονιτς και ο Σάρας θα κρεμούσαν τους παίχτες τους από τις μπασκέτες.
Για να σας προλάβω θα σας πω ότι για να γράψω όλα αυτά,περίμενα να δω εικόνα και από τα πλέι-οφ ,που σύμφωνα με τους ακραιφνείς φίλους του NBA,είναι το κανονικό μπάσκετ.Ε ρε παιδιά σόρρυ αλλά μάπα το καρπούζι.Σκούπες από παντού,αδιάφορα παιχνίδια ,κακή ποιότητα.Αν εξαιρέσει κανείς τη σειρά Γουίζαρντς-Σέλτικς όλες οι υπόλοιπες δεν κράτησαν το ενδιαφέρον στο ελάχιστο.Άντε να φανώ καλός και να συμπεριλάβω και τις σειρές Κλίπερς-Γιούτα και Χοκς-Γουίζαρντς.
Από εκεί και πέρα μιλάμε για χάος.Σκούπες πολλές,συντριβές ακόμα περισσότερες.
Περίμενα μέχρι τους τελικούς των περιφερειών για να δω κάποιο ντέρμπι αλλά φευ.
Απογοητεύτηκα πάρα πολύ από Πόποβιτς και Σπέρς.Τους εκτιμώ και τους σέβομαι απόλυτα,αλλά δε δικαιολογείται η απόλυτη παράδοση τους στους Γόρριορς.Ναι σου λείπει ο Πάρκερ,ναι χτύπησε ο Λέοναρντ,αλλά δε γίνεται να σου γυρίζουν ματς 25 πόντων.Δε γίνεται να σε σκουπίζουν τόσο άνετα και τόσο εμφατικά.Δε γίνεται ρε κόουτς ο μόνοι παίχτες σου που έβγαλαν αντίδραση να είναι ο τεράστιος,αλλά 40χρονος Μανού Τζινόμπιλι και ο ρολίστας Σίμονς.Δε γίνεται κόουτς με τόσο έμπειρους παίχτες να μην ζορίζεις στο ελάχιστο τους ,υπερόπτες Γόρριορς.
Άλλωστε τι να πουν και οι Σέλτικς.Διασύρθηκαν 2 φορές εντός έδρας,έχασαν τον καλύτερο παίχτη τους,αλλά τουλάχιστον έκαναν μια νίκη ,πάλεψαν.Εννοείται πως δεν αρκούσε και εκεί θέλω να καταλήξω.
Δεν είναι αυτή εικόνα υψηλού ανταγωνισμού.Μοιάζει όλο το πρωτάθλημα να τρέχει για να παίξουν στο τέλος οι Γόρριορς με τους Καβς.Ελληνική Α1 γίναμε μάγκες.
Στην Ανατολή ένας Λεμπρόν ,ένας Ίρβινγκ και μισός Λοβ αρκούν για να κυριαρχήσεις.Από την άλλη στην , διαχρονικά πιο ανταγωνιστική και υψηλότερου επιπέδου ,Δύση κανένας δε μπορεί να ακολουθήσει τη συμμορία από το Σαν Φραντζίσκο.
Έτσι ,με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο αναμενόμενο τέλος του δρόμου.Ο εξωγήινος Λεμπρόν και οι μπράβοι του εναντίον των Γκάρντιαν οφ δε Γκάλαξυ του Στέφανου του Κάρι.
Υπάρχει φαβορί στη σειρά;Όχι ξεκάθαρο αλλά ποτέ δεν ξέρεις.Μετά τα περσινά οι Γόρριορς διαχειρίστηκαν καλύτερα τις δυνάμεις τους και μοιάζουν έτοιμοι να επιστρέψουν στο θρόνο.Ο Ντουράντ είναι καλά,έχει ρυθμό και έχει κάνει και το βήμα μπροστά και απελευθερώνει τον Κάρι.Ο Γκριν κάνει ότι έκανε πάντα και είναι πάντα έτοιμος να κάνει τη καθιερωμένη μανούρα που αλλάζει το ρυθμό.Ο Τόμπσον δεν έχει ρυθμό γιατί δεν παίρνει πολλές προσπάθειες αλλά παίζει για την ομάδα και κυρίως βάζει το κορμί του στην άμυνα.Άσσος από το μανίκι πάντως είναι ο Μακ Γκι που κάνει τις καλύτερες εμφανίσεις του από τα πρώτα χρόνια του στους Ντένβερ.
Στο άλλο στρατόπεδο ο Λεμπρόν είναι σε τερατώδη κατάσταση,ο Ίρβινγκ κάνει παπάδες και ο Λοβ επιτέλους παίζει μπάσκετ τοπ επιπέδου.Όμως δε πρέπει να μείνουμε σε αυτούς και μόνο.Ο Ντερόν Γουίλιαμς ,που παραλίγο να θεωρηθεί παλαίμαχος,κάνει restart και δίνει πολύτιμες και άκρως ποιοτικές ανάσες στον Uncle Drew ,ο τίμιος Κόρβερ έρχεται από τον πάγκο και ανοίγει τις άμυνες με το τρίποντό του ,ενώ ακόμα ακόμα και ο Τσανίνγκ Φράι παίζοντας σε θέση 5 αναγκάζει τις άμυνες να απλωθούν γιατί έχει φονικό σουτ.
Γενικά και οι δυο θα παίξουν αποκλειστικά περιφερειακό μπάσκετ ,θα σουτάρουν πολλά τρίποντα και όλα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο θα κόψει η μία ή η άλλη ομάδα το ρυθμό των αντιπάλων.
Τα τρίποντα είναι η σταθερά τους αλλά το έξτρα που θα κάνει τη διαφορά, κατά την ταπεινή μου άποψη,θα είναι το παιχνίδι στο ποστ.
Ο Τόμπσον είναι μαχητής,αλλά είναι μόνος έτσι ο Μακ Γκι ,ο Πατσούλια και ο Γουέστ αν δώσουν κάτι παραπάνω από τους μέσους όρους τους θα κάνουν τη διαφορά.
Αυτά λοιπόν αδέλφια ,ας ελπίσουμε να δούμε σπουδαίους τελικούς με λίγο περισσότερο σασπένς και ανταγωνισμό.
Σας φιλώ γλυκά στη μουτσούνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου